မည္သူ တယူသန္သနည္း

ဆရာေဒါက္တာတင့္ေဆြ ေထာက္ျပေနခဲ့တဲ့ တ ေရးထံုးေတြက အရင္ကအသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ေရးထံုးအမွန္ေတြပါ။ ဒီ တ နဲ႔ တစ္ အေပၚမွာ အစဥ္တစိုက္ ေထာက္ျပေျပာဆိုေနခဲ့တဲ့ ဆရာရဲ႕ ေစတနာကိုလည္း အသိအမွတ္ျပဳမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္ ဘက္ကပဲ ရပ္တည္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာစာပညာ႐ွင္ေတြ စုစည္းတည္းျဖတ္ ျပဳစုထားတဲ့ ျမန္မာစာအဘိဓာန္ တို႔၊ ျမန္မာစာလံုးေပါင္း သတ္ပံုက်မ္းတို႔၊ ခြဲထားတို႔အရ ဘယ္ေနရာမွ တ ရမယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ တစ္ ရမယ္ဆိုတာ အတိအလင္း ႐ွင္းလင္းျပဳစုထားၿပီး ျဖစ္လို႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔လို လူငယ္တစ္ေယာက္အျမင္နဲ႔ကေတာ့ တ သည္ျဖစ္ေစ၊ တစ္သည္ျဖစ္ေစ အားလံုးက တညီတညြတ္တည္း အသံုးျပဳၾကတာကိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာပညာ႐ွင္ေတြက ျပဳစုတည္းျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒါကိုပဲ အားလံုးက အသံုးျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ သက္ႀကီး ဝါႀကီး ဆရာေတြအေနနဲ႔လည္း ဒီ ဘံုျပဌာန္းစာအုပ္ပါ ေရးထံုးေတြကိုပဲ ၫႊန္ျပျပီးေတာ့ ျမန္မာစာ ညီၫြတ္ေရးကို ေ႐ွး႐ႈေစခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာစာ မွန္ကန္ေရးမွာ ဆရာေဒါက္တာတင့္ေဆြကို က်ေနာ္ အတိုက္အခံ မျငင္းလိုပါဘူး။ ဆရာ ေျပာဆိုေထာက္ျပခဲ့တာေတြက မမွားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာစာညီၫြတ္ေရးအတြက္လည္း ဆရာကို ေ႐ွး႐ႈလုပ္ေဆာင္ေစခ်င္ပါတယ္။ အရင္က ေရးထံုး႐ွိခဲ့သမွ်တိုင္းကို အမွန္တရားဦးတည္ ေရးသားၾကမယ္ဆိုရင္ ပုဂံေခတ္၊ အင္းဝေခတ္ စသျဖင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္က ေရးထံုးေတြကလည္း အမွန္တရားေတြပါပဲ ဆရာ ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီေရးထံုးေတြကို အခုအခါမွာ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာ သံုးစြဲေနၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာစာညီၫြတ္ေရးဟာ အက်ိဳးထက္ အဆိုးပဲ ပိုမ်ားေနမယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္ ဆရာခင္ဗ်ာ။

ဆရာႀကီး (၉) လံုးကို ဆရာလို႔သာျပင္ပါရေစ။ ဦးေနဝင္းကလည္း အဲလိုလုပ္ခိုင္းတယ္။

တကေန တစ္ေျပာင္းျခင္း သမိုင္း
၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလထုတ္ ျမန္မာစာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္း နိဒါန္းမွာ - ထိုေကာ္မရွင္သည္ အစိုးရရံုးသံုး စံ ျမန္မာေရးထံုးက်မ္းတေစာင္ ေပၚထြက္လာေရး လုပ္ငန္းတရပ္ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ရမည္ဟု ဥကၠ႒ၾကီးက ထပ္မံညႊန္ၾကား သတ္မွတ္ပါသည္။

၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးကို ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ရံုး၌ က်င္းပစဥ္ ဥကၠ႒ၾကီးက အသံကိုေရးတဲ့အခါ အမွန္ေရး။ ႕႕႕ စည္းကမ္းဆိုတာ အတိအက်ရွိရမယ္။ ႕႕႕ စကားတလံုးႏွင့္ ခုနစ္ႏွစ္ျငင္းေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တခုခုကို ပညတ္ရမွာပဲ။ ႕႕႕ မူကိုဦးစြာခ်ပါ။ ႕႕႕

ျမန္မာေရးထံုးက်မ္းတစ္ေစာင္ မဟုတ္ပါ။ လုပ္ငန္းတစ္ရပ္ကိုလည္း မဟုတ္ပါ။ စကားတစ္လံုးႏွင့္ မဟုတ္ပါ။ တစ္ခုခုကို မဟုတ္ပါ။

တစ္ကိုသေဘာမတူတဲ့ စာေရးဆရာၾကီးေတြ အထင္ကရကဗ်ာဆရာေတြက သူတို႔မွန္တယ္လို႔ယူဆတဲ့အတိုင္း ဆက္ေရးၾကတယ္။ နဝတစစ္အစိုးရလက္ထက္ေရာက္ေတာ့ တစ္မေရးရင္ ထုတ္ေဝခြင့္မေပးလုပ္လိုက္တယ္။ အခုေတာ့ ဆင္ဆာအဖြဲ႔လည္းမရွိေတာ့ပါ။ အမွားနဲ႔ အမွန္ မူလနဲ႔ အမိန္႔ရသတ္ပံုေတြ မတူတာကို သတိထားမိလာၾကတယ္။ ကေန႔လက္ရွိက အဲလိုအေျခအေနျဖစ္တယ္။

ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပါဠိျမန္မာျပန္စာအုပ္ေတြထဲမွာ တစ္လုပ္ထားပါ။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း ၁၅ အုပ္တြဲမွာလည္း တစ္ေတြ မဟုတ္ပါ။

ျမန္မာစာမွာ ဟိုေရွးကတည္းက မူကြဲရွိတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ သတ္မွတ္တာ နည္းလမ္းအမွန္ မျဖစ္သင့္ပါ။ ပညာကို ပညာနဲ႔သာ သန္႔စင္အပ္ပါတယ္။

ဆရာရဲ့ စိတ္အားထက္သန္မႈနဲ႔ စိတ္ေစတနာကို သိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ေထာက္ျပေနရတာကိုလည္း သိပါတယ္။ က်ေနာ့္သေဘာကေတာ့ ျမန္မာစာဟာ မူကြဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေရးထံုးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ငါအမွန္၊ ငါ့ဆရာအမွန္ေတြျဖစ္မွာကို မလိုလားတာ တစ္ခုပါပဲ။ တစ္ ကေန ျပန္ တ ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း ပညာ႐ွင္ေတြတိုင္ပင္ညိွႏိႈင္း ထုတ္ျပန္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း ကန္႔ကြက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးညီညာေစခ်င္တာပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္တန္းနဲ႔ အလယ္တန္း ျမန္မာစာဆရာမေတြနဲ႔ အထက္တန္းဆရာ ဘုတလင္ခ်စ္ေလးတို႔က မွန္တယ္လို႔ တယူသန္စြဲေနမိတယ္။ တစ္ကေန တ ျဖစ္တာမဟုတ္။ တကေနသာ တစ္ျဖစ္မိန္႔ေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပါဠိျမန္မာျပန္စာအုပ္ေတြကလည္း မွန္တယ္လို႔ တယူသန္စြဲေနတယ္။

ေခတ္အရ ေျပာင္းလာေတြ အထင္အရွားရွိတယ္။ ပုဂံေခတ္ကတည္းက ပိုျပီး လြယ္ကူရွင္းလင္းေစေအာင္ေရးလာတာ။ တခ်ိဳ႕ အဆင့္စာလံုးေတြ မသံုးေတာ့ပါ။ ေလ့လာဆန္းစစ္ျပီး စာတပုဒ္ ေရးထားတယ္။ တ ကို တစ္ခိုင္းတာ၊ သမတ မ ႏွစ္လံုးဆင့္ခိုင္းတာ စတာေတြက လြယ္ေနတာကို ခက္ေအာင္ခိုင္းတာ။ မွားေနလိို႔ ျပင္ခိုင္းတာ မဟုတ္ပါ။ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ သံရိုက္ျခင္းစာ ေရးထားတယ္။

ဘေလာ့မွာ စာပုဒ္ေရ တရာေက်ာ္ျပီ။ ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ တင္ျပထားတယ္။ အခုလိုစာေလးတပုဒ္နဲ႔ေတာ မလံုေလာက္ပါ။ အခုမွ ေတြ႔သူကေမးတိုင္း ျပန္ျပန္ေရးေနရတယ္။ အေတာ္ေတာ့ ေမာျပီ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၆-၂ဝ၁၈