ျမက္ကေလး တပင္

ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးဝတၳဳ ျမက္ကေလးကို (တစ္) ပင္လို႔ တင္ထားတယ္။ မလုပ္ေကာင္းပါ။ သတ္ပံုမွန္အတိုင္း တင္ထားတာရွိတယ္။ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္သာ တင္ျပပါမယ္။

စစ္ဗုိလ္ကေတာ္ခင္မမသည္ ကတုံးမကေလးကုိ ႏွာေခါင္းရႈံ႕၍ၾကည့္၏။ ေငြငါးဆယ္မ်ားေနသလားဟု စိတ္ထဲက တြက္ခ်က္ၾကည့္လ်က္ ႏွာေျမာသလုိလုိတြန္႔တိိုေနေလသည္။ ႏွေျမာမည္ဆုိလည္း ႏွေျမာေပမည္၊ ဆယ္တန္ငါးခ်ပ္သည္ ပုိကာဝုိင္း၌ တေနကုန္တေနခန္း ခါးခ်ိေအာင္ ထိုင္ရုိက္ရေသာေငြျဖစ္သည္။ ဖဲဝုိင္း၌ တေန႔ခင္းလုံး ရႈံးေနသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ လက္ထိပ္က ခ်ဖဲကုိမျမင္ဘဲ လွ်မ္းေနသည္။ ရင္ထဲကလည္း တလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ မႊန္ေနသည္။
-
မင္းကေတာ္ စုိးကေတာ္၊ သူေဌးကးေတာ္တုိ႔၏ ရယ္ေမာသံမ်ား စည္စည္ကားကား ထြက္ေပၚေနစဥ္ မီးကုိ ေရႏွင့္ျဖန္း သကဲ့သုိ႔ ရုတ္တရက္တိတ္သြားၾက၏။ ဖဲဝုိင္းလုပ္ေနေသာ ထမင္းစားခန္းထဲသုိ႔ ခပ္ဝဝမိန္းမႀကီး တေယာက္ဝင္လာသည္။ သနပ္ခါးဘဲက်ားႏွင့္ သားမဲမဲဝဝတုတ္တုတ္ႀကီး၊ ဗုိက္ႀကီးမွာေရွ႕သုိ႔ တေတာင္ေလာက္ခၽြန္ ေနသည္။ (၃)ေပေလာက္ ျမင့္ေသာ ကတုံးေျပာင္ကေလးႏွင့္ခေလးမ ပိန္ပိန္ေသးေသး ကေလးသည္။ မိန္းမဝဝႀကီး၏ ေပါင္တဘက္က ထမီစကုိ ဆြဲကုိင္လ်က္ ကပ္ပါ လာေလသည္။ မင္းကေတာ္မ်ားမွာ မိန္းမႀကီး၏ ေပါင္လုံးကြယ္ေန၍ တြယ္ကပ္ပါလာေသာ ကတုံးမကေလးကုိ ကိုယ္ကေလး တျခမ္းသာ ျမင္ၾကရသည္။အသားညဳိညဳိ၊ မ်က္လုံးျပဴးျပဴး၊ အရုိးပေဒသာ ကုိယ္လုံးကေလး ေပၚတြင္ ပိတ္ရွင္မီး၊ ေရမေလွ်ာ္ရေသးေသာ အသစ္ စက္စက္သည္ ကုိယ္ေပၚ၌ အဆမတန္ ေခ်ာင္ေနကာ ရွင္မီးႀကဳိးမွာ လက္ေမာင္းအရုိးေပၚ က်ေန၏ ခါးကထမီသည္ ထမီဆင္ႏွင့္မတူ၊ အသားရိေနေသာ အဝတ္ပုိင္းေဟာင္းစတခုကို ဂြင္းခ်ဳပ္ဝတ္ပက္ထားကာ အဆင္းလည္းမရွိ၊ အေရာင္လည္းမရွိ၊ မဲညစ္ေနသျဖင့္ အထက္က ရွင္မီးႏွင့္ေတာ့ အေရာင္ကြဲျခားေနသည္။ တကုိယ္လုံးတြင္ မ်က္လုံးသာလွ်င္ေပၚေလ၏ ပါးနီ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးလွ်က္ ဆံပင္မ်ား ဖြာလံတြန္႔ေကာက္ထားေသာ မင္းကေတာ္ေတြကုိ ခပ္ရုိင္းရုိင္းျပဴးစုိက္၍ ၾကည့္ေန၏။

မမဘုိ႔ေျပာထားတဲ့ခေလးမက တအိမ္ကဦးသြားလုိ႔ မရလုိက္ဘူး၊ ဒီဟာမေလးကေတာ့ လခနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး။ အပုိင္ေရာင္းမွာမုိ္႔ မမလုိခ်င္လဲ ယူရေအာင္ဆြဲလာတာပါ။ မလုိခ်င္ပါဘူေတာ္ဟု အေရးပုိင္ကေတာ္က ေခါင္းခါလွ်က္ မဲ့ေျပာလုိက္သည္။ ကတုံးမေလးသည္ သူ႔အားဝုိင္းၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို မခံရပ္ႏုိင္၍ထမီစကုိၿမဲၿမဲဆုပ္လ်က္ တင္ပါးႀကီး ေနာက္တြင္ မ်က္ႏွာကပ္ကာ ကြယ္ဖြက္ထားလုိက္သည္။ ဒီလက္မေလာက္ကေလး ဘာလုပ္ရမလဲဟု အတြင္းဝန္ကေတာ္ကဆုိ လုိက္ရာ ႀကီးလာေအာင္ အႏြံအတာခံၿပီး ေမြးထားရအုံးမဲ့ တာဝန္ကမေသးဘူးဟု သစ္စက္သူေဌးကေတာ္ေလးက ေထာက္ခံလုိက္သည္။ သူတုိ႔အထဲတြင္ ဆံပင္ျဖဴေနေသာ လႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ကေတာ္ႀကီးသည္ တေယာက္တခြန္း ထင္ျမင္ခ်က္ ေပးေနၾက သည့္အထဲ၌ မပါဝင္ဘဲၿငိမ္ေနသည္။ အတန္ၾကာမွ ေရွ႕ေနာက္ေျမွာ္ျမင္ ေတြးေတာစဥ္းစားေနေသာ အမူအယာမ်ားကုိ ရုတ္သိမ္း၍ စီးကရက္တလိပ္ကုိ ဖြာလုိက္ၿပီးေနာက္ ကုလားထုိက္ေနာက္မွီႏွင့္ေက်ာကုိျပန္ကပ္လုိက္ကာ ခပ္ေလးေလး ေျပာျပသည္။

မူရင္းစာေတြကို သတ္ပံုမျပင္ေကာင္းပါ။ ကိုယ္တတ္ရင္ ကိုယ့္သတ္ပံုနဲ႔ ေရးၾကေပါ့။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၇-၂၀၁၉