စာေျခာက္ရုပ္

ေရႊေရာင္ မွည့္ဝင္း စပါးခင္း၏
ကန္သင္းေဘးစပ္ မတ္တပ္ရပ္သည္
ရိုးျပတ္စည္ထုပ္ စာေျခာက္ရုပ္။

နံနက္ေစာေစာ ႏွင္းေသာေသာတြင္
အေၾကာစိမ့္မွ် ခ်မ္းတုန္လွသည္
တစတထြာ ျခံဳစရာလွ်င္
ပုဝါမရွိ အားမရွိ။

ေန႔လယ္ခင္းခ်ိန္ ေနပူခ်ိန္တြင္
လိမ္ပိန္၍သာ ေနရပါသည္
ရင္ဆာမေပ်ာက္ အာေျခာက္ေျခာက္။

ေန႔ေရာညပါ ဆက္၍သာလွ်င္
ငါ့မွာေစာင့္ၾကပ္ မလစ္လပ္စြ
မတ္တတ္ႏွင့္သာ ေညာင္းညာလာခဲ့
သာသာေကြးေကြး ကန္သင္းေဘးတြင္
တေရးတေမာ ေမွးလိုသည္။

စပါးခင္းသို႔
ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္ စပါးေကာက္၍
စားေသာက္လိုအား ငွက္ငယ္မ်ားက
ငါ့အား မ်က္ေစာင္းထိုးၾကေသး။

တခါတုန္းက
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ႏြားေက်ာင္းသားတို႔
ေလးအားျပိဳင္ခန္း လက္တည့္စမ္း၍
ႏႈတ္ခမ္းပဲ့က်ိဳး ေခါင္းကအိုးသည္
သက္ဆိုုးမေရွ ကြဲခဲ့ေလ၏။

အို ႕႕႕ ဘဝတခို
မစိုမေျပ ရွိပါေလသည္
ေရႊရည္မွည့္ဝင္း စပါးခင္းမွ
ေတးခ်င္းဟစ္ေအာ္ တေၾကာ္ေၾကာ္ႏွင့္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေတးသံလြင္ကို
ငါလွ်င္ၾကားရ ထိုခဏဝယ္
ဒုကၡအားလံုး ေမ့ႏိုင္၏။

အလယ္တန္း ကဗ်ာလက္ေရြးစင္စာအုပ္ပါ သင္းေအာင္ရဲ႕ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ပံုကဝါးေနလို႔ အားနာတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ တင္ထားသူေတြက တေတြကို တစ္လုပ္ထားၾကတယ္။ မလုပ္ေကာင္းပါ။

မ်က္ေစာင္းထိုးသူ ေနပူကလူမေၾကာက္။ ေလးအားျပိဳင္သူ မထိုင္အားသူမေၾကာက္။

ေရႊရည္မွည့္ဝင္း ျမန္မာစာစပါးခင္းမွ ေတးခ်င္းဟစ္ေအာ္သံ ၾကားရပါေစသတည္း။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁-၁၁-၂၀၁၈

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး