Destiny ကံေကာင္းၾကပါေစ
ဆရာဝန္ေတြထဲကေတာင္မွ ကြ်န္ေတာ္က သိတာမဟုတ္ပါ။ ေဒါက္တာသန္းဝင္း ဂုဏ္သတင္းၾကားဖူးတယ္။ ဆရာဝန္အခ်င္ခ်င္း ေျပာတာမို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အတန္းငယ္တယ္လို႔ သိလာရတယ္။ သူကေတာ္တယ္တဲ့။ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ေတာ္တယ္လို႔ေျပာတာ စာ။
ဘယ္ျမိဳ႕ ဘယ္ေက်ာင္းမွာျဖစ္ျဖစ္ အတန္းတိုင္းမွာ စာေတာ္သူဆိုတာရွိစျမဲ။ စာေတာ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံရသူတိုင္းလည္း အျမဲမေတာ္တတ္ပါ။ ဆယ္တန္းမွာ ဂုဏ္ထူးေတြရေပမယ့္ ေကာလိပ္မွာ ဆက္ျပီးမထူးခြ်န္သူလည္းရွိတယ္။ အရင္က သူလိုကိုယ္လို ေနာက္မွာထက္ျမက္လာသူမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ စာေတာ္ခဲ့ေပမဲ့ အလုပ္ထဲမွာ နာမည္ရခ်င္မွရတယ္။
ကံၾကမၼာဟာ အင္မတန္ဆန္းၾကယ္တာကလား။ ကြ်န္ေတာ္ဆို ဂုဏ္ထူးတခါမွမရဖူးပါ။ ေဆးေက်ာင္းဝင္ခြင့္ေတာ့ရတယ္။ ေဆးေက်ာင္းမွာလည္း ဂရိတ္ဖိုးမရပါ။ အလုပ္ထဲမွာေတာ့ အားကိုးခံရတာမနည္းပါ။ ႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္ျပန္ေတာ့ ဗဟိုမေျပာနဲ႔ တိုင္းအဆင့္ေတာင္မွ အနားကပ္ေနခဲ့သူမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ မဲေပးအေရြးခံရ၊ အစိုးရေဂဇက္ထဲမွာပါရေပမဲ့ အစိုးရ အမည္မည္းစာရင္းထဲမွာ ဆက္ပါရတယ္။ ျပည္ပထြက္ဖို႔ရာ စာရင္းခ်တာထဲမွာ မပါေပမယ့္ အေစာၾကီးထြက္ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ေဒသစြဲေခၚၾကမလား ကိုယ္ေနဖူးထိုင္ဖူးတဲ့အရပ္ ကပ္ေနတတ္တယ္။ မံုရြာ၊ ျမိ့ဳသာ၊ စစ္ကိုင္း၊ ပုလဲ၊ တေနရာနဲ႔တေနရာ ဘာမွမေဝးတဲ့ေဆးရံုေတြမွာသာ တာဝန္က်တယ္။ ထားဝယ္ကိုေရြ႕ခိုင္းေတာ့ ၇ ရက္တပါတ္နဲ႔ အလုပ္ကထြက္ျပီး ပုလဲကိုျပန္ေနတယ္။ အဲ ႕႕႕ ၁၉၉ဝ ဒီဇဘၤာအကုန္ကတည္းကစျပီး ေဝးေပ့ဆိုတဲ့အရပ္ေတြမွာသာ ေနရေတာ့တယ္။
ျမန္မာျပည္တြင္းတံုးက တျခားျမိ့ဳေတြဆိုလို႔ အလုပ္သင္ဆရာဝန္လုပ္ရလို႔ ေမျမိ့ဳ၊ အလုပ္နဲ႔သင္တန္းေတြေၾကာင့္ ရန္ကုန္၊ ဇနီးရွိတဲ့ ဘုတလင္၊ ဘုရားဖူးဘို႔ ပုဂံ၊ သူငယ္ခ်င္းအရင္းရွိလို႔ ျပည္ျမိ့ဳ၊ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ ပုန္းရေရွာင္ရလို႔ တျခား ၃-၄ ျမိ့ဳ။ ဒါေလာက္သာေရာက္ဖူးတယ္။ အဲ ႕႕႕ သူမ်ား တိုင္းျပည္ေတြေတာ့ မွတ္မိသေလာက္ ၂ဝ ေက်ာ္ကို ေရာက္ဖူးတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ကံေကာင္းၾကပါေစ။ ကံေကာင္းေအာင္ ဘာလုပ္ပါလို႔ေတာ့ ဆရာ မလုပ္တတ္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၇-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment