ပိေတာက္ပန္း


မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႔
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မွီမို႔
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ့
ခပ္သိမ္း နယ္စံုစံုသို႔
ပြင့္ငံုကို လင့္္ကုန္ၾကေတာ့လို႔
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေဝေဝနဲ႔
သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ့
ၾကြားခ်င္လွ ေပလိမ့္မယ္။

တသိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာ ပင့္ေလ အဖ်ဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္။

တဝါဝါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမာၻမွာ ဘဝင္ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္မွန္းကာပါ႔ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့သလား။

ခူးပါနဲ႔ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာ အဝါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏြဲ႔ခ်င္တဲ့ႏွလံုးရယ္ေၾကာင္႔
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာဝင္သို႔
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ႔
အေရး အခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးထားတဲ့ ကဗ်ာကို ကူးတင္ၾကတာေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ကဗ်ာကလည္း အလြန္ေကာင္းတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ သတ္ပံုမွန္တာ အေတာ္ရွားတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီကို ဆရာလုပ္ၾကသူေတြ။ မလုပ္ေကာင္းပါ။

ဇေမၺာ္ရည္ ကို ဇမၺဳရည္၊
ကမာၻမွာ ဘဝင္ခ်မ္းေစတဲ့ ကို ကမာၻမွာ ဘဝင္ျငိမ္းေစတဲ့၊
ခူးပါနဲ႔ကြယ္ ကို မခူးပါနဲ႔ကြယ္၊
ပြင့္ဖူးမွာ အဝါျခယ္၍ ကို ပြင့္ဖူးမွာ အဝါခ်ယ္၍ နဲ႔
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္ ကို ခမ်ာမွာ တစ္ဂုဏ္ဆန္းရတယ္လို႔ေရးၾကတာက အမွားဆံုးျဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ မလုပ္ေကာင္းပါ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး