နတ္ေတာ္မွာ စာဆိုၾကသည္
စာအုပ္သစ္ေတြ အျမင္အရေတာ့ ဝယ္ခ်င့္စဖြယ္ေကာင္းတာမွန္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္က စာတရြက္ႏွစ္ရြက္လွန္ၾကည့္ျပီးမွသာ ဝယ္ခ်င္တယ္။ (တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္) ဆိုတာပါလို႔ကေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးမွာကို ေၾကာက္တယ္။
ငယ္ငယ္က စာေတြဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူထြက္တာေတြပါ။ အဲတာနဲ႔ပဲ လူျဖစ္လာတာ။ တခ်ိဳ႕ကဗ်ာစာအုပ္ အာဂံုေဆာင္တယ္။ ၇ တန္းေအာင္ျပီး ေႏြရာသီမွာ ေနာက္ႏွစ္သင္ရမယ့္ ေဒဝဂုမာၻန္ကို တအုပ္လံုးအလြတ္က်က္တယ္။ ဆယ္တန္းမွာ မယူရတဲ့ (အိုဘီ) ေခၚ စိတ္ၾကိဳက္ျမန္မာစာေက်ာင္းသားေတြသင္တာေတြ ယူဖတ္တယ္။ ခုထိစြဲေနတုန္း။
အဲ ႕႕႕ နည္းနည္းၾကီးလာေတာ့ ဝတၳဳစာအုပ္ေတြတခ်ိဳ႕ကို သေဘာမက်ေတာ့ပါ။ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး စကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ ဆက္ပါအုန္း ေမာင္။ ဆိုပါအုန္း ခင္။ လူ႔သက္ရွိေလာကမွာ အဲလို မေျပာၾကပါ။
ေနာက္ ႕႕႕ စာေရးဆရာေတြ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ျငင္းၾကတာကို မဂၢဇင္းေတြမွာ အခန္းဆက္လာတယ္။ အစကေတာ့ စိတ္ဝင္စားပါရဲ႕ ေနာက္ေတာ့ မၾကိဳက္ေတာ့ပါ။
ေနာက္ ႕႕႕ ကဗ်ာဆရာေတြ သူတို႔ကဗ်ာဆရာအခ်င္းခ်င္းသာသိတာေတြကို စပ္ဆိုၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လုိ လူျပိန္းေတြက နားမလည္ပါ။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းပဲ ကာရံနဲ႔ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတယ္။ ကဗ်ာကို ကာရံပါ-မပါကလည္း အတင္းျငင္းၾကတယ္။ အစကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးလိုက္ဖတ္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလိုက္ျပီ။ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ေရးတာ ကဗ်ာ။
ခုေခတ္စာအုပ္ေတြနဲ႔ေတာ့ လက္လွမ္းမမီလို႔ ေကာင္းၾကမွာပဲလို႔သာ ေျပာပါရေစ။ အဲ ႕႕႕ သတ္ပံုကလြဲရင္ေပါ့။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားၾကတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂-၁၂-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment