Reading စာဖတ္ခ်င္တယ္
၁၉၉ဝ တံုးက ပခုကၠဴကိုေရာက္ေတာ့ က်မ္းျပဳဆရာေတာ္တပါးကို ဝင္ဖူးျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆရာဝန္ (စာေရဆရာ) ကေနလိုက္ပို႔လို႔ပါ။ ဆရာေတာ္က မတ္တတ္ရပ္ျပီး စာဖတ္တယ္၊ စာလည္းေရးတယ္။ စာအုပ္တင္စရာကို သူ႔အရပ္နဲ႔ အေနေတာ္လုပ္ထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဆရာေတာ္လိုေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္က ခါးနာတတ္လို႔ ပုလဲအိမ္မွာေနကတည္းက ၾကိမ္ခင္းပါတဲ့ဆက္တီခံုမွာ ငါးထပ္သားျပားခင္းထိုင္ရတယ္။ ေဒလီေရာက္ေတာ့လည္း ကူရွင္ပါဆက္တီခံုအရွည္မွာ ငါးထပ္သားေလာက္ထူတဲ့သစ္သားျပား ခင္းထားတယ္။ ျမန္မာ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္ကို သေဘာက်ေပမဲ့ ေဒလီမွာ အဲတာမ်ိဳးဝယ္မရလို႔ သားအၾကီးဆံုးက လုပ္ေပးထားတယ္။ ခါးေၾကာင့္ ၾကာၾကာေတာ့ထိုင္မရဖူး။ ရသေလာက္ေတာ့ ထိုင္ဖတ္တာပဲ။ အိပ္ယာကုတင္မွာ ေခါင္းရင္းမွာ ေက်ာေနာက္က အေနေတာ္ ေခါင္းအံုးနဲ႔လည္းစာဖတ္တယ္။ အိပ္ယာေဘးမွာ မီးပိတ္လို႔လြယ္ေအာင္ လုပ္ထားရတယ္။ အခုေနရာမွာေတာ့ အဲလိုကုတင္မ်ိဳး မရွိပါ။ (ကန္ေတာ့ပါရ့ဲ) ကိုယ္လက္သန္႔ရွင္းခန္းဝင္ရင္ ဖတ္စရာမပါပဲ မဝင္တတ္ဘူး။
စာကို တမ်ိဳးတည္းဆက္ဖတ္တတ္တဲ့အေလ့ရွိၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းပါတယ္။ ဝတၳဳဆို ဝတၳဳ၊ သုတဆိုသုတခ်ည္း။ ရီစရာဆို ဟာသခ်ည္း၊ ဘာသာေရးဆိုလည္း ဆက္ဖတ္ေနမိတတ္ၾကတယ္။ ဘေလာ့ေပၚကတည္းက ေဆးပညာစာေတြ ေရးေနတယ္။ စာတပုဒ္ကို ေရးလိုက္။ နားလိုက္။ တျခားဘာသာရပ္ကို ေျပာင္းလိုက္လုပ္တာ ေကာင္းတယ္။ နားျပီးမွ ေရးေနတာကိုျပန္စစ္တယ္။ စာဖတ္တာလည္း အဲလိုေျပာင္းတာ ေကာင္းတယ္။
မနက္လင္းရင္ သတင္းစာဖတ္တဲ့အက်င့္က ေဒလီမွာ အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ရွိခဲ့တယ္။ ယူအက္စေအမွာေတာ့ မရွိေတာ့ပါ။ ဝါရွင္တန္ဖက္မွာ သတင္းစာက အထူၾကီး။ ေစ်းလည္းမနည္းဖူး။ ဒီမွာက ေဒသခံသတင္းစာသာ ရွိတယ္။ တီဗြီလည္း ေဒသခံသတင္းပဲျပတယ္။ သူတို႔ဖက္ဒရယ္စနစ္ဆိုတာအဲလိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သတင္းနဲ႔ သုတအတြက္ အဲဒီစနစ္ကိုမၾကိဳက္ပါ။ ႏိုင္ငံတကာသတင္းေတြပါသိခ်င္တာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကပါ။ ဗီယက္နမ္စစ္ၾကီး၊ ဆိုဗီယက္နဲ႔ အေမရိကန္ျပိဳင္ၾကတဲ့စစ္ေအးေခတ္ၾကီးမွာ ၾကီးလာရလို႔ ေန႔တိုင္းသတင္းေတြ ၾကားသိေနခဲ့တာမို႔ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဘာျဖစ္ေနလည္း သိပ္စိတ္ဝင္စားတာ။ ေဒသတြင္းခ်ည္းထဲမွာ ေလွာင္ခံေနရတာကို မၾကိဳက္ပါ။
အယူအဆေရးမွာလည္း တခုတည္းမွာသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေသေသာ့ခပ္ထားတာမ်ိဳး သေဘာမက်ပါ။ အဲလိုေျပာတာကို အေကာက္ေတာ့ မလြဲေစခ်င္ပါ။ ျပတ္သားမႈ မရွိတာလို႔ေတာ့ (ကိုယ့္ကိုယ္ကို) မထင္ပါ။ တျခားဘာသာေတြလည္း နည္းနည္းပါးပါးသိေအာင္လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုးကြယ္ရာဘာသာကို ေရအေရာမခံပါ။ ႏိုင္ငံေရးမွာလည္း သူမ်ားဟာေတြလည္း သိေအာင္လုပ္ေပမဲ့ ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့၊ ကိုယ္ေထာက္ခံအားေပးတဲ့ ပါတီဖက္ကေနရပ္တည္မႈက နည္းနည္းေလးမွ မက်ပါ။
ခုေနမွာ တမ္းတတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ေတြမဟုတ္ပါ။ စာအုပ္ေဟာင္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ၾကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာသာ မူလလက္ဟာင္း၊ မူရင္းသတ္ပံုမွန္ အခ်က္အလက္မွန္နဲ႔ ေရးထားတာေတြ ရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂ဝ-၃ဝ အတြင္း ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိထားတဲ့စာအုပ္ေတြ အမ်ားစုထဲမွာ အမွားေတြနဲ႔ အလြဲေတြက မ်ားတယ္။ အေၾကာင္းအရာမွားတာ ပိုဆိုးတယ္။ တမနက္ေတာင္မခံတဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ကစာေတြနဲ႔ နပမ္းလံုးေနရတဲ့ဘဝက လြတ္ခ်င္တယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၄-၃-၂ဝ၁၆
ဓါတ္ပံု = ေဒလီတံုးက ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္စင္
Comments
Post a Comment