ခရုသင္းသံ
ၾကားလိုက္ျပီ သာသာညွင္းေလေတာ့
ခရုသင္း သည္အသံတဲ့
ေစတီယံ ရင္ျပင္ထက္မွာျဖင့္
ဝတ္တက္သူ လူထိုထိုတို႔
ဝတ္ရြတ္ဆို ဆိုလို႔ျပီးေရာ့ထင့္
ဟီးခ်မိ တကိုယ္သာ။
အခါတိုင္း
ျမင့္က်ိဳင္း ဤေစတီသို႔
အာရုဏ္မွီ အေရာက္လွမ္းကာပါ့
ပန္းဆီတိုင္ တင္ကာလွဴ၍
ဝတ္တက္သူ သူ႔နေဘးမွာလ
နားဆင္ကာ ေတြေဝေငးပါလို႔
ေပးၾကည္သည့္ အမွ်ပန္းကိုျဖင့္
ဆင္ျမန္းကာ အသာဆင္းျပန္ခဲ့
ရႊင္းပီတိျဖာ။
သည္တေခါက္
အေရာက္ တကယ္ေႏွာင္းေလေပါ့
နီေမာင္းေရာင့္ ေရွ႕ျပဳဗၺာဝယ္
ေပၚလာေပါ့ အလင္း။
ၾကားရျပန္ျပီ
ခရုသင္း သံအီအီပါ့
လာပါျပီ ခုလတ္လမ္းေပမို႔
လွမ္းရင္းပင္ အသံစဲေလေတာ့
စိတ္ထဲ မၾကည္သာဘူ႔
သည္တခါ မေက်နပ္ေသာ္လဲ့
ေနာက္ထပ္ ေနာက္တခါျဖင့္
မွီပါေအာင္ အားသြန္ျမန္းမယ္လို႔
စိတ္ႏြမ္းကို သည္လိုေျဖ၍
ေရႊေစတီ ထြက္ခ်ာဦးကိုလ
ေရႊေနျခည္ ညြတ္ကာဖူးေလေတာ့
ျမဴးခဲ့စိတ္တြင္း။
(ေဇာ္ဂ်ီ၏ ပိေတာက္ေရႊဝါကဗ်ာမ်ားစာအုပ္မွ)
မွတ္ခ်က္
တစ္ကိုယ္သာ မဟုတ္။ သည္တစ္ေခါက္ မဟုတ္။ တစ္ကယ္ေႏွာင္းေလေပါ့ မဟုတ္။ သည္တစ္ခါ မဟုတ္။ ေနာက္တစ္ခါျဖင့္ မဟုတ္။ အရုဏ္မီက ပိုသင့္ျမတ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၇-၂-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment