Skype Interview အင္တာဗ်ဴး

ေရဒီယိုတခုက အင္တာဗ်ူးမယ္တဲ့။ ဟုတ္။ စကိုက္ နဲ႔။ အသံသာမက ရုပ္လည္းပါမယ္တဲ့။ ေအာ္။

ေနမေကာင္းလို႔ ေမးတာေတြကို ဖုန္းနဲ႔ မေျဖပါ။ ပံုပို႔နည္းစည္းကမ္းလည္း လုပ္ထားရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရံုးခန္းမရွိလို႔ ကိုယ့္အိမ္မွာပဲ စာေတြေရး၊ ေမးတာေတြေျဖရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အနားမွာ မိသားစုဝင္ေတြ၊ အလည္လာသူေတြက အျမဲလိုလိုရွိတတ္တယ္။ တခါတေလ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ။ တခါတေလ စာသင္ေက်ာင္းမွာ။ တခါတခါ ကားေပၚမွာ။ အရုပ္ေတြက  တန္းေပၚလာတယ္။ အသံဖိုင္ေတြ၊ ဗီဒီယိုဖိုင္ေတြလည္း မဖြင့္ရဲပါ။

အခုအင္တာဗ်ဴးလုပ္မွာ ျပင္ရဆင္ရတယ္။ စြပ္က်ယ္နဲ႔မသင့္လို႔ ရွပ္လက္တိုဝတ္။ ပုဆိုးေတာ့ လူမျမင္။ အေနအထားပါ ျပင္တယ္။ တဘက္ကအလင္းေရာင္မ်ားေနလို႔ ဖြင့္ထားတဲ့တံခါးပိတ္။ ငပိေၾကာ္လို႔ အနံ႔ထုတ္ေနလို႔ တံခါးေရာ ပန္ကာပါ ခဏဖြင့္ထားရတာ။ ပိတ္။

ေမးခြန္းက ကေန႔ျဖစ္ေနတဲ့ ဘာသာေရး။ တံခါးပိတ္ထားလည္း ငါးပိနံ႔ရေသးသလို။ ဘာသာေရးေညွာ္ကေတာ့ ငါးပိေၾကာ္လို မေမြးပါ။ ဆိုးတယ္။

စားလည္းမရ အနံ႔လည္းမေကာင္းတာေတြ ေပ်ာက္ပါေစသတည္း။ အသားဝါေရာဂါ ကုရတာခက္တယ္။ ေဆာရီး။ ဘီပိုး စီပိုး မဟုတ္။ ၂၀၁၅ ပိုးလည္း မဟုတ္။ ၂၀၂၀ ပိုး။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၇-၂၀၁၉

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ