Kuki ကူကီး
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအေတြ အေတာ္စံုစံုလင္လင္နဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ေနခဲ့ရတာ ႏွစ္အစိတ္ေလာက္ရွိသြားျပီ။ တရပ္ထဲမွာ အတူေနရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ေသေကာင္ေပါင္းလဲအေျခအေနမ်ိဳးမွာလည္း အတူတူေနခဲ့ရတာပါ။
ျမန္မာျပည္ထဲတံုးက ကူကီးအေတြ႔အၾကံုရယ္လို႔ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ စစ္ကိုင္းတိုင္း ျမိဳ႕နယ္ေပါင္းစံုတင္းနစ္ျပိဳင္ပြဲကို ပုလဲကေန သြားကစားခဲ့ရတံုးက တမူးျမိဳ႕မွာ ကူကီးလူမ်ိဳးရယ္လို႔ စေတြ႔ခဲ့တာပါ။ ကူကီးလူမ်ိဳးေတြက ျမန္မာျပည္ဖက္မွာ ကေဘာ္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းမွာေနၾကတယ္။ အိႏၵိယဖက္မွာ ပိုမ်ားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ၁၉၉ဝ အကုန္မွာ အိႏၵိယကိုထြက္လာရတယ္။ ထြက္လာရတာကႏိုင္ငံေရးမို႔ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြအကုန္နဲ႔ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းရေတာ့ ကူကီးလည္းပါတယ္။ သူတို႔မွာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ရွိတယ္။ အိႏၵိယ-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ေနထိုင္ လႈတ္ရွားၾကတယ္။ နာဂေတြနဲ႔ နယ္ေျမအျငင္းပြါးရာကေန တိုက္ၾကခိုက္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက ဘယ္အဖြဲ႔နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပၾကပါတယ္။ မဏိပူျပည္နယ္က ကူကီးအမတ္နဲ႔လည္း ခဏခဏေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေဒလီကေန မိုးေရးကို ပဌမဆံုးသြားေတာ့ ကူကီးလႊမ္းမိုးထားခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အရင္တေခါက္ေရာက္ဘူးခဲ့တဲ့ မိုးေရးနဲ႔မတူေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္အသက္အႏၲရာယ္လံုျခံဳေရးကို ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကေန ကူညီတယ္။ ကူကီးအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္က ညေနစာေကြ်းတယ္။ လိုသံုးလိုမယ္ အတိုေလးတလက္ပါ ေပးထားေသးတယ္။
ေနာက္ေလးႏွစ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုကို မိုးေရးလမ္းကေန ေခၚယူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မိုးေရးအထိမဆင္းေသးပဲ သူတို႔ မဏိပူျမိဳ႕ေတာ္ အင္ဖါးအထိေရာက္မွသာ ေဒလီကေနဆင္းသြားတယ္။ နယ္စပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တာနဲ႔ သတင္းေပးေတြက တဖက္ကမ္းကိုသတင္းပို႔တာ သိတယ္။
မိသားစုေတြ မိုးေလးေရာက္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကေန ကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတာဝန္ခံကေန အန္တီ ႕႕႕ ဘာမွမပူနဲ႔ လံုျခံဳေရးစိတ္ခ်။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရွိတယ္။ အားေပးေကာင္းတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ သစ္သားပံုၾကီးက မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ တာဝန္ယူစကားေျပာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်က္ႏွာပူပါေလေရာ။ သူတို႔က ဗမာစစ္သားနဲ႔ သူပုန္သူကန္သာ သတိရွိျပီး သူခိုးကိုေမ့ထားၾကတာကိုး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၉-၂ဝ၁၅
Photo of Moreh
ျမန္မာျပည္ထဲတံုးက ကူကီးအေတြ႔အၾကံုရယ္လို႔ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ စစ္ကိုင္းတိုင္း ျမိဳ႕နယ္ေပါင္းစံုတင္းနစ္ျပိဳင္ပြဲကို ပုလဲကေန သြားကစားခဲ့ရတံုးက တမူးျမိဳ႕မွာ ကူကီးလူမ်ိဳးရယ္လို႔ စေတြ႔ခဲ့တာပါ။ ကူကီးလူမ်ိဳးေတြက ျမန္မာျပည္ဖက္မွာ ကေဘာ္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းမွာေနၾကတယ္။ အိႏၵိယဖက္မွာ ပိုမ်ားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ၁၉၉ဝ အကုန္မွာ အိႏၵိယကိုထြက္လာရတယ္။ ထြက္လာရတာကႏိုင္ငံေရးမို႔ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြအကုန္နဲ႔ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းရေတာ့ ကူကီးလည္းပါတယ္။ သူတို႔မွာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ရွိတယ္။ အိႏၵိယ-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ေနထိုင္ လႈတ္ရွားၾကတယ္။ နာဂေတြနဲ႔ နယ္ေျမအျငင္းပြါးရာကေန တိုက္ၾကခိုက္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြက ဘယ္အဖြဲ႔နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပၾကပါတယ္။ မဏိပူျပည္နယ္က ကူကီးအမတ္နဲ႔လည္း ခဏခဏေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေဒလီကေန မိုးေရးကို ပဌမဆံုးသြားေတာ့ ကူကီးလႊမ္းမိုးထားခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အရင္တေခါက္ေရာက္ဘူးခဲ့တဲ့ မိုးေရးနဲ႔မတူေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္အသက္အႏၲရာယ္လံုျခံဳေရးကို ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကေန ကူညီတယ္။ ကူကီးအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္က ညေနစာေကြ်းတယ္။ လိုသံုးလိုမယ္ အတိုေလးတလက္ပါ ေပးထားေသးတယ္။
ေနာက္ေလးႏွစ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုကို မိုးေရးလမ္းကေန ေခၚယူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မိုးေရးအထိမဆင္းေသးပဲ သူတို႔ မဏိပူျမိဳ႕ေတာ္ အင္ဖါးအထိေရာက္မွသာ ေဒလီကေနဆင္းသြားတယ္။ နယ္စပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တာနဲ႔ သတင္းေပးေတြက တဖက္ကမ္းကိုသတင္းပို႔တာ သိတယ္။
မိသားစုေတြ မိုးေလးေရာက္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကေန ကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတာဝန္ခံကေန အန္တီ ႕႕႕ ဘာမွမပူနဲ႔ လံုျခံဳေရးစိတ္ခ်။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရွိတယ္။ အားေပးေကာင္းတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ သစ္သားပံုၾကီးက မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ တာဝန္ယူစကားေျပာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်က္ႏွာပူပါေလေရာ။ သူတို႔က ဗမာစစ္သားနဲ႔ သူပုန္သူကန္သာ သတိရွိျပီး သူခိုးကိုေမ့ထားၾကတာကိုး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၉-၂ဝ၁၅
Photo of Moreh
Comments
Post a Comment