My village မင္းရြာ

• ကြ်န္ေတာ့္ဇာတိရြာ အိမ္ေျခတရာမရွိ၊
• ဒါေပသိ ေႏြရာသီတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကမာၻလို႔သာထင္မိ။

• ရြာေတာင္ဘက္က ယမားေခ်ာင္း၊ ကားေမာင္းဘို႔ခက္၏၊
• အုန္းလက္၊ ငွက္ေပ်ာဖက္၊ သစ္ရြက္၊ ျမက္၊ လမ္းလုပ္ဖို႔အတြက္ အိမ္တိုင္းက အင္ဂ်င္နီယာ ထြက္ၾကရ၏။

• သဲေသာင္စပ္တြင္၊ ၾကက္သြန္၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ ႏွစ္စဥ္စိုက္၊
• ေစ်းကိုက္တဲ့အခါကိုက္၊ အရင္းစိုက္ရတဲ့အခါစိုက္။

• ရြာမွာေစ်းမရွိ၊ အိမ္ဆိုင္လည္းမရွိ၊
• ေခါင္းရြက္သည့္အသယ္၊ ေစ်းလည္ေရာင္းသူအလာေစာင့္ၾကရ၏။

• ျခံထြက္တဲ့ ကြမ္းရြက္၊ အခင္းထြက္ အရြက္အသီး၊
• ဝက္မလြတ္ငွက္ေပ်ာသီး၊ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး၊
• မနီးမေဝး ငါးရက္တေစ်း၊ ေစ်းလွည့္ေရာင္းရ၊ ေစ်းလွည့္ဝယ္ရ၏။

• ျခံစည္းရိုးဟိုဘက္မွာ ေျပာင္းဖူးခင္း၊
• အိမ္ေခါင္းရင္းက အုန္းပင္၊
• ပင္ထက္မွည့္ သေဘၤာသီး၊
• ဆီးယိုကႏွစ္ေပါက္၊ မုံ႔လက္ေကာက္၊ မုံ႔ဆီေက်ာ္၊
• ပဲေလွာ္ကမ်ိဳးစံု၊ ဆီဆံုက ႏွမ္းပတ္ခဲ၊
• အမဲေျခာက္ဖုတ္၊ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္၊
• ဧည့္သည္လုပ္မလား၊ အိမ္တိုင္းမွာ ၾကက္ေမြးထား။

• ျမိဳ႕သားကြ်န္ေတာ္ ရြာလည္ျပန္ေသာ္၊ ဆရာေတာ့္ဆြမ္းက်န္စားျပီး စာအံ၊
• ေက်ာက္တန္နဲ႔ ေက်ာက္သင္ပုန္း၊ ဝလံုးကစ၊
• ဂဏန္းက ဆယ့္ေျခာက္ဆယ္ႏွစ္လီထိ အာဂံုေဆာင္ရ၊
• တက္ဘလက္ေခတ္က်မွ အလြတ္က်က္ရတဲ့ပညာေရး၊ ေရွးၾကတယ္လို႔သတ္မွတ္ခံရ၊
• ငယ္ကတည္းကစာ ခုထိျပန္အန္လို႔ရ၊ အေတြးၾကေတာဆန္၊ အေရးကလည္းေတာသံ၊
• ဘာလိုလိုနဲ႔ ေတာမျပန္ရတာၾကာျပီေကာ။ ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
ဓါတ္ပံု = ကြ်န္ေတာ္ေနခဲ့ဘူးတဲ့ ပုလဲျမိဳ႕နယ္၊ မင္းရြာ ျပည္ေတာ္သာမူလတန္းေက်ာင္း (၁-၅-၂ဝ၁၄)

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး