ပိေတာက္ပန္းကဗ်ာ
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႔
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မီမို႔
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ့
ခပ္သိမ္းနယ္စုံစုံသို႔
ပြင့္ငုံကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႔
ေခါင္းႂကြကာ ဆာေဝေဝနဲ႔
သူလည္းေလ ေလာကီသားလိုပါ့
ႂကြားခ်င္လွေပလိမ့္မယ္။
တသိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာ ပြင့္ေလအျဖဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴးနိုင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္။
တဝါဝါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမၻာမွာ ဘဝင္ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္မွန္းကာပါ့ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့သလား။
ခူးပါနဲ႔ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာ အဝါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ ႏွလုံးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆုံးကုန္ အတာဝင္သို႔
မာန္အင္ကို ဉာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား။ ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ကဗ်ာ မူရင္းသတ္ပံုေတြကိုတင္ျပပါတယ္။ တစ္သိန္တင့္ပါဘိ မဟုတ္။ တစ္ဝါဝါ မဟုတ္။ တစ္ဂုဏ္ဆန္းရတယ္ မဟုတ္။ ခါေတာ္မွီ မဟုတ္ပါ။ သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ့လို႔ မူကြဲလည္း ေတြ႔တယ္။
သူလဲေလ ေလာကီသားေပမို႔ ကဗ်ာကို မင္းညိဳဦးေရးပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
Comments
Post a Comment