Duty Free ျမန္မာျပည္ကေန သယ္လာေပးပါ
• ဘာမွာမလဲတဲ့။ စာအုပ္ေလး (၃) အုပ္ပါးလိုက္တယ္။ မိတ္ေဆြတေယာက္အတြက္ ၁ အုပ္နဲ႔ ညီအတြက္ ၂ အုပ္။ အန္တီကေတာ့ သူ႔မိတ္ေဆြ ဆရာဝန္မ တေယာက္အတြက္ ေဆးဝယ္ေပးမလို႔စဥ္းစားေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာက ေဆးနဲ႔စာ ႏွစ္ဘာသာပဲ တတ္ႏိုင္ၾကတာကိုး။
• အျပန္လည္း မွာခ်င္တာမွာတဲ့။ ဒီေရာက္မွ ေတြ႔ရခင္ရသူေတြေပမယ့္ အားနာစရာ မလိုသူေတြျဖစ္ေနျပီ။ ျမန္မာျပည္ကေန သယ္လာစရာ ဘာရယ္ေတာ့မမွာခ်င္ပါ။ သယ္ရပိုးရတဲ့ဒုကၡ သိပါတယ္။ စားရာသယ္ရာက အခက္ဆံုး။ ေဒလီကေန ဒီကိုေျပာင္းလာေတာ့ ခ်ီကာဂိုေလဆိပ္ အေကာက္ခြန္ဂိတ္မွာ ဒန္႔သလြန္သီးအစည္းကို ထုတ္ထားပစ္ခဲ့ရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္၊ က်န္တဲ့စားစရာေတြေရာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ေပါက္ေတြပါ လြတ္လို႔။
• ျမန္မာျပည္ကေန မွာစရာမလိုပဲ ပါလာမွာကရွိတယ္။ ဆရာ့အတြက္ကုန္ၾကမ္းေတြ သယ္ခဲ့မယ္တဲ့။ စာေရးဆရာေတြ စာေရးဘို႔ကို ကုန္ၾကမ္းေခၚၾကတယ္။ ပစၥည္းအေခ်ာထည္ထုတ္ဘို႔ဟာလည္း ကုန္ၾကမ္းပဲ။ ဗမာျပည္က ကုန္ၾကမ္းထုတ္တဲ့ တိုင္းျပည္အဆင့္က တက္လာစရာမရွိ။ ကုန္ၾကမ္းဆိုတာက ကုန္ေတာ့မယ္။
• ကြ်န္ေတာ္က စာေရးဆရာမဟုတ္လို႔ အဲလိုဟာမလိုပါ။ ေရးတာကလည္း လူၾကမ္းေတြအေၾကာင္းပဲ ေရးတတ္တယ္။ လူၾကမ္းၾကေတာ့ ဘယ္ကမွ မဝယ္ခ်င္ၾကလို႔ ျပည္တြင္းမွာပဲ နာမည္ေလးေျပာင္းလိုက္၊ အဝတ္အစားေလးေျပာင္းလိုက္နဲ႔ အသံုးကိုတည့္လို႔။
• ေအးဗ်ာ ခင္မ်ားတို႔ျပန္လာရင္ ျမန္မာျပည္က သတင္းေကာင္းေလးေတြသာ ႏိုင္သေလာက္ သယ္ခဲ့ၾကပါ။ (ကပ္စတမ္) (ဂ်ဴတီ ဖရီး) ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၇-၅-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment