ၾကက္သေရ ႏွင့္ က်က္သေရ
ၾကက္သေရ ႏွင့္ က်က္သေရ
၁။ ၾကက္သေရေလာ။ က်က္သေရေလာ ဆရာ။
၂။ မဂၤလာပါဆရာ က်က္သေရ မဂၤလာ နဲ႔ ၾကက္သေရမဂၤလာ ျပႆာဒ္ နဲ႔ ျပာႆာဒ္ ဘယ္ဟာကမွန္လဲသိခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြထဲမွာေတာင္ စာတပုဒ္ထဲမွာ ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာေတြ႔ရလို႔ပါ႐ွင့္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္႐ွင့္။
ျမန္မာအဘိဓာန္ စာမ်က္ႏွာ ၂၅
က်က္သေရ - အသေရႏွင့္အတူတူ။ (မြန္၊ ေက်ာက္ + သ၊ ျဂီ)
ျမန္မာစာလံုးေပါင္း အဘိဓါန္ခ်ဳပ္ ေခၚ ျမန္မာစာေရးထံုးက်မ္း၊ သီရိပ်ံခ်ီ ဦးသာျမတ္။ စာမ်က္ႏွာ ၂၈
က်က္သေရ - (မြန္) က်က္သေရမွာ ေရွးပညာရွိတို႔ေရးထားခဲ့သည့္ ေက်ာက္စာမ်ားမွာ အပင့္သာရွိသည္။ သကၠရာဇ္ ၁ဝ၉ဝ ေက်ာ္၊ ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္း ေမတၲာစာအေျဖမွာ ၾကက္သေရေခၚသည္ကား။ ၾကက္၌တည္ေသာ သေရဆိုလိုသည္ဟုေရးထားသည္ကို အဟုတ္အမွန္ထင္၍ ၾကက္သေရကို ရရစ္ႏွင့္ေရးမွတ္ၾကသတည္း။ ၾကက္ဟူ၍ေခၚေဝၚျခင္းအေၾကာင္း (ေဝါဟာရလိနတၲဒီပနီက်မ္း)
ကဝိဓဇသတ္ပံုက်မ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၆
ၾကက္သေရ
ေရွးေက်ာက္စာတြင္ က်က္သေရဟုရွိ၍ ေနာက္လူမ်ား အဟုတ္ထင္မွတ္ျပီးလွ်င္ ေရးေနၾကေၾကာင္း ေဝါဟာရလိနတၳ ဆရာဆို၏။ ၎ဆရာသည္ ယပင္းက်က္ကိုမသံုးမူ၍ က်မ္းဦးပဏာမ၌ ျမတ္ေသာအစိုးရျခင္း၊ ဘုန္းၾကက္သေရႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာဟု ရရစ္ၾကက္ကိုပင္ သံုးထားေတာ္မူ၏။ သကၠရာဇ္ ၈ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္မွစ၍ ပညာရွိ အဆက္ဆက္တို႔သည္ သဒၶါဟူက မကင္းရ၊ ပဝတၲနိမိတ္ႏွင့္။ ဗ်ဳပၸတၲိမွာ အရရွာ၊ ၾကိယာျဖစ္သင့္ဟူေသာ နိယံႏွင့္အညီ၊ ရရစ္ၾကက္ကိုသာ အသံုးျပဳေတာ္မူသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ ထိုသို႔ျဗဟၼာမင္း၏မ်က္စိကဲ့သို႔ ျမင္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ေရွးပညာရွိတို႔သည္ ေက်ာက္စာအေရးအသားကို မျမင္ၾကမည္မဟုတ္၊ ျမင္ေတာ္မူၾကမည္ အမွန္ပင္တည္း။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကဲ့သို႔ ျဖဳတ္မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္၍ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ေရးထံုးေရးနည္းကို ဖ်က္ျပင္ရန္မဝံ့ပါေၾကာင္း။
ပါဠိ-ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ
သိရီ = ဘုန္းၾကက္သေရ၊ ၾကက္သေရမဂၤလာ၊ တင့္တယ္ျခင္း လို႔ပါတယ္။
ျပာႆာဒ္လို႔ အရင္ကေရးတာရွိတယ္။ အခုလည္းေရးပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ျမန္မာစာအေၾကာင္းေရးတိုင္း အဆံုးအျဖတ္ ေပးတတ္သူမဟုတ္ပါ။ ဘယ္တုန္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုေရးၾကတာကိုသာ သက္ေသျပပါတယ္။ အမိန္႔နဲ႔ေျပာင္းခိုင္းတဲ့ တစ္ကိုသာ သေဘာမတူေၾကာင္း ေရးတယ္။ အရင္ကတနဲ႔ေရးတာေတြကို လိုက္ျပင္ျပီး ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ေဝေနၾကတာကို သေဘာမက်ပါ။ ေမးခြန္းထဲက တစ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ပို႔စ္မွာထည့္သံုးမွာျဖစ္လို႔ ျပင္ပါတယ္။ ေဆာရီး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆယ္တန္း ျမန္မာစာေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ထဲမွာ သိပၸံေမာင္ဝေရးတဲ့ ရြာ့က်က္သေရထဲက ဆရာေစာကို သတိရတယ္။ ထိုေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူကေလးမ်ားက တေယာက္လွ်င္ တႏွစ္အတြက္ စပါးသုံးတင္းမွ်ေသာ အေထာက္အပ့ံကိုသာခံယူကာ တည္ေထာင္ထားေသာေက်ာင္းျဖစ္ေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာေစာတပည့္။ ကြ်န္ေတာ္က ဆရာကို ကာမျပန္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၈-၂ဝ၁၇
၇-၁၁-၂ဝ၁၇
၁၈-၁၂-၂ဝ၁၇
၁။ ၾကက္သေရေလာ။ က်က္သေရေလာ ဆရာ။
၂။ မဂၤလာပါဆရာ က်က္သေရ မဂၤလာ နဲ႔ ၾကက္သေရမဂၤလာ ျပႆာဒ္ နဲ႔ ျပာႆာဒ္ ဘယ္ဟာကမွန္လဲသိခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြထဲမွာေတာင္ စာတပုဒ္ထဲမွာ ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာေတြ႔ရလို႔ပါ႐ွင့္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္႐ွင့္။
ျမန္မာအဘိဓာန္ စာမ်က္ႏွာ ၂၅
က်က္သေရ - အသေရႏွင့္အတူတူ။ (မြန္၊ ေက်ာက္ + သ၊ ျဂီ)
ျမန္မာစာလံုးေပါင္း အဘိဓါန္ခ်ဳပ္ ေခၚ ျမန္မာစာေရးထံုးက်မ္း၊ သီရိပ်ံခ်ီ ဦးသာျမတ္။ စာမ်က္ႏွာ ၂၈
က်က္သေရ - (မြန္) က်က္သေရမွာ ေရွးပညာရွိတို႔ေရးထားခဲ့သည့္ ေက်ာက္စာမ်ားမွာ အပင့္သာရွိသည္။ သကၠရာဇ္ ၁ဝ၉ဝ ေက်ာ္၊ ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္း ေမတၲာစာအေျဖမွာ ၾကက္သေရေခၚသည္ကား။ ၾကက္၌တည္ေသာ သေရဆိုလိုသည္ဟုေရးထားသည္ကို အဟုတ္အမွန္ထင္၍ ၾကက္သေရကို ရရစ္ႏွင့္ေရးမွတ္ၾကသတည္း။ ၾကက္ဟူ၍ေခၚေဝၚျခင္းအေၾကာင္း (ေဝါဟာရလိနတၲဒီပနီက်မ္း)
ကဝိဓဇသတ္ပံုက်မ္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၆
ၾကက္သေရ
ေရွးေက်ာက္စာတြင္ က်က္သေရဟုရွိ၍ ေနာက္လူမ်ား အဟုတ္ထင္မွတ္ျပီးလွ်င္ ေရးေနၾကေၾကာင္း ေဝါဟာရလိနတၳ ဆရာဆို၏။ ၎ဆရာသည္ ယပင္းက်က္ကိုမသံုးမူ၍ က်မ္းဦးပဏာမ၌ ျမတ္ေသာအစိုးရျခင္း၊ ဘုန္းၾကက္သေရႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာဟု ရရစ္ၾကက္ကိုပင္ သံုးထားေတာ္မူ၏။ သကၠရာဇ္ ၈ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္မွစ၍ ပညာရွိ အဆက္ဆက္တို႔သည္ သဒၶါဟူက မကင္းရ၊ ပဝတၲနိမိတ္ႏွင့္။ ဗ်ဳပၸတၲိမွာ အရရွာ၊ ၾကိယာျဖစ္သင့္ဟူေသာ နိယံႏွင့္အညီ၊ ရရစ္ၾကက္ကိုသာ အသံုးျပဳေတာ္မူသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ ထိုသို႔ျဗဟၼာမင္း၏မ်က္စိကဲ့သို႔ ျမင္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ေရွးပညာရွိတို႔သည္ ေက်ာက္စာအေရးအသားကို မျမင္ၾကမည္မဟုတ္၊ ျမင္ေတာ္မူၾကမည္ အမွန္ပင္တည္း။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကဲ့သို႔ ျဖဳတ္မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္၍ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ေရးထံုးေရးနည္းကို ဖ်က္ျပင္ရန္မဝံ့ပါေၾကာင္း။
ပါဠိ-ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ
သိရီ = ဘုန္းၾကက္သေရ၊ ၾကက္သေရမဂၤလာ၊ တင့္တယ္ျခင္း လို႔ပါတယ္။
ျပာႆာဒ္လို႔ အရင္ကေရးတာရွိတယ္။ အခုလည္းေရးပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ျမန္မာစာအေၾကာင္းေရးတိုင္း အဆံုးအျဖတ္ ေပးတတ္သူမဟုတ္ပါ။ ဘယ္တုန္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုေရးၾကတာကိုသာ သက္ေသျပပါတယ္။ အမိန္႔နဲ႔ေျပာင္းခိုင္းတဲ့ တစ္ကိုသာ သေဘာမတူေၾကာင္း ေရးတယ္။ အရင္ကတနဲ႔ေရးတာေတြကို လိုက္ျပင္ျပီး ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ေဝေနၾကတာကို သေဘာမက်ပါ။ ေမးခြန္းထဲက တစ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ပို႔စ္မွာထည့္သံုးမွာျဖစ္လို႔ ျပင္ပါတယ္။ ေဆာရီး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆယ္တန္း ျမန္မာစာေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ထဲမွာ သိပၸံေမာင္ဝေရးတဲ့ ရြာ့က်က္သေရထဲက ဆရာေစာကို သတိရတယ္။ ထိုေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူကေလးမ်ားက တေယာက္လွ်င္ တႏွစ္အတြက္ စပါးသုံးတင္းမွ်ေသာ အေထာက္အပ့ံကိုသာခံယူကာ တည္ေထာင္ထားေသာေက်ာင္းျဖစ္ေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာေစာတပည့္။ ကြ်န္ေတာ္က ဆရာကို ကာမျပန္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၈-၂ဝ၁၇
၇-၁၁-၂ဝ၁၇
၁၈-၁၂-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment