ဦးျပံဳးခ်ိဳ
ဟုတ္။ အရင္ကလည္း သတ္ပံုမူကြဲေတြရွိတယ္။ ေနာက္မွာ သန္႔စင္လာၾကတယ္။ သန္႔စင္တယ္ဆိုတာ ပိုျပီး လြယ္ကူရွင္းလင္းေအာင္လုပ္တာ။ အပိုေတြ မထည့္ေတာ့။
မိုဃ္း၊ ၍႕၊ ၏့၊ က်မၼာေရး၊ စြဲး၊ စဲး၊ ထဲး၊ ဆဲး၊ ၾဆာ၊ မင္းသၼီး၊ မဲးဇာ၊ မႈ႔၊ ယၡင္၊ ယၡဳ၊ ျမမၼာ၊ သၡင္၊ သဲး၊ ဥဴး၊ ဧး ေတြကိုလည္း အခုမေရးၾကေတာ့ပါ။ ရြဲး၊ ခဲး၊ ပဲး၊ စတာေတြမွာလည္း (း) မထည့္ပဲ ေရးလာၾကတယ္။ အဲလိုေျပာင္းလဲျခင္းကသာ ေခတ္အရေျပာင္းတာမည္ပါတယ္။ မဆင့္ေတာ့ပဲ ခြဲေရးတာဟာ ပိုရွင္းလင္းျပီး အဓိပၸါယ္လည္း မပ်က္ေစပါ။
အရင္က ျဖတ္လမ္းေရးနည္းေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေျမာက္ကို ေျမာံ၊ ေပ်ာက္ကို ေပ်ာံ စသျဖင့္ေရးခဲ့ၾကတယ္။ ကသတ္ ထည့္ေရးတာက ပိုျပီးရွင္းတယ္။ အဆင့္ေတြပါေလ့ရွိတဲ့ ပါဠိစာနဲ႔ ျမန္မာစာ ေရာေနတာ မ်ားခဲ့တယ္။ ပါဠိပ်က္ေတြ ပါေနတယ္။ ပါဠိနဲ႔ သကၠတ ေခၚ ဆန္းစ္ကရစ္ မတူ။ ပဌမနဲ႔ ပထမ၊ သမတနဲ႔ သမၼတ လာျငင္းၾကေသးတယ္။
ဘာသာျခားစာလံုးေတြကို ျမန္မာျပန္ရာမွာပါ အဆင့္ေတြနဲ႔ေရးၾကတယ္။ အဂၤလိပ္၊ အိႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္၊ သီရိလကၤာ၊ ကေမာၻဒီးယား၊ အစၥေရး၊ ဣသေရလ၊ စသည္။ အဲတာေတြကို အဆင့္မပါဘဲေရးလည္း သတ္ပံုပ်က္စရာမရွိ။ ယုဒသန္က အဂၤလိတ္လို႔ ေရးတယ္။
လြယ္တာကို ခက္ေအာင္ေရးတာေတြရွိတယ္။ တခါတေလကို တစ္ခါတစ္ေလ၊ တခါတရံကို တစ္ခါတစ္ရံ၊ တပင္တိုင္ကို တစ္ပင္တိုင္နဲ႔ တစ္ဆယ္၊ တစ္ရာေတြမွာ တစ္ေတြနဲ႔ေရးေနတာေတြက မလိုအပ္ပဲ အမိန္႔နဲ႔ ခိုင္းထားတာ။ မွားလို႔ျပင္တာ မဟုတ္။ အလုပ္ရႈတ္ေအာင္ ညႊန္ၾကားထားတာ။ မွန္တာကို မွားေအာင္လုပ္တာသာျဖစ္တယ္။
စာအုပ္ေတြက သတ္ပံုက်မ္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာ၊ သံခ်ပ္၊ သတင္း၊ ကာတြန္း စတာေတြမွာ အသံ ကာရန္အရ ေရးတာေတြရွိတယ္။ အဲတာေတြကိုလည္း စံကိုက္သတ္ပံုစာရင္းမွာ မထည့္ရပါ။ စာနဲ႔ စကားကြဲတယ္။ စကားေျပာသလို စာေရးနည္း ပိုျပီးတြင္က်ယ္လာတယ္။ အခုတခါ အသံထြက္သလို စာေရးေနတာကို အမွန္ထင္ေနၾကတယ္။ မွားတယ္။ ကူးစက္ေနတယ္။ ဘန္းစကားဆိုတာ ေခတ္တိုင္းမွာရွိတယ္။ အဲတာေတြက သတ္ပံုမွန္မဟုတ္ပါ။
ျမန္မာစာဟာ သိပၸံဘာသာရပ္ေတြလို ေဖၚျမဴလာလုပ္မရ။ မူကြဲေတြရွိတယ္။ အစိုးရေျပာင္းတိုင္း သတ္ပံုလိုက္ေျပာင္းတာ မွားတယ္။ အမိန္န႔ဲ မေျပာင္းရ။ ပညာကို ပညာနဲ႔သာ သန္႔စင္ရာတယ္။ သတ္ပံုက်မ္းသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုစာအုပ္ မဟုတ္။ ေဝါဟာရကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနလို႔ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ေနတာ။
ျမန္မာစာ ကူးစက္ေရာဂါေတြကင္းျပီး က်န္းမာသန္စြမ္းပါေစသတည္း။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၇-၂၀၁၉
Comments
Post a Comment