The old fisherman တံငါအို
ဇရာလို႔ေျပာသံၾကားတိုင္း ဇရာသီခ်င္းကိုသာ သတိရတယ္။ ဘိုကေလးတင့္ေအာင္ေရးသားျပီး ကိုမင္းေနာင္ဆိုတဲ့ တံငါအိုတေယာက္အေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။
အဏၰဝါ ကမ္းေျခအနီးမွာ၊ ဇရာပို တံငါအိုၾကီး ဘဝခရီးကိုေတြး ေတြး ရင္ေလးမိတာ၊ ငိုက္ေဆြးသလိုႏြမ္း ပိုက္အေဆြးကို ထမ္းကာ၊ တလွမ္းျခင္းလွမ္းရင္း၊ ဝမ္းတြင္းမခ်ိသမွ် အတိအက်ေပၚလာ။ ေအာ္ ျမစ္ျပင္ရယ္က်ယ္ပါဘိေလး၊ ငါးေတြ သည္ျမစ္ေၾကာမွာ ေပါပါဘိေလး။ သို႔ေသာ္ သည္ပိုက္အေဆြးနဲ႔ လိုက္ေရးမလြယ္ပါ။
ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ ငယ္စဥ္ကိုမွန္း။ လြမ္း မ်က္ရည္ျဖာ။ အင္အားသန္မာ လူလံုးက်စ္လစ္။ ပိုက္သစ္ကိုဆြဲကာ၊ လာလာေလ ေရႊငါးၾကင္းတို႔။ အိမ္အျပန္ငါးတန္ထမ္းလို႔၊ မွန္းကာၾကည့္ လြမ္းပါဘိေလး။
ဇရာဖိစီး ခရီးမတြင္ေသာဘဝမွာ၊ က်န္ေသးသမွ် အားေဆာင္ၾကည့္ရွာ၊ ကံေပးမွ ငါးတေကာင္မိမွာ။ အလို ၾကည့္စမ္းပ စားစရာ ငါးသတၱဝါ၊ ဟင္ ပိုက္မွာတြယ္ျငိ မိတန္ေကာင္းရဲ႕တခါ၊ အသာအယာေခ်ာ့ကာဆြဲ၊ အသက္ပင္မရွဴရဲ လက္ထဲ လက္ထဲ လက္ထဲေရာက္လု ခုအခ်ိန္မွာ ႕႕႕
လြတ္ေလျပီ ႕႕႕ ေရႊရည္ဝင္းသည့္ငါး ငါးသတၱဝါ၊ ခုန္လႊားျပန္ဆင္း ျမစ္တြင္းအဏၰဝါ။ တငါအို ႕႕႕ ဗ်ာပိုလိႈက္လွဲ မ်က္ရည္ဝဲ။ အားခဲလို႔မေျဖသာ၊ လူကဇရာ ပိုက္မွာေဆြး၊ ငိုေၾကြးမည္တမ္း ျမစ္ကမ္းေဗြအဏၰဝါ။ ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၁၁-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment