Hello November ဟယ္လို ႏိုဝဘၤာ
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေအာက္တိုဘာကုန္လို႔ ႏိုဝဘၤာလထဲဝင္တာနဲ႔ ရာသီဥတုသာယာ ေျခခင္းလက္ခင္းလည္း သာလွတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဆးေက်ာင္းစတက္ရတာ၊ ၁၉၆၅ ႏိုဝဘၤာလဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဆိုတာ မေမ့ပါ။ ၇ ႏွစ္ၾကာ စာသင္အျပီးမွာ ေဟာက္ဆာဂ်င္ေခၚတဲ့ အလုပ္သင္ဆရာဝန္လုပ္ရတာလည္း ၁၉၇၂ ႏိုဝဘၤာလထဲမွာပဲ။ ေဆးမန္းက သူငယ္ခ်င္းတျမံဳ ေမျမိ့ဳစစ္ဆးရံုမွာတာဝန္ေပးခံၾကရတယ္။ ေမျမိ့ဳဆိုတာက ေႏြမွာေတာင္ေအးလို႔ ႏိုဝဘၤာဘာလဆိုေတာ့ မႏၲေလးသားမ်ား ခ်မ္းသလားမေမးနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အကုန္ စစ္ေဆးရံုထဲက အိုေဟာင္းေနတဲ့ တိုက္တလံုးမွာ စုရံုးေနၾကရတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ အပူေပးစရာက ပ်က္ေနေတာ့ ေရခ်ိဳးဘို႔ဆိုတာ စစ္ေဆးရံုထဲမွာ အရပ္သားဆရာဝန္ေတြၾကား တပင္ေရႊထီး စစ္သားစုေဆာင္းေရးလုပ္တဲ့အထဲ ပါခဲလွတယ္။
စစ္ေဆးရံုမွာ အရပ္သားေတြခင္ျမာ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြၾကားမွာ အထာမက်ၾကပါ။ အဲလိုပဲ အရပ္သားေတြၾကားမွာလဲ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြ အထာက်မွာမဟုတ္ပါ။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အထာမက်တာက ေဟာက္ဆာဂ်င္လုပ္ရတာ တႏွစ္တိတိသာၾကာလို႔ ကံေကာင္းတယ္။ စစ္ဗိုလ္ေတြအုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ ႏွစ္ေလးငါးဆယ္ၾကာ အထာကမက်ေတာ့ အရပ္သူအရပ္သားေတြဟာ ကံဇာတာကို တႏွစ္တခါ ေရနံေခ်းသာသုတ္ေနၾကရတယ္။ ႏွစ္ ၅ဝ ၾကာျပီဗ်ာ။
သူတို႔ကေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းမစာ အခုႏိုဝဘၤာမွာ ညီညြတ္စြာ မဲေပးၾကပါစို႔ဗ်ာ။ ျဖဲေျခာက္ေနတဲ့သူရဲ ေၾကာက္စရာမလိုပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၁ဝ-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment