Sunset တေနဝင္ေသာ္
တေတာဝင္ထြက္ တကုန္းတက္၍ တေတာင္ကိုေက်ာ္ တပင္မွာနားေသာ္ အားငယ္ေျဖမခ်ိ ေတြ႔လိမ့္ႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္ကိုးလို႔ေနာ္ ဪ မၾကင္နာ တမင္ခြာ စိမ္းသူရဲ႕ ျမင္လွဲ႔ေစခ်င္ေသာ္ တေနဝင္လွ်ိဳး တမိုးပင္ခ်ဳပ္ေလခဲ့ၿပီေနာ္။
တေနထြက္၍ ေျဖရက္ကယ္ေမ်ာ္ ေရတြက္ကာ လက္မွာခ်ိဳး ဆယ္ျပန္ဆယ္ကာတိုးလို႔ ရြယ္ကိုးသူေပၚမလာေသာ္ ဘယ္အၿငိဳးနဲ႔မ်ား ပစ္ခြာေျပးခဲ့ ခ်စ္ရွာေသးသူ ဘဝင္မွာ အေျဖမေပၚ မၾကင္နာသူႀကီးေရ ဘယ္ေသာအခါမွ ဆံုဆည္းရမယ္ေနာ္။
ေရေျမ ေတာ ေတာေတာင္ကမ္းပါးယံ သီတာခုနစ္တန္ ဆီးကာေသာ္တည့္ မိုးအရွိ ေျမအလံုး အဆံုးထိေအာင္ ေဖြရွာမယ္ေနာ္ ေသြခြာ ေျပးသူႀကီးေရ နီးေအာင္ပင္လွမ္း လွမ္းလာခဲ့ေသာ္ လြတ္ေအာင္ေျပးပါလားကြယ္ ဪ ဇြတ္ေရွာင္ေျပးသူ တပါးရယ္ေနာ္။
အသက္ခႏၶာဆံုးေစေတာ့ ဖုန္းေမေၾကာ့ကို မေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ ေဖြရွာမယ္ေနာ္ မေမ့ ေမ့ေအာင္ ေျဖမေဖ်ာက္ႏိုင္သူမို႔ ေရေျမတသန္႔ ေျခဆန္႔ကာရွာခဲ့ျပန္ေသာ္ တေနဝင္လွ်ိဳး တမိုးပင္ခ်ဳပ္ေလခဲၿပီေနာ္။ ။
ျမန္မာစာ တေနဝင္လွ်ိဳး တမိုးပင္ခ်ဳပ္ေလခဲ့ၿပီေနာ္ ႕႕႕
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၆-၁ဝ-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment