Handicapped doctor at midnight လကြယ္ညသန္ေကာင္ယံ
ေျပာၾက ဆိုၾကတယ္။ လကြယ္ညသန္ေကာင္ယံအလယ္မွာ မဟူရာေက်ာက္ရိုင္းတံုးကို လူတကာ ေကာက္ခိုင္းအံုးေတာ့ ရွာလို႔ ေတြ႔ခ်င္ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ေတာနယ္တခုမွာ ပဌမဆံုးတိုက္နယ္ဆရာဝန္ တာဝန္က်တုန္းကေပါ့ -
မ်က္စိမျမင္တဲ့သူက ညမွာလမ္းသလားတိုင္း ေရနံဆီမီးပံုးေလးဆြဲသြားေလ့ရွိတယ္။ မသိသူေတြကေမးၾကတယ္။ ဟာ ႕႕ ဘိုးထြန္းသိန္းက မ်က္စိလည္းမျမင္ဘူးဆို ဘာလို႔မီးပံုးဆြဲလာရတာလဲ။ ေအးကြ ငါကေတာ့ ငါ့လမ္းငါသြားတတ္တယ္။ ညမွာ ငါ့ကိုမျမင္တဲ့သူေတြက ဝင္တိုက္မွာစိုးလို႔တဲ့။
မသန္မစြမ္းသူေတြကို Differently abled persons တမ်ိဳးတဘာသာ သန္စြမ္းၾကသူမ်ားလို႔ ေျပာင္းျပီး ေခၚေဝၚ သံုးစြဲလာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ မေခၚႏိုင္ပါ။
ေမးခ်င္တာေမးၾကတဲ့အခါ စာေတြကို အျဖတ္အေတာက္မပါပဲ (စေပ့စ္ မျခာပဲ) စာရိုက္ၾကတယ္။ ေမးခြန္းကို ကူးယူ၊ (ႏုတ္ပဒ္) မွာ (ေပ့စ္) လုပ္၊ (ဝဒ္) မွာ ျပန္ျပီး (ေကာ္ပီ-အင္န္-ေပ့စ္) လုပ္၊ အျဖတ္အေတာက္နဲ႔ သတ္ပံုျပင္တာ ကိုယ့္ဖါသာ လုပ္ယူရတယ္။ ပံုေတြကို ေသးေသးေလးေတြေရာ တေစာင္း ေဇာက္ထိုးေတြပါ ပို႔လာၾကတယ္။ အဲတာလည္း ကူးယူ၊ ခ်ဲ႕ယူ၊ တည့္ယူရတယ္။ ျပီးမွာ အေမးပုစာၦကို ဖတ္ရ ေျဖရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒုကၡိတဆရာဝန္ဘဝ ေရာက္ေနရပါေတာ့တယ္။ ႏိုက္တင္ေဂး မဟုတ္ေပမဲ့ မီးပုံးေလးနဲ႔ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
Comments
Post a Comment