OB ဆရာဝန္
ကြ်န္ေတာ္လို ရိုးရိုးဆရာဝန္ေတြက ေဆးပညာဘြဲ႔တခုတည္းသာရၾကတယ္။ ဘြဲ႔ကတခုတည္းေပမဲ့ ႏွစ္မ်ိဳးပါတယ္။ MB ေဆးပညာဝိဇၨာဘြဲနဲ႔ BS ခြဲစိတ္ပညာဝိဇၨာဘြဲ႔။ ဆရာဝန္ေတြ MBBS ဘြဲ႔ရျပီးေနာက္မွာ တေယာက္တမ်ိဳးစီ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လို ရတဲ့ဘြဲ႔ေလးတခုနဲ႔ အရိုးထုတ္ၾကရသူကမ်ားတယ္။ အဲလိုဆရာဝန္ေတြထဲမွာလည္း ေဆးကုတာ အားသန္သူနဲ႔ ခြဲစိတ္တာမွာ စိတ္ပါသူလို႔ မတူၾကျပန္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က အစံုသုပ္လုပ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္က ေဒါက္တာဆင္သီေမာင္ယာ ေဆးခန္းေရာက္တိုင္း ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ေပးေသးတယ္။ ေကအင္န္ယူေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမရြာမွာရွိတဲ့ ေဆးရံုေလးမွာလဲ ခြဲစိတ္ေပးဘူးတယ္။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ေခ်ာင္းကေလးေဘးမွာ ပါတီစည္းရံုးေရးမွဴးတေယာက္ကို အစည္းအေဝးနာခ်ိန္မွာ မိုင္နာဆာဂ်ရီ လုပ္ေပးဘူးတယ္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ အိုက္ေဇာမွာလဲ ျမန္မာ ယက္ကန္းသမားေတြကို ခြဲစိတ္တာအပါအဝင္ ေဆးကုေပးတယ္။ တမူးဟိုဖက္က မိုးေရးေဆးခန္းေလးမွာလည္း အဲလိုဘဲ။ ေဒလီျမိဳ႕ ယမုန္နာေဆးခန္းမွာလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားခြဲစိတ္ခဲ့တယ္။
၁၉၈၁ တံုးက ရန္ကုန္မွာ တႏွစ္တည္း ေဆးေက်ာင္ဆင္း သူငယ္ခ်င္းေတြစုေဝးခဲ့တံုးက ကြ်န္ေတာ့္လက္နဲ႔ ခြဲတာကိုခံရဲတဲ့ သတၲိအေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းကိုယ္တိုင္က ျပန္ေျပာမွ အဲတာကိုအမွတ္ရတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာတံုးက အစစအရာရာရွာပါးလြန္းလွတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ၾကီးထဲမွာ တိုင္းျပည္ကေနထြက္ေျပးရေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စုေဆာင္းထားခဲ့တဲ့ ခြဲစိတ္ကိရိယာေတြကိုပါ ျပစ္ထားခဲ့ရတယ္။ ႏွေျမာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ေဒလီကို ေရာက္ေတာ့ ခြဲစိတ္လူနာေတြေတြ႔ျပန္တဲ့အခါ လက္နက္သာရွိျပီး က်ည္ဆံမရွိျပန္လို႔ ခြဲစိတ္ကိရိယာေတြ ျပန္စုရျပန္တယ္။
ႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္မွ တိုင္းျပည္နဲ႔ခြဲရတယ္။ ခြဲစိတ္လူနာေတြနဲ႔ပါ ခြဲရတယ္။ ကိုယ္ပိုင္စုေဆာင္းထားခဲ့တဲ့ ခြဲစိတ္ကရိယာေတြနဲ႔ေရာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အိႏၵိယျပည္ကို ခြဲခဲ့ရတယ္။ အခုတတိယႏိုင္ငံေရာက္ေတာ့ ခြဲစရာဆိုတာ ျပည့္စံုသြားတယ္။ အရာရာကုိ ခြဲခြါထားရစ္ရတဲ့ ခြဲဆရာဝန္အစစ္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
ေဒလီက ပုဂၢလိကေဆးခန္းတခုမွာ ဗိုက္ခြဲေမြးေပးတာေတြလုပ္ေတာ့ အိုဂ်ီဘြဲ႔ရ ကုလားမဆရာဝန္က အဆစ္စ္လုပ္တယ္။ Smile!
ေဒလီမွာေနရတုန္းက ကေလးေပါင္း ၃၅ဝ ကို ေမြးေပးလို႔ အိုဂ်ီလို႔ အမွတ္မွားေနၾကတယ္။ အမွန္က အိုျပီဆရာဝန္ေပါ့ဗ်ာ။ လက္မတုန္ေသးပါ။ စိတ္မကုန္ေသးပါ။
ဓါတ္ပံု = ၂၆-၉-၂ဝ၁၁ ေန႔က ေဒလီ ယမုန္နာေဆးခန္းမွာ ကေလးလူနာတေယာက္ကို ခြဲစိတ္ကုသေပးစဥ္က
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၁၂-၂ဝ၁၆
၃၁-၁၂-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment