Stay Humble သခြတ္ပြင့္
သခြတ္ပင္မျမင္ရတာ ၂၇ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ။ ျပည္တြင္းမွာေနစဥ္က သခြတ္ပြင့္ကို ကိုယ္တိုင္ေကာက္ဖူးတယ္။ ျမိဳ႕သာကေန ငါန္းဇြန္ကိုသြားတဲ့လမ္းမွာ အပင္ေတြရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က ဟင္းငုတ္ပြင့္လို႔ေခၚတယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ စာေတြဖတ္မွ သခြတ္ပြင့္လို႔သိလာတာ။
ဆရာဝန္ အလုပ္ဝင္ကာစ၊ ဒုတိယေနရာ ျမိဳ႕သာမွာ တိုက္နယ္ဆရာဝန္လုပ္ရတယ္။ ၂-၃ ႏွစ္ေနေတာ့ ဂ်စ္ကားေလးတစီး ဝယ္ႏိင္လာတယ္။ ငါန္းဇြန္းကို လခထုတ္တိုင္းနဲ႔ တရားရံုးအစစ္ခံစရာရွိတိုင္း၊ သမဝါယမကေန ေဆးထုတ္စရာရွိတိုင္း ကိုယ့္ကားေလး ေမာင္းသြားရတာမ်ားတယ္။ ငါန္းဇြန္မွာ ဆရာဝန္မရွိတဲ့အခါ ကိုယ္တေယာက္တည္းက တျမိဳ႕နယ္လံုးကို တာဝန္ယူရလို႔ မႈခင္းေက့စ္လာတယ္ဆိုရင္ ကားေလးေမာင္းေျပးရတယ္။ ကားေလးလည္း ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ကိုေက်လို႔။ ကြ်န္ေတာ္က အေတာ္ညံ့တယ္။ ခရီးစရိတ္ မထုတ္တတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေတာ့လည္း ျမိဳ႕နယ္ပါတီရံုး၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ကုန္တာက်တာအားလံုး အိတ္ထဲကစိုက္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္လုပ္မယ္ဆိုျပီး အစိုးရဆရာဝန္အလုပ္က ထြက္ေတာ့လည္း ၁၅ ႏွစ္ လုပ္ထားတာအတြက္ ဘာခံစားခြင့္မွမရပါ။ (ဆမ) သာအသိမ္းခံရတယ္။
ျပည္ပေရာက္စႏွစ္ေတြမွာ ဇနီးဆီကေန လိုတာမွာသံုးရတယ္။ ၂ဝဝ၇ ကတည္းက အေထာက္အပံ့ေတြ အကုန္ျဖတ္ေတာ့ ေဒလီမွာရွိတဲ့ NCGUB ရံုးကို ၂ ႏွစ္တိတိ ဆက္ဖြင့္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို NLD/LA ထဲမွာ စြပ္စြဲေတာ့ အဖြဲ႔ပိုင္ေငြအလြဲသံုးစားတယ္တဲ့။ အေမရိကမွာအေျခခ်ဘို႔ ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာ ကြ်န္ေတာ့္က ယူအက္စ္မွာ အိမ္ဝယ္ထားတယ္လို႔ အေမရိကန္သံရံုးကို တိုင္စာပို႔တာခံရတယ္။ တိုင္တာကလည္း အဲဒီအုပ္စုထဲကပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဓနဥစၥာဆိုတာ အေတာ္အက်ိဳးမေပးပါ။ တကယ္လို႔သာ အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့ရင္ အခုလို ေခါင္းေအးေအး ေနႏိုင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါ။
ကြ်န္ေတာ့္ႏိုင္ငံေရးဟာ သခြတ္ပြင့္လိုပါပဲ။ ကိုယ့္လက္နဲ႔ ေကာက္ယူလို႔ရတယ္။ အရသာခါးေပမယ့္ ခံတြင္းေတြ႔တယ္။ အပင္ေပၚမွာ အပြင့္ေတြ ျဖဴေဖြးေနတာၾကည့္လို႔ေကာင္းလွတယ္။ သခြတ္ပင္မျမင္ရတာ ၂၇ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၃-၂-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment