The best part of fish ငါးျမင္းဗိုက္သား စားၾကသူမ်ား

ဒီမွာ ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္ဝင္စားသူက နည္းလြန္းတယ္လို႔ အရင္လည္းေရးခဲ့ဘူးတယ္။ စိတ္ဝင္စားလည္း အခ်ိန္ကမရၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ႏိုင္ငံေရးစကားေျပာစရာ တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေတာ့ရွိလာျပီ။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အားတဲ့အခါ စားေသာက္ဆိုင္ေခၚျပီး ႏိုင္ငံေရးသတင္းေမးၾကတယ္။

ကေန႔လည္း မိုးဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့အထဲကလာေခၚလို႔ အနီးအနားကဆိုင္မွာ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ စမူဆာစားရင္း ႏိုင္ငံေရးစကား ေျပာၾကတယ္။ သူေျပာလိုတာက မ်ားပါတယ္။ ကေန႔ေတာ့ သူ႔စိုးရိမ္ခ်က္ကို အဓိကျပာျပခ်င္လို႔တဲ့။ ဗခမက ေစာေမာင္ရဲ႕ ဘဝနိဂံုးခ်ဳပ္ပံုကို ေျပာျပတယ္။ သူက စစ္တပ္ထဲအမႈထမ္းခဲ့တဲ့သူပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးရဲ႕ က်န္းမာေရးအေရးၾကီးပါတယ္။ ဗခမက မရွိလို႔မျဖစ္ပါဆိုျပီး ရူးေဆးထိုးေပးခံရသတဲ့။

အာဏာလႊဲေျပာင္းေရး ညစာစားပြဲအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္စကားေျပာဖက္က အေတာ္ကိုစိုးရိမ္လို႔ အဲတာကို သံုးခါေလာက္ ေျပာတယ္။ ဆက္ေျပာေသးတယ္၊ ေဆးကလည္း တရုပ္ကေနလာတာတဲ့။

သူက ဗဟုသုတမွာ ေခသူမဟုတ္ပါ။ ဗခမက သန္းေရႊ ေနျပည္ေတာ္ေဆာက္တာဟာ ဆဒမ္ဟူစိန္လို ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးဖမ္းသလို အဖမ္းမခံရေအာင္လို႔တဲ့။ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းက ေရႊေၾကာၾကီးအေၾကာင္းလည္းပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဒကာက တိုင္းရင္းသားေပမယ့္ ဗမာစကားေျပာတာမွာ ဥပမာေတြ ဥဒါဟ႐ုဏ္ေတြက ပါေသးတာ။ ငယ္ငယ္တံုးကသင္ရတဲ့ ႕႕႕ ယုန္နဲ႔ ဖ်ံဟာ ငါးတေကာင္ကို အညီအမွ်မခြဲတတ္ၾကေတာ့ ေျမေခြးက ဝင္လာျပီး အျမီးကို မင္းကယူ။ ေခါင္းကို မင္းကယူ အလယ္သား ငါပဲစားမယ္လို႔လုပ္သလိုပဲ အခုလည္း ဆင္းရကာနီးရက္ေတြမွာ အလယ္သားခ်ည္းစားေနၾကသတဲ့။ သူကေျပာတာပါ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၃-၂ဝ၁၆
Photo from Danuphyu Daw Saw Yee (London) Blog