In this damned cage... But ပြင့္ျပီးရင္ ဖြင့္ၾကမယ္

ဆရာ သမီးက ပုလဲျမိဳ႕နယ္ ႕႕႕႕႕ ရြာမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာကို လူခ်င္းေတာ့ မျမင္ဖူးခဲ့ပါဘူး။ သမီး ေဖေဖေျပာေျပာေနလို႔ ေဒါက္တာတင့္ေဆြဆိုတာ သမီးၾကားေနရပါတယ္။ ဆရာတင္ထားတဲ့ ေစ်းၾကီးလြန္းတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားဆိုတဲ့စာေလးက သိသင့္တာကို သိလိုက္ရပါတယ္။

သမီးတို႔ အိမ္ကလဲ လယ္ထြန္စက္တစ္ခု အရစ္က်နဲ႔ ဝယ္ထားပါတယ္။ သူမ်ားပိုက္ဆံကို ကိုယ့္ပိုက္ဆံလုပ္ျပီး မသိနားမလည္တဲ့ ျပည္သူေတြၾကား မ်က္ႏွာသာယူေနတာ ျမင္ေနေပမယ့္လည္း မတားဆီးႏိုင္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလေရာက္ေတာ့ သမီးတို႔ရြာမွာ ႏွစ္ျခမ္းကြဲေနတယ္ဆရာ။ ဦးေက်ာ္ဆန္ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ NLD ေထာက္ခံသူမ်ားဆိုျပီး။ မေန႔က ဦးေက်ာ္ဆန္းက ရြာမွာေဟာေျပာတယ္တဲ့ နီးစပ္ရာေထာက္ခံသူတစ္ခ်ိဳ႕ကို တစ္သိန္းစီေပးတယ္တဲ့။ သူလုပ္ေပးထားလို႔ ေနျပည္ေတာ္ ႕႕႕႕႕ မွာ အလုပ္ရေနတဲ့တစ္ေယာက္က အမာခံေပါ့ဆရာ။ သူက မဲဆြယ္တာကို အဲလိုပဲ ေငြကိုေရလိုသုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ကပိုက္ဆံေတြလဲ စဥ္းစားစရာမေကာင္းဘူးလား။ ဘယ္သူ႔ဆီကလာလို႔ ဘယ္သူတာဝန္ယူရမယ့္ပိုက္ဆံေတြလဲ။

သမီးက ခုရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္ဆရာ။ ႕႕႕႕႕ ပါ။ လစာ ၇ သိန္းေလာက္ရေတာ့ အစိုးရကို တစ္လ ၃ ေသာင္း ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရပါတယ္။ တစ္လ ေျခာက္ေထာင္ လူမႈဖူလုံေရး ေဆာင္ရပါတယ္။ အခြန္စာအုပ္ကေတာ့ တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေဆာင္အျပီးမွာ လက္ခံရရွိေၾကာင္းရခဲ့ပါတယ္။ လူမႈဖူလုံေရးကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ဘာအေထာက္ထား လက္ခံစာရြက္ ဘာေထာက္ပံ့မႈမွ မရေသးပါဘူးဆရာ။ ႏိုင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔ အခြန္ ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္သမွ်အခြန္ေၾကးေတြဟာ ထိေရာက္မႈရွိရမယ္။ ျပည္သူက ေပးတဲ့အခြန္ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ေနရာမွာသုံးရမယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ မသုံးသင့္ဘူး။

သမီးက ေတာင္သူသားသမီးတစ္ေယာက္ပါဆရာ။ ဆင္းရဲတယ္။ ပိုက္ဆံတန္ဖိုးကိုသိတယ္။ သမီး ရန္ကုန္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ အေဆာင္မွာေနျပီး ၾကိဳးစားရပါတယ္။ အေဆာင္လခက အစိုးရကိုေဆာင္ရတဲ့ အခြန္ေလာက္ သမီး မေပးႏိုင္ပါဘူး။ သမီး မိဘကိုလဲ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ေသးတယ္ေလ။ သမီးတို႔ အနာဂတ္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ သမီးတို႔ႏိုင္ငံကို ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မယ့္ေခါင္းေဆာင္ သမီး သိပ္ကိုလိုလားပါတယ္ဆရာ။

ဒီေရြးေကာက္ပြဲက သမီးတို႔ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါပဲ။ ဆရာ ပုလဲကို တစ္ၾကိမ္ေလာက္လာျပီး ေဟာေျပာေပးႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲဆရာ။ အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။

အေႏွာက္ယွက္ကေတာ့ ဆရာျပန္လာျပီး နယ္သူနယ္သားေတြ ျပည္သူျပည္သားေတြကို စကားမေျပာႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ဆရာေရးတဲ့စာကေန လူငယ္လူရြယ္တေယာက္ ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားခြင့္ကို ဖြင့္ေပးသလိုျဖစ္လို႔ ေက်နပ္တယ္။ ဆရာ ဆက္ၾကိဳးစားေနမယ္။ လူငယ္ေတြလည္း ၾကိဳးစားၾကပါ။ ေလွာင္အိမ္ထဲလည္းေနရ မ်က္စိလည္း ပိတ္ထားခံရတာထက္ေတာ့ သက္သာရာရလာျပီလို႔ ေအာက္ေမ့ပါ။ ေလွာင္အိမ္တံခါးကိုလည္း မဲနဲ႔ဖြင့္ၾကရေအာင္။

I'm stuck in this damned cage... But not for long!

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၉-၂ဝ၁၅