Salt and Sugar တကယ္သိတဲ့သူနဲ႔ တစ္ကယ္သိတဲ့သူ
ခရီးတစ္ေထာက္၊ ေလွ်ာက္ဖူးပါရဲ့
ခေရတန္းေအာက္၊ သူလာလွ်င္ တေယာက္တည္း၊
တကယ္ဆိုလွ်င္၊ အမွ်င္မျပတ္၊
တခါႏွင့္မရလွ်င္၊ ဘာမွ မယူခ်င္ခဲ့သူပါ
တစ္ခါလုပ္႐ံု၊ ၿပီးျပည့္စံုမွ
တစ္ငံုတစ္ဖူး၊ တစ္ပြင့္ခူး၍
တစ္စံုတရာကို၊ ႏွစ္ခါမလုပ္၊
တစ္ညတည္းမွာ၊ ႏွစ္ခါမအိပ္၊
တစ္မ်က္ႏွာတည္း
တစ္မ်က္ႏွာသာ တစ္ဘဝလို႔ထင္ပါတယ္။
တစ္ရံမလပ္ပါ၊ ႏွစ္ခါမက
တစ္သက္တာ ထာဝရ၊
တစ္သက္ေႏွာင္ရစ္ဖြဲ႔၊
တစ္ေန႔တစ္ရက္ေတာင္မွ၊
တစ္ေရးႏိုးလွ်င္၊ မိုးလင္းအထိ
တဖြဖြႏွင့္၊ မာနမဲ့တတ္သူပါကြယ္။
တရံတခါ၊ လာမည္ဆက္ဆက္၊
တသက္တာ၌
ပန္းဦးအိပ္မက္၊ တစ္သက္တစ္ခါ
သံေယာဇဥ္ တခုခုျဖင့္
အၿမဲလန္းေန၊ အလြမ္းတစ္ခု
အလုပ္သြားျပန္၊ တရံတဆစ္၊
အိမ္မက္ပဲကြယ္၊ တကယ္ဆိုက
အေဖာ္တသက္၊ မေခၚရက္ပါ၊
ေျခြႏွင္းတစ္စက္ ၊ ေၾကြဆင္းသက္ေအာင္
ေလတခ်က္ေဝ့၊ မိုးစက္ထိမွန္၊
အဲဒီေနရာမွာပဲ တကယ္ခ်စ္တဲ့လူနဲ႔ တစ္ကယ္မခ်စ္တဲ့လူ ကဗ်ာဆိုတာလည္း ေတြ႔တယ္။
ျမန္မာစာကို တကယ္သိတဲ့သူနဲ႔ တစ္ကယ္သိတဲ့သူေတြ ဆားနဲ႔သၾကားေရာသလို ေရာေနၾကတယ္။ ေသြးတိုးနဲ႔လည္း မတည့္၊ ဆီးခ်ိဳနဲ႔လည္း မတည့္ပါ။ ျမန္မာစာ က်န္းမာပါေစသတည္း။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၉-၂-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment