New World Disorder အဆီအေငၚမတည့္တဲ့ကမာၻ
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ႏိုင္ငံတကာေရးရာနဲ႔ သံခင္းတမန္ခင္းမွာ နာမည္အၾကီးဆံုးလို႔ေျပာရမဲ့ ဟင္နရီကစ္ဆင္ဂ်ာဟာလဲ ဂ်ဴးေတြကိုသတ္ေနတဲ့ နာဇီဂ်ာမဏီလက္ကေနလြတ္ေျမာက္ျပီး၊ ၁၉၃၈ မွာ လန္ဒန္ကေနတဆင့္ နယူးေယာက္ကို ထြက္လာရသူျဖစ္ပါတယ္။ သူ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ ပါရဂူဘြဲ႔အတြက္ စာတမ္းေရးဘို႔ေရြးတဲ့အခါ ၁၇ ရာစုကို ျပန္သြားေနသလားလို႔ ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။ ၁၆၄၈ ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ (ဝက္စ္ဖီးလီးယား) ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုအေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ျဖစ္စဥ္ကို ေရြးလို႔ပါ။ ဒီစနစ္ျဖစ္စဥ္ကေန အႏွစ္သံုးဆယ္စစ္ပြဲကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဥေရာပႏိုင္ငံတကာအေရးမွာ ဘာသာေရးစစ္ပြဲေတြ၊ ဟိုလီ ရိုမန္အင္ပါယာနဲ႔ ဥေရာပပါဝါမွ်ေျခေတြကေန ပံုေဖၚတာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘာသာေရးအပါအဝင္ မတူကြဲျပားတာေတြကို အုပ္စိုးတဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္တဲ့တိုင္းျပည္ (စတိတ္) ကေန ပံုေဖၚတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တပါးႏိုင္ငံျပည္တြင္းေရးကို ဝင္မစြက္ေရးမူကို အေျချပဳျပီး၊ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြါးကို တြက္တာျဖစ္ပါပါတယ္။
သူနဲ႔သေဘာမတူတဲ့ ဟားဗတ္ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အႏုျမဴဗံုးကေန ကမာၻ႔အေရးမွာ အေျခခံက်က်ေျပာင္းႏိုင္ခဲ့တယ္ လို႔ ဒုတိယကမာၻစစ္နမူနာကို ေထာက္ျပၾကတယ္။
ဒီအယူအဆမွာ က်င့္ဝတ္သေဘာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတာေတြရွိတယ္။ ေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုသာေရြးလိုက္ရင္ အႏၲရာယ္ေတြ ဆက္လာမယ္လို႔ျမင္တာမို႔ အျပစ္တင္စရာျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အက်ိဳးစီးပြါးအတြက္ ဒိထက္သင့္ေတာ္တာ မရွိတဲ့လမ္းစဥ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကစ္ဆင္ဂ်ာက သူ႔အယူအဆကို ဆိုဗီယက္ယူနီယန္နဲ႔ ေက်ေစေအးေစလုပ္ျပီး အစြမ္းျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒိေနာက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ တရုတ္ျပည္ၾကီးရဲ့ တံခါးကိုဖြင့္ႏိုင္လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေကာက္က်စ္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ေရးလုပ္ရတာမဟုတ္ဘဲ၊ မွန္တယ္ဆိုတာေတြကို ကန္႔သတ္ေရးျဖစ္ပါသတဲ့။
သူ႔စာအုပ္ကို ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာေရးလို႔ အံ့ၾသၾကသူေတြမ်ားလွတယ္။ ၂၁ ရာစု ႏိုင္ငံတကာအခင္းအက်င္းနဲ႔ ဖီလာျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကမာၻၾကီးျပားျပီ၊ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ နယ္နိမိတ္မထား၊ ဆိုးသြမ္းရက္စက္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြ ေအာက္ကလူအမ်ားကို လူသားျခင္းစာနာမႈအရ အကူအညီေပးရမယ္ စတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေနၾကရတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ရီရယ္လစ္အိုင္ဒီယာကိုျပစ္ပယ္ျပီး လြတ္ေျမာက္မႈအာဂ်င္ဒါ နဲ႔ အီရတ္ကို ဝင္တိုက္ခဲ့တာဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ စိတ္ခ်ရဘို႔လို႔ဆိုပါတယ္။ လူသားခ်င္းစာနာမႈေခါင္းစဥ္နဲ႔ လစ္ဗ်ားက ကဒါဖီကို ျပဳတ္က်ေစတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသမိုင္းမွာ ဝက္စ္ဖီးလီးယားသီအိုရီကို လိုက္တဲ့အခါလိုက္ျပီး၊ ပါဝါမွ်ေျခနည္း သံုးတဲ့အခါ သံုးပါတယ္။ သူတပါးျပည္တြင္းေရးကုိ စြက္ခ်င္ရင္လဲစြက္ပါတယ္။ အျမဲစြက္တာလဲမဟုတ္ပါ။ ကစ္ဆင္ဂ်ာ ကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံတာက အေမရိကန္ ဒီအင္န္ေအမွာ အိုင္ဒီရယ္လစ္ဇင္ပါေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူက အဲဒီအခ်က္ကို ေထာက္ျပဘို႔ မပ်က္ကြက္ေပမဲ့ ဆက္ျပီး ဒါေပမဲ့ ဆိုတာအျမဲလိုက္ပါတယ္။
တကယ့္ ဒါေပမဲ့ကေတာ့ ခိုင္ျမဲအျမစ္တြယ္ေနတဲ့ဒီမိုကေရစီမွာ တန္ဘိုးဘက္မလိုက္မႈအယူအဆဟာ တာရွည္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ကစ္ဆင္ဂ်ာ ၁၉၇ဝ ေက်ာ္ႏွစ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရးအၾကံေပးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့တဲ့ သမတ ရစ္ခ်တ္ နစ္ဆင္ ေနာက္မွာ သူနဲ႔မတူတဲ့ နည္းလမ္းကိုသံုးၾကတဲ့ ဂ်င္မီကာတာနဲ႔ ေရာ္နယ္ရီဂင္ တို႔တက္လာပါေတာ့တယ္။
အခုေတာ့ ကစ္ဆင္ဂ်ာ ေျပာသလိုမ်ိဳးျဖစ္ပ်က္ေနျပန္ပါျပီ။ အာရတ္တိုင္းျပည္ေတြမွာ အစြန္းေရာက္ ဂ်ီဟဒ္ဒီ ေတြရန္ကို ထိန္းႏိုင္ဘို႔ရာ စြက္ဖက္မႈမလုပ္လို႔မရေတာ့ပါ။ က်င့္ဝတ္ဆိုတာေတြကို မခ်ိဳးေဖါက္လို႔မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အီရတ္၊ ဆီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ား၊ အာဖကန္နစၥတန္နဲ႔ အီဂ်စ္မွာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြါးအတြက္ မဟာဗ်ဴဟာက်တာေတြ လုပ္လာရပါေတာ့တယ္။ အာဖကန္စစ္ပြဲမွာ အေမရိကန္စစ္သားေတြ ပါေနတာေရာ၊ စစ္ပြဲကိုပါအဆံုးသတ္မယ္လို႔ မဲဆြယ္ခဲ့တဲ့ သမတ အုိဘားမား စစ္ပြဲသစ္တမ်ိဳးကို မတိုက္လို႔မျဖစ္တဲ့အေျခအေန တိုက္ေနရပါျပီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ အိုင္ဒီရယ္လစ္ (က်င့္ဝတ္) အေပၚမွာ ရီရယ္လစ္ (လက္ေတြ႔) က ကဲသာေနတဲ့ ကမာၻ႔အစီအစဥ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့အျမင္ကေတာ့ New World Disorder အဆီအေငၚမတည့္တဲ့ကမာၻလို႔ျမင္ပါတယ္။ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈ ကန္႔သတ္ေရးဆိုတာ တည္ျငိမ္ေရးအတြက္လို႔ ဘာသာျပန္တဲ့ေခတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူျဖစ္ေနၾကရတယ္။ အာဏာရွင္ေတြကိုတိုက္ဖ်က္ေရးမွာ ရႈတ္ေထြးလာတယ္။ ISIS ကိုထိုးႏွက္ဖို႔ရာ ဆီးရီးယားသမတ အားဆဒ္နဲ႔ အေပးအယူ လုပ္ရပါေတာ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆိုးလွတဲ့သမတကို သူ႔ထက္ဆိုးသြမ္းတဲ့ မြတ္ဆလင္အစြန္းေရာက္ေတြကေန အသက္ဆက္ေပးသလို ျဖစ္ေစတယ္။
အသက္ ၉၁ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ ကစ္ဆင္ဂ်ာဟာ ၁၇ အုပ္ေျမာက္စာအုပ္ေရးျပန္ပါတယ္။ World Order ကမာၻ႔အစီအစဥ္တဲ့။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ကာကြယ္ေရးဘက္ကေန ေရးတာပါဘဲ။ ျပင္သစ္က ကာဒီနယ္ ရစ္ခ်္လီယူ၊ ပရပ္ရွားက ဘစ္စမတ္ခ္၊ အိႏိၵယက ေကာ္တီလယာ၊ ေအာ္တိုမန္ စူလ္တန္ ဆူလီမန္ တို႔ လမ္းစဥ္အတိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ သမတေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ တက္ဒီ ရုစ္ဗဲလ္၊ ဝုဒ္ဒိုး ဝီလဆင္ ေတြလဲ အဲဒီကမာၻျဖစ္စဥ္မ်ိဳးကို ပံုေဖၚခဲ့ၾကတာပါဘဲ။ ရီရယ္လစ္ အိုင္ဒီယာသမားေတြ ျဖစ္တယ္။ သူ႔စာအုပ္သစ္မွာ သမတ ေဂ်ာ့ ဒဘလယူ ဘြတ္ခ်္ကို အိုင္ဒီရယ္လစ္ လမ္းစဥ္လိုက္ခဲ့လို႔ ျပစ္တင္ထားပါတယ္။
အေမရိကန္သမတသစ္တက္လာျပီးေနာက္မွာ ဒီစာကို မြြမ္းမံံစရာေတြရွိလာျပီ။ ေရးခ်င္ေသးတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁-၁ဝ-၂ဝ၁၄
(ကိုးကားခ်က္ေတြကို တိုင္းမ္မဂၢဇင္း၊ ၁၁၊ ၂ဝ၁၄)
Comments
Post a Comment