Loss in translation (2) ခက္ကုန္ေစခဲ့ပါတယ္
စစ္တပ္ကေန ပဌမဆံုးအာဏာသိမ္းျပီးကတည္းက အဂၤလိပ္စာကို အားမေပးေတာ့ပါ။ သိပၸံဘာသာေတြကို ျမန္မာလိုသာ သင္ေစဆိုတဲ့ အထက္အမိန္႔လာတယ္။ မေတာ္တဲ့သူေတြ ပိုညံ့ေစတဲ့ေပၚလစီသာျဖစ္တယ္။
ဘာသာျပန္စာေရးဆရာေတြေတာ့ မ်ိဳးဆက္မျပတ္ပါ။ ဘာသာျပန္တာေတြမွာ ျမန္မာမႈျပဳၾကတာ သတိထားမိတယ္။ ဟိုးမားရဲ႕ မဟာကဗ်ာၾကီးေတြထဲကဇာတ္လမ္းေတြလည္း ဘာသာျပန္ၾကတယ္။ အိႏၵိယက မဟာဘာရတဆိုတဲ့ ေရွးအက်ဆံုး သကၠတ ေရွးေဟာင္းဘာသာစကားနဲ႔ ေရးထားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေမာ္ကြန္းရွည္ၾကီးကို ရာမယဏဆိုျပီး ျမန္မာမႈျပဳတယ္။ စာလံုးအထပ္ေတြ ပါဠိေတြနဲ႔ေရးေတာ့ ခန္႔သလိုလို၊ နန္းဆန္သလိုလို ထင္ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ နန္းတြင္းရာမဇာတ္ေတာ္ၾကီးလို႔ ထင္မွတ္လာခဲ့ၾကတယ္။
သူမ်ားဟာကို ကိုယ္ပိုင္ထင္တာမ်ိဳး တျခားမွာ သြားေျပာမိရင္ ရွက္စရာၾကီး။ တိုင္းျပည္၊ ေနရာ၊ လူနာမည္ေတြကို အသံထြက္မူရင္းအတိုင္းျဖစ္ႏိုင္ေလ ေကာင္းေလ ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံက ဂႏၴဝင္စာေတြ၊ ဇာတ္ေတာ္ေတြ၊ နန္းတြင္းရာဇဝင္နဲ႔ သမိုင္းဝတၳဳေတြကို ျမန္မာမႈျပဳျပီး ဘာသာျပန္ေတာ့ စာဖတ္သူေတြက ကိုယ့္ဆီမွာျဖစ္ခဲ့လို႔ ထင္ေစတယ္။ တဖက္ကၾကည့္ရင္ ဖတ္လို႔ေကာင္းသလို ျဖစ္ေပမယ့္ သူမ်ားသြားေျပာမိရင္ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ အီစြပ္ပံုျပင္ေတြကို ကိုယ့္ဟာထင္ေနၾကတယ္။ ရာမယဏဆိုရင္ မူရင္းနဲ႔ အေတာ္ကြဲလြဲတယ္။
ပဌမအာဏာသိမ္းအစိုးရကေန အဂၤလိပ္စာကိုညံ့ေစခဲ့ျပီး၊ ေနာက္စစ္အစိုးရေခတ္က အဲဒါကို အေမြဆက္ခံရံုသာမက ျမန္မာစာသတ္ပံုေတြကို ခက္ကုန္ေစခဲ့ပါတယ္။
ျပင္ရေကာင္းမွန္းသိတဲ့အစိုးရမ်ိဳး တက္လာေစခ်င္တယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၉-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment