Freedom from deceit မုသာဝါဒါ ေဝရမဏိ
တျခားႏိုင္ငံတခုခုမွာ ျမန္မာျပည္ကတေယာက္တေလေတြ႔ရရင္ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းေျမာက္မႈနဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ့ခံစားမႈရပါတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ရုတ္တရက္ေတြ႔လိုက္ရင္ အံ့ၾသတာပါပိုေသးတယ္။ တခါက အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေလေၾကာင္းလိုင္း ေလယာဥ္ေပၚမွာ ျမန္မာျပည္က ေလယာဥ္မယ္တေယာက္ကိုေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာအယ္လဲ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္တံုးက ကြ်န္ေတာ္က ႏိုင္ငံေရးအလုပ္နဲ႔ ခရီးသြားေနရလို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကိုေတြ႔ရင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းမွန္ကို ထိန္ခ်န္ေျပာရတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့သူအတြက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္လိုျပည္ေျပး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသူနဲ႔ ဘယ္လိုဘဲ အတူေတြ႔ေတြ႔၊ ေတြ႔သူေတြအဖို႔မွာ ေနာက္ေၾကာင္းမေအးၾကပါ။ ေထာက္လွမ္းေရးတေစၧက ေနရာတကာ လိုက္ေျခာက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ျမန္မာျပည္ကပါ၊ ေဒလီမွာေနပါတယ္ေလာက္သာေျပာျဖစ္ပါတယ္။ NLD တို႔ NCGUB တို႔ တခြန္းမွမပါေစရပါ။ တခ်ိဳ႕အကင္းပါးသူေတြကေတာ့ ရိပ္မိၾကတယ္။
(၂၄) ႏွစ္ၾကာ အိႏိၵယမွာေနရစဥ္က ဘဏ္အေကာင့္ေတြ၊ ယာဥ္ေမာင္း လိုင္စင္ေတြ၊ ပတ္စ္ပို႔တ္ေတြမွာ နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ထားရတယ္။ အဲတာေတြအားလံုးကလဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ တခုစီမကရွိတယ္။ ၁၈-၉-၂ဝ၁၄ ေန႔မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ အင္ဒီယာနာျပည္နယ္၊ အင္ဒီယာနာပလစ္ျမိဳ႕ကိုေရာက္ပါတယ္။ ၁၉၉ဝ ဒီဇဘၤာလ ျပည္ပထြက္ကတည္းက ကိုယ့္ဘယ္သူဆိုတာကို ခ်န္ေျပာရတဲ့ဘဝ၊ အမွန္မေျပာရတဲ့ဒုကၡ၊ လိမ္ေျပာရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမုသာဝါဒေတြ ကင္းလြတ္သြားပါျပီ။
ေဒလီေလဆိပ္အထြက္ ခ်က္ကင္ေကာင္တာကစျပီး အဲဒီဝဋ္က ကြ်တ္ပါေတာ့တယ္။ နာမည္အမွန္နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာခရီးကို ပဌမဆံုးသြားႏိုင္လာတာပါ။ ဒိအရင္က ႏိုင္ငံေပါင္း (၃ဝ) ေက်ာ္ကို ျပည္ပခရီး အၾကိမ္ (၄ဝ) ေလာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အိုင္ဒီအတုေတြနဲ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဒလီေလဆိပ္က ကြန္ျပဴတာဆစ္စတမ္မွာ ယူအင္အိတ္ခ်္စီအာကသံုးတဲ့ ျမန္မာဆိုတာ မေတြ႔၊ ဘားမားသာေတြ႔လို႔ အခ်ိန္ပိုၾကာခဲ့ပါေသးတယ္။ ပတ္စ္ပို႔တ္မရွိဘဲ ႏိုင္ငံတကာခရီးသြားႏိုင္ဘို႔ရာ အိုင္စီအာစီ ကေနထုတ္ေပးတဲ့ လက္မွတ္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံသားကို ဘားမီးစ္လို႔သာေရးထားတယ္။
အခုေတာ့ မိဘေတြေပးထားတဲ့ နာမည္အမွန္ကို ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္တဲ့ဘဝ ျပန္ရလာပါျပီ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးလို႔ေၾကညာႏိုင္ပါျပီ။ လြတ္ေျမာက္မႈတခုလို႔သာ သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္။
ေဂ်ာ့အိုဝဲလ္ကေျပာပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ သူမ်ားေတြကမၾကားလိုတာကို ေျပာခြင့္ရွိျခင္းပါပဲတဲ့။
ႏိုင္ငံေရး မုသာဝါဒါ ေဝရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၉-၂ဝ၁၄
၂၅-၉-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment