Name and DOB အမည္ ႏွင့္ အသက္
လူတေယာက္နဲ႔တေယာက္ဆက္ဆံေရးမွာ လူအမည္ေခၚတာနည္းျပီး အမ်ိဳးတခုခုနဲ႔ ေခၚၾကတာမ်ားတယ္။ အကို၊ အမ၊ မမ၊ အေဒၚ၊ အန္တီ၊ ညီေလး၊ ဦးေလး၊ ဦးၾကီး၊ အဘ၊ ဘဘ စသည္။ အမ်ိဳးမေတာ္ပဲ ေခၚၾကတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ၁၉၉၁ ကတည္းက ျပည္ပမွာသာေနရတယ္။ အိႏၵိယမွာ ၂၄ ႏွစ္နဲ႔ ယူအက္စ္ေအမွာ ၆ ႏွစ္ရွိျပီ။ အိႏၵိယမွာ ျမန္မာျပည္ေလာက္ အမ်ိဳးတပ္ေခၚတာ မရွိပါ။ အန္ကယ္လ္ အန္တီေလာက္သာ မ်ားတယ္။
အသက္အေရးအၾကီးတာက ယူအက္စ္ေအမွာ၊ လူတိုင္းရဲ႕ ေမြးေန႔ကို လ-ရက္-ခုႏွစ္ အတိအက်၊ တလံုးမလြဲ ကြန္ျပဴတာစနစ္ထဲ ထည့္သိမ္းထားျပီး လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တယ္။ ဘာမဆို၊ ဘယ္ေနရာမဆို၊ ဘယ္ေတာ့မဆို၊ ဘယ္သူမဆို။ ေမြးေန႔ လ-ရက္-ခုႏွစ္ အတိအက်၊ တလံုးမလြဲ ေျပာရတယ္။ လြဲတာနဲ႔ ဆက္လုပ္မရႏိုင္ေတာ့ပါ။ အလုပ္ မရႏိုင္။ ေငြထုတ္ မရႏိုင္။ ေဆးထုတ္ မရႏိုင္။
လူတိုင္းကို အမည္တပ္ေခၚၾကတယ္။ ဥပမာ ကြ်န္ေတာ့္အမည္ တင့္၊ မစၥတာတင့္၊ ေဒါက္တာတင့္။ ဘရားသား မေခၚပါ။ အန္ကယ္ မေခၚတာ၊ ဂရင္းဖါးသား မေခၚပါ။ အဘ မေခၚပါ။
အေမေမြးတဲ့ ေန႔စြဲ၊ မိဘေတြေပးတဲ့ အမည္ကို အမွန္အတိုင္း ဂုဏ္ယူဝ့ံၾကြားစြာ သံုးစြဲခြင့္ကို ယူအက္စ္ေအေရာက္မွသာ ရရွိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ကိုယ့္အသက္အေရးၾကီးတာ သိၾကေစခ်င္တယ္။ အေမအေဖေပးတဲ့အမည္ကို ခ်စ္တတ္ၾကေစခ်င္တယ္။
အသက္မပါတဲ့ေမးခြန္းေတြ နည္းပါေစသတည္း။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁-၁၀-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment