Chili grinding ေတာအရပ္နဲ႔ ေတာအစပ္
ၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္အမတ္ကေတာ့ ဆရာကိုပို႔ဖို႔ ထမင္းၾကမ္းနဲ႔ငရုတ္သီး အဘိုးအိမ္မွာစားရတာ မေမ့ဘူးလို႔ ေျပာသြားတယ္တဲ့။ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီ ရြာအလည္ျပန္ရင္ လင္းအားၾကီးအခ်ိန္ ယာထြန္သြားတဲ့ဆီလိုက္သြားျပီး ေဆာ့ကစားတယ္။ ေနျမင့္ခ်ိန္မွာ အိမ္ကေန ထမင္းၾကမ္းလံႈ႕နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကို ခံေတာင္းမွာထည့္ရြက္ျပီး လာပို႔တဲ့အခါ ကန္သင္းေဘး သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထိုင္စားခဲ့ရတာကို ခဏခဏျပန္အမွတ္ရတယ္။ ဘာအသားမွလည္း မပါ။ ထမင္းၾကမ္းေၾကာ္တာကို ကြ်န္ေတာ့္ေမြးဇာတိမင္းရြာမွာ ထမင္းၾကမ္းလံႈ႕တယ္လို႔ ေခၚတယ္။
တည္းခိုတဲ့ဦးေလးအိမ္မွာ ရြယ္တူေတြနဲ႔အတူ ငရုတ္သီးေထာင္းၾကတယ္။ တဖက္ျခံထဲက သံပရာ (သံပုရာ) သီးခူးျပီး ငရုတ္သီးေထာင္းနီရဲရဲမွာ အရည္ရႊဲရႊဲညွစ္ၾကတယ္။ အဲဒီတံုးကေတာ့ ေဆာ့ၾကတာပါ။ အဲဒီဟင္းစပ္ကိုေတာ့ ခုထိ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ေတာအရပ္ကို မေမ့ပါ၊ ေတာအစပ္ကို မေမ့ပါ။
ျပည္ပႏိုင္ငံေရးမွာ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကိုသြားရတိုင္း ငရုတ္သီးတမ်ိဳးမ်ိဳး အိမ္ကေနယူသြားေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ အစပ္မရွိ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆြီဒင္ႏိင္ငံက ေဟာ္တယ္တခုမွာ က်ဴနာဆင္းဒဝွစ္ကို ငရုတ္သီးေၾကာ္နဲ႔ စားတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၂-၂ဝ၁၇
၂၁-၂-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment