ဘူရိဒတ္ လကၤာ
တရိႈက္မက္မက္၊ တသက္သက္လွ်င္၊ စက္လက္မ်က္ရည္၊ ဆည္လည္းမတတ္၊ မိန္းေသျပတ္မွ်၊ ၾကင္ဆြတ္ေလေလ၊ ေအာက္ေမ့ေခ်ေသာ္၊ မေျပတို႔ႏိုင္၊ ကမ္းနယ္ယိုင္လ်က္၊ ရိပ္ျမိဳင္နန္းထဲ၊ ေနစျမဲသား၊ ေသြးခဲဘုန္းေခါင္၊ မယ္ေတာ့္ေမာင္ကို၊ ေျပာင္ေျပာင္ဝင္းဝင္း၊ ဗိမာန္တြင္း၌၊ ဟင္းလင္းအခ်ည္း၊ ျမင္ကတည္းက၊ အူသည္းျငိမ့္ျငိမ့္၊ ေၾကာျခင္စိမ့္မွ်၊ ႏွစ္သိမ့္လြမ္းရူး၊ ပက္လက္မူးလ်က္၊ အထူးေရွ႕ေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္မသိ၊ မ်က္စိမိုက္မိုက္၊ ေမွာင္တိုက္အသြင္၊ ယခုထင္ခဲ့၊ တိုင္ပင္ႏိႈင္းခ်က္၊ သားဝမ္းထြက္ႏွင့္၊ ဆိုတတ္မနီး၊ တဖ်င္ၾကီးသို႔၊ ကိုယ္ထီးက်န္စြာ၊ ငါ့ၾကမၼာကား၊ ဇာတာျဂိဳဟ္တန္႔၊ မသန္႔စန္းလဂ္၊ ေရွးဝိပါတ္ေၾကာင့္၊ ေရငွက္ဟသၤာ၊ ေရမဲ့ရာ၌၊ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်၊ မိႈင္လည္တသို႔၊ သားလွလုလင္၊ မ်ိဳးလြန္းၾကင္ကို၊ ဖူးခ်င္ေတာင့္တ၊ မေတြ႔ရ၍၊ ေၾကာင့္ၾကညွိဳးခ်ံဳး၊ မရႊင္ျပံဳးသည္၊ ကိုယ္လံုးသမ္းတို႔စြတကား။
႐ွင္မဟာရ႒သာရ ေရးသာတဲ့စာမွာ တစ္ရိႈက္မက္မက္၊ တစ္သက္သက္လွ်င္ မဟုတ္ပါ။ တစ္ဖ်င္ၾကီးသို႔ မဟုတ္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
Comments
Post a Comment