Sense of humor ရီစရာနဲ႔ သေရာ္တာ
Shwe Moe သေရာ္စာလားဆရာ။
Sense of humor ဟာသဉာဏ္နဲ႔ Satire သေရာ္စာမတူတဲ့အေၾကာင္းေလး တခါေရးဘူးတယ္။ သေရာ္တာမွာ Criticism ေဝဖန္ကန္႔ကြက္တာပါတယ္။ Joke ဟာသနဲ႔ Ridicule ရွံဳ႕ခ်တာ မတူပါ။
ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ေပးရင္း မပ်င္းရေအာင္၊ မွတ္မိေအာင္၊ တျခားအရာေတြနဲ႔ ေခါင္းပူေနခ်ိန္မွာ ေပါ့ပါးသြားေအာင္၊ ရီစရာရွာေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ စာေရးတာမွာ ဟာသေလးေႏွာတာကို သေရာ္စာလဲမေျမာက္ဘူးလို႔ အေျပာခံရဘူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က သူမ်ားကိုသေရာ္တာမ်ိဳး မၾကိဳက္ပါ။ စစ္အုပ္စုကိုေတာင္မွ ခပ္ေထ့ေထ့သာေရးတယ္။ ေရးျပီးရင္ အားနာေနတတ္တယ္။ သူတို႔တေတြက သေရာ္တာမေျပာနဲ႔ ဆဲလည္း ျပင္လာၾကမွာမဟုတ္ဖူး။
ရီစရာေျပာၾကတာမွာ အေႏွာင့္အသြားလြတ္တာမ်ိဳးဆို ပိုေကာင္းတယ္။ လူအမ်ားၾကားေအာင္၊ ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ေျပာတာ၊ ေရးတာမ်ိဳးဆိုရင္ ခ်က္ေအာက္မေရာက္ရပါ။ စိတ္ေဝဒနာသယ္ေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ထိထိမိမိျဖစ္တဲ့ ဟာသအမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ငါကမွနပိုလီယန္အစစ္ဆိုတဲ့ ဟာသကိုေျပာဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေဝဒနာသည္ေတြကို ႏိွမ္သလိုေျပာတာ မေကာင္းဘူးလို႔ ယူဆလာပါတယ္။ တျခားေရာဂါသည္ေတြနဲ႔ဆိုင္တာေတြလဲ အတူတူဘဲ။
ပညာအေျခခံနည္းသူေတြက မွားလုပ္၊ လြဲေျပာတာကို ရီစရာလုပ္တာမ်ိဳးလဲမသင့္ဘူး။ ျမန္မာစကား အနည္းအပါးသာ တတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသူဆရာမေလးတေယာက္ ေဆးခန္းေရာက္ကာစမွာ (စီနီယာ) ေတြကို ဆီးစစ္တာသင္ေပးခိုင္းတယ္။ ခဏေနမွ ဆီးထဲမွာအနည္ပါတာကို Urine for Albumin လို႔ ဗိုလ္လိုလဲ ကြ်န္ေတာ္ကသင္ေပးတယ္။ ျပီးမွ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ေမးပါတယ္။ ေအး ႕႕႕ အခုစစ္တာဘာလဲ။ သူေျဖတာက (ေသး) တဲ့။ ဆရာမအသစ္ေတြေရာက္ျပန္ရင္ အဲဒီနမူနာေလး ေျပာျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ဆရာမနာမည္ကို ထည့္မေျပာပါ။
သူမ်ားကို သေရာ္လို႔၊ ရီစရာေျပာလို႔ ဘာအက်ိဳးရမလည္း ၾကည့္သင့္တယ္။ သူမ်ားကိုခ်ည္း အပုတ္ခ်ေနသူမ်ိဳးဟာ ကိုယ္တိုင္က ဥပတိရုပ္မၾကည္လင္ေနတာကို သတိျပဳရင္သိပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၃-၇-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment