The weak get eaten စာက လူကိုစား၍ ႏိုင္ငံေရးက တိုင္းျပည္ကိုစား၏

အရင္ေရးဘူးတဲ့ Lost in Translation ဘာသာျပန္ထဲမွာ ဘာသာျပန္ရာမွာ ျမန္မာမႈျပဳၾကတဲ့အခါ သေဘာမက်တာေလးေတြကို ေရးပါတယ္။ စာေတြဘယ္လိုေရးသလဲ ထဲမွာ စာကိုႏိုင္ငံျပဳျပင္ေရးလို ေရးသားသူေတြ မ်ားျပားေစခ်င္တယ္။ စာကိုကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပဳျပင္ေရးလို ဖတ္ၾကသူေတြ ေပါမ်ားေစခ်င္တယ္လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ျမန္မာနာမည္မဟုတ္တာေတြ ပါလာရင္ ဖတ္ရတာခက္တယ္။ ဘာသာျပန္စာေတြထဲမွာ လူနာမည္ေတြ၊ ေနရာေဒသနာမည္ေတြ ျမန္မာလိုမဟုတ္တာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါလဲဘဲ အဲလိုနာမည္ေတြကို စာရိုက္တဲ့အခါ (ပံုႏွိပ္စာလံုးစီတဲ့အခါ) သီးသီးျခားျခား လုပ္ေပးမထားရင္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ထပ္ထပ္ဖတ္ေနရတာ သေဘာမက်ပါ။ အခုလည္းအဲလိုဟာေတြကို ဖတ္ေနရတုန္းဘဲ။

ဘာသာျပန္ကဗ်ာေတြမွာ ျမန္မာနာမည္မဟုတ္တာေတြပါတာကို နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာကဗ်ာစစ္စစ္ထဲမွာ ႏိုင္ငံျခားနာမည္ေတြပါလာရင္ တမ်ိဳးၾကီးဘဲလို႔ ထင္မိတယ္။ ေအာ္ ႕႕႕ ႏိုင္ငံျခားဗဟုသုတ ျပည့္ဝပါေပရဲ႕လို႔ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးမိတဲ့အခါေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲလိုလုပ္ရတာက အေတာ္နည္းလွတယ္။  ဘိုနာမည္လို႔ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္နာမည္ေတြကို ထမင္းစားေရေသာက္သံုးတာမ်ိဳးၾကရင္ ေဒြးေတာ္လြမ္းလွၾကသလား ရိုးစြပ္မိတယ္။ ႏိုင္ငံတကာသုတနဲ႔ အဂၤလိပ္စာ အတန္အသင့္ေတာ့သိပါရဲ႕ ျမန္မာဆရာသမားမ်ားက လိုက္မမီတာေတြကို ေရးႏိုင္ၾကတာကိုေတာ့ အားမက်ပါ။

ကိုလိုနီေခတ္မွာ ရာဇဝင္ထဲက ဘုရင္ေတြကို ဇာတိေသြးဇာတိမာန္တက္ၾကြေစဘို႔ရည္ရြယ္ျပီး ပံုၾကီးခ်ဲ႕ေရးၾကတယ္။ သမိုင္းအမွန္ကို လြဲသိေစတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးမွာလဲ အေနာ္ရတာ ေတာ္မွေတာ္။ မင္းတုန္းမင္းၾကီး ဘုန္းတန္ခိုးၾကီး၊ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွန္သမွ် ရြ႔ံမုန္းၾကရတယ္။ အေတြးအျမင္ကို လိုတာထက္ပိုျပီး အေမွာင္တိုက္ေပးတာနဲ႔ တူေနတယ္။ ကိုလိုနီေတြက ဘာလို႔ ဒို႔ႏိုင္ငံကို သိမ္းႏိုင္တာလဲ၊ ဒို႔ကဘာညံ့လို႔လဲကို ေဝဖန္ဆန္းစစ္တဲ့အခါ ခက္ခဲေစတယ္၊ သခၤန္းစာမယူတတ္ေစပါ။

ဒိေနာက္ လက္ဝဲ-လက္်ာအျပိဳင္ေခတ္လို႔ေခၚရမဲ့ ကာလေတြမွာ ျမန္မာျပည္က လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္ဝဲဘက္ကို သိသိသာသာၾကီးလိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ဆိုဗီယက္၊ တရုတ္နဲ႔ ဗီယက္နမ္နာမည္ေတြက လႊမ္းမိုးလာခဲ့တယ္။ ျမစ္ဆိုရင္ ေဗာ္လ္ဂါနဲ႔ ယန္စီကိုသာ ရိုးမယ္ဖြဲ႔ၾကျပီး၊ ဧရာဝတီနဲ႔ ခ်င္းတြင္းတို႔ကုိ ထည့္တြက္စရာထဲမွာ မပါသလိုထားခဲ့ၾကတယ္။ မစစၥပိ ျမစ္တို႔ ႏိုင္းလ္ ျမစ္တို႔ကို ပထဝီမွာသာပါတယ္။ ဘယ္ဗမာ (ျမန္မာ) မွ အေရးမပါေတာ့ဘဲ၊ အင္တာေနရွင္နယ္ေလးသီခ်င္းသာ အေရးပါလာေတာ့တယ္။

စစ္အစိုးရေခတ္မွာ တမ်ိဳးတဘာသာလုပ္လာျပန္တယ္။ စစ္သူၾကီးဘုရင္ေတြကိုေရြးျပီး သိဒၶိတင္ေပးတယ္။ သမိုင္းကို ေရွးေဟာင္းသုေတနေတြ႔ရွိခ်က္အရ မေရးေတာ့ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ အာဇာနည္ဆိုတာ မထားေတာ့ပါ။ ရက္စက္မွရာဇာလို႔ ထင္ေစေအာင္လုပ္လာတယ္။

ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ ခုခ်ိန္မွာ အဲလိုမတူတာေတြဟာ အစပ္အဟပ္မတည့္စြာ ေရာေထြးေနပါေတာ့တယ္။ တခ်ိဳ႕က ဇာတိမာန္ လုပ္လိုက္၊ မ်ိဳးခ်စ္လုပ္လိုက္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကဟာထည့္သံုးၾကတယ္။ ေခ်ေဂြဗားရား ေခတ္စားတုန္းပဲ။ ဘင္လာဒင္တီရွပ္ ဝတ္ခ်င္သူေပၚတာ အဲဒီစနက္ေတြဘဲ။ စစ္ပြဲေတြႏိုင္သူကသာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္သင့္တယ္ ဇာတ္သြင္းခံထားရတယ္။

ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေတြကေန လူေတြကို ဆြဲစားေနတယ္။ ကေန႔အေျခအေနမွာ အေရာင္ေတြကေတာ့စံုပါရ့ဲ အစပ္အဟပ္က မတည့္ပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးေကာင္းလာဘို႔ဆိုတာ စာေတြကပါ မွန္တည့္ေကာင္းမြန္ေနရပါမယ္။ စာတတ္ ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးပါတတ္ၾကေစခ်င္တယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၈-၂ဝ၁၄
၃၁-၈-၂ဝ၁၈

သိဒၶိတင္

သိႏၡိက ဘာကိုေျပာတာလဲ မသိေတာ့။ သိဒၶိ နဲ႔ Typing Error ျဖစ္သြားတာလားလို႔။

ဟုတ္ပါ့။ The weak get eaten စာက လူကိုစား၍ ႏိုင္ငံေရးက တိုင္းျပည္ကိုစား၏ပို႔စ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ စာရိုက္မွားခဲ့တာ။ ေက်းဇူး။ အမွားမပါ ေဒါက္တာတင့္ေဆြ မဟုတ္။

သိဒၶိတင္ဆိုတာ သိဒၶိ ပါဠိကေနလာတယ္။ ခ်ီးမြမ္းသည္။ အမႊမ္းတင္သည္။ ဂုဏ္တင္သည္။ ရွိတဲ့အရည္အေသြးထက္ပိုျပီး ေတာက္ေျပာင္ေစအာင္လုပ္သည္။ ကဲ့ရဲ့၊ ရႈတ္ခ်နဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္စကားလံုးျဖစ္တယ္။

သိဒ္
ေဇယသိဒၶိ
သိဒၶိတင္သည္
သိဒၶိေပါက္သည္
သိဒၶႏၲက်မ္း
သိဒၶတ္မင္းသား

ကြ်န္ေတာ္စာထဲက စစ္သူၾကီးဘုရင္ေတြကိုေရြးျပီး သိဒၶိတင္ေပးတယ္ဆိုတာ ရွိတဲ့အရည္အေသြးထက္ပိုျပီး ေတာက္ေျပာင္ေစအာင္လုပ္သည္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၈-၂ဝ၁၈