ငိုရင္ပုလဲ ရီရင္႐ြဲ
ဆရာခင္ဗ်ာ ပုလဲတလံုး ရြဲတလံုးဆိုတာ ျကားဖူးပါတယ္။ ရြဲဆိုတာ ဘယ္လိုရတနာလဲခင္ဗ်။ တြင္းထြက္လား ကမာေကာင္ကရတာပါလား။ ရြဲဆိုတာ မျမင္ဖူးလို့ပါခင္ဗ်။
ရြဲလံုးက ကမာေကာင္ကေနထုတ္ယူရတဲ့ ပုလဲလို တန္ဖိုးမမ်ားပါ။ အလွအပသာ ျဖစ္တယ္။ ရတနာ မဟုတ္။
ငါးရာ႔ငါးဆယ္ထဲမွာ ႐ြဲကုန္သည္ဇာတ္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ေရႊမန္းတင္ေမာင္ဇာတ္ အသံခ်ဲ့စက္ကဖြင့္တာ နားေထာင္ဖူးတယ္။
ဘုရားေလာင္းေရာ ေဒဝဒက္ေလာင္းပါ ႐ြဲကုန္သည္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔ ေဈးေရာင္းသြားၾကမဲ့ ေနရာေတြကို သေဘာတူသတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ တေယာက္ကေရာင္းျပီးရင္ေတာ့ ေနာက္လူက လာေရာင္းလို႔ရတယ္။
ရြာတရြာမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ေျမးမေလးနဲ႔ သူ႔အဘြားတို႔က ဇာတ္ရံေတြ။ ကေလးမေလးက ရြဲေရာင္စံုလွလွေလးေတြ လိုခ်င္တယ္။ အဘြားကို ပူဆာေတာ့ အသျပာက မရွိ။ ဘယ္ကာလကမွန္းမသိ သိမ္းထားတဲ့ ခြက္ေဟာင္းတခုနဲ႔ ရြဲနဲ႔ လဲခိုင္းတယ္။ ရြာက ေဒဝဒက္ေလာင္း႐ြဲကုန္သည္ ပိုင္နက္။
သူက ျမင္တာနဲ႔ ေရႊခြက္မွန္းသိတယ္။ အလကားလိုလို ရခ်င္တဲ့ေလာဘ တက္လာျပီး ခြက္စုတ္နဲ႔ မလဲႏိုင္လို႔ေျပာျပီး ထြက္သြားတယ္။ ခဏေနမွာ ျပန္လာမယ္လို႔ ၾကံစည္ထားတယ္။
သူထြက္သြားျပီး ဘုရားေလာင္း ႐ြဲကုန္သည္ေရာက္လာတယ္။ ကေလးမေလးက ခြက္ေဟာင္းနဲ႔ လဲခိုင္းျပန္တယ္။
ရိုးသားတဲ့ ဘုရားေလာင္းက ေ႐ႊခြက္ျဖစ္တယ္လို႔ ရွင္းျပၿပီး သူ႔မွာ ေ႐ႊခြက္တန္ဖိုးနဲ႔ ညီတဲ့႐ြဲမပါေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။
ရိုးတဲ့ အတဲ့ ေျမးအဖြားက ႐ြဲရရင္ ေက်နပ္ၿပီလို႔ေျပာၾကတယ္။ ဘုရားေလာင္း ႐ြဲကုန္သည္က သူ႔မွာရွိတဲ့ ႐ြဲေတြအကုန္အျပင္ ပါသမွ် ေငြေတြပါ ေပးခဲ့တယ္။ ေရႊခြက္ယူျပီး ရြာကေန ထြက္သြားတယ္။
အၾကံသမား ေဒဝဒက္ေလာင္းျပန္လာျပီ။ အျဖစ္သနစ္ကိုသိေတာ့ ဝမ္းနည္းလြန္းရာကေန စိတ္ရူးေပါက္သြားတယ္။ ေရႊခြက္ လိုက္ေတာင္းတယ္။ မရ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေသြးအန္ၿပီး ေသဆုံးသြားရွာပါသတဲ့။
ျခင္းလံုးခတ္ကစားနည္းမွာလည္း ရြဲလံုးခတ္နည္းလို႔ရွိတယ္။
ေစတီေတာ္တည္ေဆာက္ရာမွာ ငွက္ေပ်ာဖူးေအာက္က ၾကာေမွာက္နဲ႔ ၾကာလန္ၾကားမွာ ရြဲလံုးရွိတယ္။
သီခ်င္းတပုဒ္လည္း ရွိတယ္။ ဟိုေရွးေရွးတံုးက ရြာတရြာမယ္၊ မိန္မေခ်ာေလးေတေယာက္ ရွိပါသတဲ့ကြယ္၊ သူ႔နာမည္က မစပယ္။ သူငိုရင္ ပုလဲ၊ သူရီရင္ ရြဲျဖစ္သတဲ့ကြယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃-၅-၂၀၂၀
ရြဲလံုးက ကမာေကာင္ကေနထုတ္ယူရတဲ့ ပုလဲလို တန္ဖိုးမမ်ားပါ။ အလွအပသာ ျဖစ္တယ္။ ရတနာ မဟုတ္။
ငါးရာ႔ငါးဆယ္ထဲမွာ ႐ြဲကုန္သည္ဇာတ္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ေရႊမန္းတင္ေမာင္ဇာတ္ အသံခ်ဲ့စက္ကဖြင့္တာ နားေထာင္ဖူးတယ္။
ဘုရားေလာင္းေရာ ေဒဝဒက္ေလာင္းပါ ႐ြဲကုန္သည္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔ ေဈးေရာင္းသြားၾကမဲ့ ေနရာေတြကို သေဘာတူသတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ တေယာက္ကေရာင္းျပီးရင္ေတာ့ ေနာက္လူက လာေရာင္းလို႔ရတယ္။
ရြာတရြာမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ေျမးမေလးနဲ႔ သူ႔အဘြားတို႔က ဇာတ္ရံေတြ။ ကေလးမေလးက ရြဲေရာင္စံုလွလွေလးေတြ လိုခ်င္တယ္။ အဘြားကို ပူဆာေတာ့ အသျပာက မရွိ။ ဘယ္ကာလကမွန္းမသိ သိမ္းထားတဲ့ ခြက္ေဟာင္းတခုနဲ႔ ရြဲနဲ႔ လဲခိုင္းတယ္။ ရြာက ေဒဝဒက္ေလာင္း႐ြဲကုန္သည္ ပိုင္နက္။
သူက ျမင္တာနဲ႔ ေရႊခြက္မွန္းသိတယ္။ အလကားလိုလို ရခ်င္တဲ့ေလာဘ တက္လာျပီး ခြက္စုတ္နဲ႔ မလဲႏိုင္လို႔ေျပာျပီး ထြက္သြားတယ္။ ခဏေနမွာ ျပန္လာမယ္လို႔ ၾကံစည္ထားတယ္။
သူထြက္သြားျပီး ဘုရားေလာင္း ႐ြဲကုန္သည္ေရာက္လာတယ္။ ကေလးမေလးက ခြက္ေဟာင္းနဲ႔ လဲခိုင္းျပန္တယ္။
ရိုးသားတဲ့ ဘုရားေလာင္းက ေ႐ႊခြက္ျဖစ္တယ္လို႔ ရွင္းျပၿပီး သူ႔မွာ ေ႐ႊခြက္တန္ဖိုးနဲ႔ ညီတဲ့႐ြဲမပါေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။
ရိုးတဲ့ အတဲ့ ေျမးအဖြားက ႐ြဲရရင္ ေက်နပ္ၿပီလို႔ေျပာၾကတယ္။ ဘုရားေလာင္း ႐ြဲကုန္သည္က သူ႔မွာရွိတဲ့ ႐ြဲေတြအကုန္အျပင္ ပါသမွ် ေငြေတြပါ ေပးခဲ့တယ္။ ေရႊခြက္ယူျပီး ရြာကေန ထြက္သြားတယ္။
အၾကံသမား ေဒဝဒက္ေလာင္းျပန္လာျပီ။ အျဖစ္သနစ္ကိုသိေတာ့ ဝမ္းနည္းလြန္းရာကေန စိတ္ရူးေပါက္သြားတယ္။ ေရႊခြက္ လိုက္ေတာင္းတယ္။ မရ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေသြးအန္ၿပီး ေသဆုံးသြားရွာပါသတဲ့။
ျခင္းလံုးခတ္ကစားနည္းမွာလည္း ရြဲလံုးခတ္နည္းလို႔ရွိတယ္။
ေစတီေတာ္တည္ေဆာက္ရာမွာ ငွက္ေပ်ာဖူးေအာက္က ၾကာေမွာက္နဲ႔ ၾကာလန္ၾကားမွာ ရြဲလံုးရွိတယ္။
သီခ်င္းတပုဒ္လည္း ရွိတယ္။ ဟိုေရွးေရွးတံုးက ရြာတရြာမယ္၊ မိန္မေခ်ာေလးေတေယာက္ ရွိပါသတဲ့ကြယ္၊ သူ႔နာမည္က မစပယ္။ သူငိုရင္ ပုလဲ၊ သူရီရင္ ရြဲျဖစ္သတဲ့ကြယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃-၅-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment