My Parents အေမ-အေဖ့ ဓါတ္ပံု
ကြ်န္ေတာ့္အေမက မင္းတိုင္ပင္တိုက္နယ္သူၾကီးသမီး။ သူပုန္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အေဖနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ျပီး၊ သားသမီးေတြ တေယာက္ျပီး တေယာက္ ထြန္းေပါက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္မိဘေတြဟာ အသက္ရေလေလ စီးပြါးေရး ၾကပ္တည္းေလေလ။ သူတို႔က သားသမီးေတြကို ပညာအေမြေပးႏိုင္ဘို႔ထက္ ဘာတခုမွမတြက္ခဲ့ၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာဝန္ျဖစ္လာဘို႔ရာ ညီေတြ ႏွမေတြက အနစ္နာခံေပးၾကရတယ္။
မိဘေတြ အိုကံမေကာင္းၾကတာမွာ သားႏွစ္ေယာက္က ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္ပါခဲ့လို႔ေျပာရင္ မွန္တယ္။ အေမဆံုးျပီး ႏွစ္ပါတ္ၾကာမွသာ ညီကမံုရြာေထာင္ကလြတ္တယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္က တိုင္းျပည္ထဲမွာမရွိပါ။ သူေရးတဲ့ ေက်းဇူးဂုဏ္စိုင္ မကုန္ႏိုင္ဘူး (သို႔) အေမ့ မုသားစကားရွစ္ခြန္း တင္ထားတာကို ဖတ္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အေမဆံုးတဲ့သတင္းေရာ ညီေထာင္ကထြက္တဲ့သတင္းပါ ေလးလၾကာမွသာ သိခြင့္ရခဲ့တယ္။
သားဆရာဝန္ဟာ အေမေျခက်ိဳးတာကို ကုသေပးခြင့္ မရလိုက္ပါ။ အေဖဆံုးတဲ့ရက္မွာေတာ့ ေန႔ခ်င္းဆိုသလို သိခြင့္ရတယ္။ သူတို႔က်န္းမာေရးနဲ႔ အသုဘအတြက္ ဝါယမစိုက္ၾကတဲ့ ေသြးသားေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေဆြမ်ိဳးေတြကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ပါ။ အဲဒီေဆြမ်ိဳးေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ကြ်န္ေတာ့ အေမနဲ႔ အေဖ့ဓါတ္ပံုေတြကို ၅-၁၂-၂ဝ၁၄ ကေန႔မနက္မွာ ရပါတယ္။ တိုင္းျပည္ကထြက္ရျပီးေနာက္ (၂၄) ႏွစ္ ၾကာမွသာရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔မိဘေတြ ေနာက္ဘဝေတြမွာ မင္းဆိုးဒဏ္သင့္သူေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္ပါေစ။ ျမန္မာျပည္သူေတြ မင္းဆိုးေဘးက ေဝးၾကပါေစ။ သီတင္းကြ်တ္မွာ မိဘေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္သူေတြ မ်ားျပားပါေစ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၁ဝ-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment