Banyan tree ေညာင္ကုသိုလ္
ေဒလီကေန အင္ဒီယာနာပိုးလစ္အထိ သိုသိုသပ္သိပ္ တကူးတက ယူလာခဲ့ရတဲ့ ေညာင္ပင္ေလးဟာ ႏွစ္လသားအရြယ္ ရွိလာပါျပီ။ သယ္ယူဘို႔ရာ ထုပ္ပိုးတာမွာ ေနရာက်ဥ္းေအာင္ ပင္စည္ကေနျဖတ္၊ ကိုင္းေတြလဲျဖတ္၊ အရြက္ေတြပါ သတ္လိုက္တယ္။ နာရီႏွစ္ဆယ္ေလာက္ခရီးကို ပစၥည္းထားသိုခန္းမွာထားရမွာမို႔ အနည္းဆံုးေတာ့ ေညာင္ပင္ေလးခင္ျမာ ေလရပါေစဆိုျပီး၊ ပလပ္စတစ္ပံုးအဖံုးကို အေပါက္ဝိုင္းေလးေတြ စီစီညီညီေဖါက္ေပးရတယ္။
ခရီးဆံုးေရာက္တဲ့ေနာက္ေန႔မွာ သမီးနဲ႔သူ႔ခင္ပြန္းတို႔က ဝယ္လာေပးတဲ့ ပန္းအိုးထဲမွာ ေျမေဆြးနဲ႔စိုက္လိုက္တယ္။ ေန႔တိုင္း အရိပ္ၾကည့္ေနရတယ္။ အခန္းကက်ဥ္းလို႔ အျပင္မွာသာထားရတာ ကိုယ့္သားသမီးကို တျခားေနရာမွာ သိပ္ထားရသလိုပဲ။ စိတ္မခ်ႏိုင္ပါ။ တလေနေတာ့ အခန္းထဲသြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ မၾကာခင္မွာ သရဏမဥၥဴေက်ာင္းကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။
တလခြဲအရမွာ အစို႔အေညႇာက္ေလးေတြ စထြက္လာတယ္။ ကေန႔ေတာ့ ထြက္လာၾကတဲ့အရြက္ေလးေတြဟာ ရႊန္းစိုလဲ့ေနၾကတယ္။ စိမ္းစိုမွည့္ေနၾကတယ္။ ျမင္တဲ့သူကို အားသစ္ေတြျဖစ္ေစတယ္။ ေညာင္ပင္ရဲ့ မ်ိဳးဗီဇကလဲ မွန္တယ္။ ဗုဒၶဂါယာ၊ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ကေန ဦးဇင္းတပါးက ပ်ိဳးစုိက္ေပးတာပါ။ ဆရာဝန္ ဆိုတာမ်ိဳးက ဘုန္းၾကီးေတြဆီကေန အလွဴခံတတ္တယ္။ ဂယာကကိုယ္ေတြကေန ေဒလီအေရာက္ပို႔ေပးတာပါ။
ေဗာဓိေညာင္ပင္အတြက္ အဆင့္ဆင့္ေကာင္းမႈျပဳေပးၾကသူေတြအားလံုး ေညာင္ပင္ၾကီးတမွ် ကုသိုလ္ေတြ ရၾကပါေစေသာဝ္။ ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၁၁-၂ဝ၁၄
၄-၁ဝ-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment