Sweeping broom တံျမက္စည္းလွည္းနည္း
မံုရြာမွာပြဲအျပီး အမိႈက္ေကာက္ၾကတာကို သေဘာက်လို႔ အမိႈက္သိမ္းခြင့္ေတာ္လွန္ေရးဆိုျပီး စာေလး ႏွစ္ေၾကာင္း သံုးေၾကာင္း ေရးလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ တကယ္ကို အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ကိုယ့္အမိႈက္ကိုယ္ ေကာက္ခြင့္ရလာေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။
တံျမက္စည္းလွည္းတဲ့ပညာကို ငယ္ေလးကတည္းက ပညာယူခဲ့ရပါတယ္။ အေဖကသင္ေပးတယ္။ ဦးၾကီးဦးေလးေတြက သင္ေပးတယ္။ ဇာတိမင္းရြာမွာက အုန္းပင္ေပါလို႔ အုန္းတံျမက္စည္းထြက္တယ္။ ငါးႏွစ္သားကတည္းက မိသားတစုလံုး မံုရြာကိုေျပာင္းေနေတာ့လည္း လူၾကံဳလာတိုင္းပါလာၾကလို႔ အုန္းတံျမက္စည္းဟာ အိမ္မွာျပတ္လပ္ေနတယ္လို႔ မရွိပါ။
အဲလိုတံျမက္စည္းမ်ိဳးကို တသက္လံုးသံုးခဲ့ရျပီး ျမန္မာျပည္ကေန ထြက္ေနရတဲ့ေနာက္ ဘယ္တိုင္းျပည္ေရာက္ေရာက္ ျပန္မေတြ႔ေတာ့ပါ။ ေနာက္ေပၚတံျမက္လွည္းစရာေတြကို ငယ္တံုးကသံုးတဲ့ အုန္းတံျမက္စည္းေလာက္ မၾကိဳက္ပါ။
တံျမက္စည္းအသစ္မွာ အုန္းလက္တံေလးေတြက ေျဖာင့္စင္းေနတယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တဖက္သပ္ယိုင္ေစာင္းလာတယ္။ အေစာင္းႏွစ္ဖက္ကို အမိႈက္ကိုလွည္းတဲ့အခါ အသံုးျပဳရတာ မတူပါ။ အၾကိဳအၾကားကအမိႈက္ကို ျခဴယူတဲ့အခါ အခြ်န္ပိုင္းေလးနဲ႔ယူမွရတယ္။ တံျမက္စည္းကို ပက္လက္ထားျပီး အမိႈက္လွွည္းမိရင္ အဆူခံရတယ္။ အမိႈက္ပါမလာပဲ ဖုန္ပဲထတယ္။ အမိႈက္မလွည္းခင္ ေရေလးနည္းနည္းျဖန္းႏိုင္ရင္ ဖုန္မထပါ။
အမိႈက္ကို ဘယ္ေနရာမွစုထားမလည္း။ အလွမ္းက်ယ္ရာမွာ အမိႈက္လွည္းရရင္ ဟိုေနရာမွာတပံု၊ သည္ေနရာမွာတပံု လုပ္ရတယ္။ အမိႈက္ကို ေျမနိမ့္ရာမွာပံုမွသာ ၾကာေတာ့ ေျမသားပါညီလာတယ္။ အိမ္ျပင္ကအမိႈက္ အိမ္ထဲမသြင္းရ ဆိုတဲ့ဥပေဒသက ျမန္မာစကားပံုထဲမွာေတာင္ပါေသးတာ။
ျမန္မာျပည္မွာ အမိႈက္လွည္းတာ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕လမ္းကိုယ္တာဝန္ယူတဲ့ေခတ္ရွိခဲ့တယ္။ လမ္းထဲက ေစတနာထားသူ တေယာက္က တလမ္းလံုး နိစၥဓူဝလွည္းရွင္းတာမ်ိဳးလည္းရွိတတ္တယ္။ အလိုက္သိတဲ့ အိမ္နီးျခင္းေတြက လွည္းပံုထားျပီးသား အမိႈက္ကို လာၾကံဳးေပးၾကတယ္။ အဲတာလည္း ပညာပါေသးတယ္။ ေျမၾကီးေတြ က်န္ေနေစရမယ္။ မဟုတ္ရင္ လမ္းခြက္ဝင္ျပီး မိုးရြာရင္ေရဝပ္မယ္။ လက္ခတ္လို႔ေခၚတဲ့ သစ္သားျပား ႏွစ္ခ်ပ္ကို တဖက္ကအေျဖာင့္ တဖက္ကိုခံုးခံုးေလးလုပ္ထားတာနဲ႔ အမိႈက္ၾကံဳးရတယ္။ အိမ္မွာကိုယ့္ဖါသာလုပ္ရတာ ကြ်န္ေတာ္က သိပ္မပိုင္ပါ။
အဲဒီ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းယဥ္ေက်းမႈက အိႏၵိယေရာက္ေတာ့ ျပႆနာတက္ပါေရာ။ သူတို႔ဆီမွာ အမိႈက္လွည္းတာကို အိမ္ေစေတြ၊ ဇာတ္နိမ့္သူေတြကသာလုပ္ေတာ့ ဗမာတေယာက္ ေစတနာေပါက္လို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ အမိႈက္လွည္းတာကို ဆိုရွယ္ဝပ္လို႔ မသတ္မွတ္ပါ။ ေတာ္ၾကာေဘးအိမ္ေတြက သူတို႔အိမ္ေရွ႕မွာပါ လာလွည္းလို႔ခိုင္းမယ္ဆိုျပီး အရင္ေရာက္ႏွင့္သူေတြကသတိေပးမွ တံျမက္လွည္းအမိႈက္သိမ္းအတတ္ကို ရွင္ခန္းျဖတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ တန္ဘိုးထားမႈေတြ ယိုယြင္းက်ဆင္းလာေနတာ မျမင္ရလို႔ မ်က္ေစ့ေအာက္လို႔ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ အတတ္သိေနရတယ္။ အဲလိုအစဥ္အလာေကာင္းခဲ့တဲ့ လူမႈဝန္ထမ္းယဥ္ေက်းမႈကို အသိရွိသူေတြက အညစ္အေပခံ၊ အထင္ေသးတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ပါးစပ္ေပါက္ေတြကို ရင္ဆိုင္ျပီးလုပ္ေနၾကတာ မၾကာလွေသးပါ။ ပ်က္ခဲ့တာက ရာစုႏွစ္တဝက္ေလာက္ရွိခဲ့ျပီ။
မွတ္ခ်က္ = အရင္က တံမ်က္စည္းလို႔ေရးတာလည္း ေတြ႔ဘူးတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃ဝ-၁ဝ-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment