Genius ပါရမီ

စာေရးဆရာလား၊ ေဆးကုတဲ့ေဒါက္တာလား။

ႏွစ္မ်ိဳးလံုး မဟုတ္ပါ။ ဆရာဝန္မွန္ေပမယ့္ ေဆးခန္း-ေမြးခန္း-ခြဲခန္းေတြနဲ႔ ေဝးသြားရျပီ။ တခါကလည္းေရးမိေသးတယ္။ ခြဲဆရာဝန္လို႔။ တိုင္းျပည္ကေနထြက္ေျပးရေတာ့ ေဆးခန္းေလးနဲ႔ကင္းကြာ၊ လူနာေတြကို ခြဲခြါခဲ့ရတယ္။ ခြဲစိတ္ခန္းနဲ႔ပါ ေဝးကြာခဲ့ရတယ္။ ေဒလီေရာက္ေတာ့ ေဆးခန္းေလးဖြင့္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီက ေဆးခန္နဲ႔ ေမြးခန္းကေနပါ ခြဲခြါရတာမို႔ ခြဲဆရာဝန္ျဖစ္ျပီလို႔။

စာေတြေရးျဖစ္တာ ဘေလာ့စေပၚေတာ့ ေရးျဖစ္တယ္။ ခုထိပုဒ္ေရ အတိုအရွည္ ငါးေထာင္ေက်ာ္ျပီ။ စာအုပ္ကေတာ့ ၃ အုပ္သာရွိေသးတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဖၚျပတာ သိပ္မသိပါ။ အဲလိုေဆးပညာစာေရးတဲ့သူကို စာေရးဆရာ မေခၚထိုက္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္က ငယ္ကတည္းက စာေရးဆရာဆိုတဲ့အလႊာကို အလြန္ေလးစားအားကိုးခဲ့တယ္။ အားက်တာလို႔ မေျပာခ်င္ေပမဲ့ သေဘာက်တယ္။ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာေတြကို သေဘာက်တယ္။ မ်ားမ်ားစားစာေတာ့ မရွိပါ။ မ်ားမ်ားစားစား မသိလို႔သာျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူတို႔၊ စာဖတ္သူ၊ စာေပဝါသနာရွင္ဆိုတဲ့အသံုး ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေရးလည္းေရးတယ္၊ ဖတ္လည္းဖတ္တယ္၊ ဝါသနာလည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဲလိုကင္မြန္းမတပ္ပါ။

ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ ကိုယ္တိုင္ေရာ မိသားစုနဲ႔ သားခ်င္းမိတ္ေဆြေတြပါ စစ္အစိုးရႏွိပ္စက္တာ ခံၾကရေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားစာရင္း မေပါက္ပါ။ ဆရာဝန္ျဖစ္လို႔ (ဆမ) နံပါတ္ရွိတယ္။ အမတ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ပါတီဝင္ကပ္ျပား သတိမထားမိေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေရးမွာေရာ စာေရးတာမွာပါ (ဆမ) နံပါတ္မ်ိဳး ရွိဦးေတာ့ ေလွ်ာက္ယူမွာမဟုတ္ပါ။

ဝိဇၨာပညာကိုတိုင္းစရာ သာမိုမီတာမရွိပါ။ ပညာဆိုတာ ပါရမီပါမွ ေပါက္ေျမာက္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ပါရမီ ဘယ္လိုဆိုင္သလဲ ေျပာပါရေစ။ ပုလဲက ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ရွိတဲ့အရပ္ကို ပါရမီရပ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ နာမည္ေပးခဲ့တာ၊ ၁၉၈၈ ေက်ာ္စေလာက္ကပါ။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္မွာေနၾကသူေတြက ပါရမီလို အထူးဂုဏ္ရွိၾကလို႔ မဟုတ္ပါ။ (မဆလ) ေခတ္မွာ ပါတီကလူၾကီးေတြေနတဲ့ ရန္ကုန္ကေနရာကို ပါရမီလို႔ေခၚတာကို အျမင္ကပ္လို႔။ တို႔ေတာက သူလို ကိုယ္လိုလူေတြလည္း ပါရမီမွာေနတယ္လို႔ ရြဲ႕ခ်င္လို႔ပါ။ မခံခ်င္စိတ္ကေတာ့ ပါရမီအျပည့္ရွိတယ္။ Smile!

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၇-၄-၂ဝ၁၇
၁၇-၄-၂ဝ၁၈

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး