Lincoln သစ္လံုးအိမ္မွသည္ အိမ္ျဖဴေတာ္သို႔
၁၉၆ဝ ေက်ာ္တုန္းက အလယ္တန္းေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာအုပ္မွာ သင္ခဲ့ရတယ္။ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေအဘရာဟမ္ လင္ကြန္း ေမြးဖြားခဲ့ရာ သစ္လံုးအိမ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ကင္တပ္ကီျပည္နယ္၊ လူးဝစ္ေဗးလ္ျမိဳ႕ကေန ၆၂ မိနစ္ ကားေမာင္းရတဲ့ေနရာမွာရွိတယ္။မီးဖိုခန္းတခုေလာက္သာက်ယ္တဲ့ သစ္လံုးအိမ္အမိုးက သစ္သားျပားေလးေတြ ေပါက္ျပဲက်ိဳးေနတာလည္းျမင္ရတယ္။ ဘာအသစ္နဲ႔မွ မြမ္းမံမထားပါ။ အျပင္ကေန မာဘယ္ေက်ာက္ေတြနဲ႔ အခိုင္အမာေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦကေန သစ္လံုးအိမ္တခုလံုးကိုငံုျပီး ဆက္ျပီးမပ်က္စီးေအာင္ အကာအကြယ္ေပးထားတယ္။ သံမဏိတံခါးရြက္တခ်ပ္က တတန္ ေလးတယ္တဲ့။ အနီးအနားမွာလည္း ဝက္သစ္ခ်ပင္ေတြသာရွိတယ္။ အိမ္ေရွ႕ညာဖက္နား အနိမ့္ေနရာမွာ ေက်ာက္ေတြၾကားကေန အလိုလိုက်ေနတဲ့ စိမ့္ထြက္ေရကို သံုးခဲ့ၾကရတယ္။
ျပတိုက္လုပ္ထားတဲ့ အေမရိကန္သမတ လင္ကြန္းေမြးခဲ့တဲ့အိမ္ဟာ တကယ္ေတာ့ သူ႔မိဘေတြ ေဆာက္ခဲ့တာ အတိအက်ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ တကယ့္အိမ္ေလးက ၁၈၆၅ မတိုင္ခင္ကတည္းကပ်က္စီးသြားပါျပီ။ ၁၈၉၄ ခုႏွစ္မွာ ေအ ဒဘယ္လ္ယူ ဒဲနက္ကေန ေျမေနရာကိုဝယ္ယူျပီး အနီးအနားက အမ်ိဳးအစားတူ သစ္လံုးေတြကိုစုျပီး အနီးစပ္ဆံုးပံုအတိုင္း ျပန္ေဆာက္ရတယ္။ ၁၆ x ၁၈ x ၁၈ ေပရွိတယ္။ သစ္လံုးအိမ္ေရွ႕ညာဖက္နားမွာ ေအာက္ဖက္ကို ဆင္းသြားရတဲ့ေနရာမွာ ေက်ာက္ေတြၾကားကေန အလိုလိုက်ေနတဲ့ စိမ့္ထြက္ေရကို သံုးခဲ့ရတယ္။လင္ကြန္းနာမည္ကို အျပည့္အစံုဖတ္ျပီး တေယာက္က ကျပားလားေမးတယ္။ သူနာမည္စာလံုးေပါင္းက Abraham Lincoln ေအဘရာဟမ္ လင္ကြန္းျဖစ္ပါတယ္။ Ibrahim အီဘရာဟင္ဆိုတာက အာရတ္မြတ္ဆလင္နာမည္ျဖစ္တယ္။ လင္ကြန္းအသံထြက္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က မွန္ေအာင္မထြက္ခဲ့ၾကပါ။
အရင္က အေမရိကမွာ ကိုလိုနီ ၁၃ နယ္နဲ႔စခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေရာင္းကြ်န္ဝယ္စနစ္က တရားဝင္ျဖစ္တယ္။ လင္ကြန္းက အဲဒီစနစ္ကိုမၾကိဳက္ဘူး။ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္ ၁၁ ျပည္နယ္က ခြဲထြက္ျပီး ကြန္ဖက္ဒရိတ္တခု ထူေထာင္တယ္။ သူတို႔က ဝါဂြမ္းနဲ႔ ေဆးရြက္ပင္ေတြစိုက္ဖို႔ရာ ကြ်န္ေတြလုိအပ္တယ္။ ၁၈၆၁ ကေန ၁၈၆၅ အထိ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကြ်န္စနစ္လိုလားတဲ့ ေတာင္ပိုင္းကရွံဳးသြားတယ္။ လင္ကြန္းက ကြ်န္စနစ္ကို အျပီးတိုင္ဖ်က္လိုက္တယ္။ ၅ ေဒၚလာတန္မွာ သူ႔ပံုနဲ႔ဂုဏ္ျပဳထားတယ္။ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ (၁၇၅၂-၁၈၈၅) ကာလနဲ႔ အျပိဳင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က လင္ကြန္းအေၾကာင္း ဘာသာျပန္စာအုပ္ဖတ္ရတယ္။ လင္ကြန္းႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္ျပီးေနာက္ လူတေယာက္ကို စိတ္ဆိုးလြန္းလို႔ စာျပန္ေရးတယ္။ စာကို အိပ္ယာေအာက္မွာ သိမ္းထားတယ္။ အဲဒီေခတ္က စာပို႔စနစ္က မေကာင္းေသးပါ။ စာလည္းမပို႔ျဖစ္ပါ။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အဲဒီလူဟာ သူ႔ရဲ႕မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္လာပါသတဲ့။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတိုင္းမွာ အလြန္အကြ်ံမျဖစ္သင့္ဘူးဆိုတဲ့ သခၤန္းစာကုိရလိုက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ လက္ေတြ႔လည္း က်င့္သံုးလို႔ အက်ိဳးေက်းဇူးရပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၃-၈-၂ဝ၁၆
၆-၂-၂ဝ၁၈
Photo by Naw Thu Thu
Comments
Post a Comment