December Days ထြက္ေျပးရတာ ဒီဇဘၤာ
ဒီရက္ေတြဟာ ၁၉၉ဝ တံုးက စစ္အစိုးရဖမ္းတာမခံရေအာင္ ေရွာင္တိမ္းေနရခ်ိန္ပါ။ လာဖမ္းတဲ့ညမွာ ညစာကို ျပီးေအာင္ မစားခဲ့ရပါ။ ေအးလွခ်မ္းလွေပမယ့္ ေခြ်းျပန္ေအာင္ပုန္းေရွာင္ခဲ့ရတယ္။ ခဲေလာက္ေအာင္ေအးလွတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္းၾကီးေပၚက ေရစီးေတြထဲမွာ ေျခဗလာနင္းရတယ္။ စိုထိုင္းေနတဲ့ေျမၾကီးေပၚမွာ အိပ္စက္ခဲ့ရတယ္။ ၆ ရက္နဲ႔ ၅ ညတာျဖတ္သန္းအျပီး သူမ်ားတိုင္ျပည္မွာ ခိုလံႈလိုက္ရတယ္။ အခုထိပါ။
အကာအကြယ္ေပးခဲ့ၾကသူေတြ၊ ေနစရာ၊ အိပ္စရာ၊ စားေသာက္စရာ၊ သြားလာစရာမွန္သမွ် လိုေလေသးမရွိရ ျဖည့္ဆည္းေပးၾကသူေတြ၊ အဆံုးအမစကား လာေရာက္ျမြက္ၾကားေပးၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သတင္းဆက္သြယ္ေရး၊ လံုျခံဳေရး ေဆာင္ရြက္ေပးသူေတြ၊ ကူညီပါမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းၾကသူေတြကို မေမ့ပါ။
သူတို႔နာမည္ေတြဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္ပိုင္ဒိုင္ယာရီထဲကအစ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚ တင္မွာမဟုတ္ပါ။ လူသာေဆြးတယ္ အမႈကမေဆြးဘူးလို႔ ဇနီးကမၾကာမၾကာသတိေပးလို႔ပါ။ စိတ္ထဲကေနသာ ဆုေတာင္းေပးရတယ္။
အဲဒီကတည္းက ဒီဇဘၤာလဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ ပုန္းေရွာင္ထြက္ေျပးရတဲ့လလို႔သာ သတ္မွတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
အကာအကြယ္ေပးခဲ့ၾကသူေတြ၊ ေနစရာ၊ အိပ္စရာ၊ စားေသာက္စရာ၊ သြားလာစရာမွန္သမွ် လိုေလေသးမရွိရ ျဖည့္ဆည္းေပးၾကသူေတြ၊ အဆံုးအမစကား လာေရာက္ျမြက္ၾကားေပးၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သတင္းဆက္သြယ္ေရး၊ လံုျခံဳေရး ေဆာင္ရြက္ေပးသူေတြ၊ ကူညီပါမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းၾကသူေတြကို မေမ့ပါ။
သူတို႔နာမည္ေတြဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္ပိုင္ဒိုင္ယာရီထဲကအစ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚ တင္မွာမဟုတ္ပါ။ လူသာေဆြးတယ္ အမႈကမေဆြးဘူးလို႔ ဇနီးကမၾကာမၾကာသတိေပးလို႔ပါ။ စိတ္ထဲကေနသာ ဆုေတာင္းေပးရတယ္။
အဲဒီကတည္းက ဒီဇဘၤာလဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ ပုန္းေရွာင္ထြက္ေျပးရတဲ့လလို႔သာ သတ္မွတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
Comments
Post a Comment