End of an Era ဆုေတာင္းရင္ျပည့္တယ္
ကြ်န္ေတာ္ဆီ ေမးလာ-ေရးလာသူေတြက (အဘ) ကို ဗံုးေပါလေအာသံုးေေနၾကလို႔ သိုက္စာဘာသာျပန္ရသလိုျဖစ္လို႔ အဘတို႔ေခတ္-သမီးတို႔ေခတ္က်ဆံုးပါေစလို႔ ခဏခဏ (ခဏခဏ) ေရးေနခဲ့ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကို အကို၊ ဦးေလး၊ အဘ၊ ဘဘလို႔အေခၚခံရတာနဲ႔ စာေရးတဲ့သူကေန သား၊ သမီးလို႔ေရးတာေတြဟာ အခက္အခဲေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ သားလို႔ေရးရင္ ေရးတဲ့သူလား၊ သူ႔သားလား စဥ္းစားရတယ္။ သမီးလို႔ ေရးတဲ့သူဆိုရင္ ေရးတဲ့သူလား၊ သူ႔သမီးလား၊ သူ႔ (ေျမးမေလး) လား စဥ္းစားရတယ္။ ကိုယ့္နာမည္ကို အဖ်ားဆြတ္ေရးတာလည္း နားလည္ရခက္တယ္။
အဘလို႔ေရးတာကိုေတာ့ မသတီပါ။ အဘဆိုတာ စစ္အစိုးရထဲကလူၾကီးေတြကို ေခၚၾကတယ္၊ တပ္ရင္းမွဴးကို ေခၚၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူေတြကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္၊ ေထာင္ခ်ခဲ့သူကိုယ္တိုင္က ေထာင္ကေနလြတ္လာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ အဘတဲ့။
ကိုယ့္အမ်ိဳးေတြ၊ ရင္းႏွီးသူေတြအခ်င္းခ်င္း ၾကိဳက္သလိုေခၚၾကတာ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီေရးရင္ေတာ့ မလိုတဲ့အခ်ိန္လည္းကုန္ရလို႔ပါ။ အဘလို႔လည္း မေခၚၾကနဲ႔။ အဘလိုလည္းမလုပ္ၾကနဲ႔။ အဘေခတ္ က်ဆံုးပါေစ။
နာမည္နဲ႔ အခ်ိန္အပိုေတြ ကုန္ခဲ့ရတယ္။ (ဦးၾကီး) ေခတ္လည္း အဲလိုက်ဆံုးခဲ့ျပီးပါျပီ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၃-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment