ျမန္မာစာ ေဖၚျမဴလာေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ျခင္း
ျမန္မာစာသတ္ပံုမွာ ေနာက္ထုတ္စာအုပ္ေတြကသာမွန္တယ္လို႔ တြင္တြင္ျငင္းေနၾကတယ္။ ေနာက္ေပၚပံုေသနည္းေတြနဲ႔ တိုင္းျပီးလည္း ထပ္ခ်ည္းတလဲ ေျပာေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တခ်ိဳ႕ဟာေတြကို သေဘာမတူႏိုင္ပါ။ ျမန္မာစာမွာ သိပၸံမွာလို ေဖၚျမဴလာေတြက အသံုးမက်တာက မ်ားတယ္။ ေရတြက္လို႔ရတာကို တစ္ ဆိုတာ အကုန္မမွန္ပါ။ သက္ေသ တရာ (တစ္ရာ မဟုတ္) ေရးထားျပီးျပီ။ ပဲ နဲ႔ ဘဲ မွာ မ ေနာက္က ဘဲ လိုက္ဆုိတာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မွန္ေပမယ့္ ေဖၚျမဴလာလို သံုးမရပါ။ လဲ နဲ႔ လည္းမွာလည္း ပံုေသနည္းလို မွတ္မရပါ။
မီ နဲ႔ မွီ ကို အခုစာအုပ္ေတြမွာ အခ်ိန္မီ၊ မသြားမီ၊ မလာမီ၊ မီတာ၊ မီလီမီတာ နဲ႔ မွီခို၊ မွီျငမ္း၊ မွီဝဲ၊ မွီတင္း၊ မွီအံုး လို႔သာ သံုးတယ္။ အရင္ထုတ္ သတ္ပံုစာအုပ္ထဲမွာလည္း မီေအာင္လိုက္လို႔ပါခဲ့တယ္။ အခုကဗ်ာထဲမွာ မေမာႏိုင္ အမွီအျမန္ လိုက္ရွာ၍လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။
တေငးမိႈင္ မႈအရိုင္းေတြႏွင့္၊ လူ႔တိုင္းမွာ မေနျပီဘူးလို႔၊ ေျမမဟီ တုန္ကာသိမ့္တဲ့ေအာင္၊ အစြမ္းကုန္ ဂြ်မ္းခုန္လို႔ လိွမ့္ရွာေတာ့၊ မိန္႔အာဏာ ေရးေတာ္ပ်က္ျပန္လို႔၊ တပ္ထြက္ကာ အမွီလိုက္ျပန္ရ၊ ေတာတိုက္ ဝနာမွာေနာ္ဗ်ာ၊ ဗေတာဗရိုက္ ေစာမကိုဋ္ကယ္ေၾကာင့္၊ ေမာဟိုက္စရာ။
တေတာျမိဳင္ မဟီယံတဝိုက္မွာလ၊ မေမာႏိုင္ အမွီအျမန္လိုက္ရွာ၍၊ ျပည္ျပန္ထိုက္ေအာင္ အေျခေဖၚလို႔၊ ေရႊနားေတာ္ သင့္ေအာင္ေလွ်ာက္ေသာ္လဲ၊ နိကၡမံ ဓိ႒ာန္ေျမာက္သူမို႔၊ ညွာေထာက္ပံု မူအရာႏွင့္၊ ယူဇနာ ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ရွိလို႔မွ၊ တျမဴလႊာေနာက္လယ္လို႔၊ မၾကည့္ေနေတာ့ ႕႕႕ မယ္သီဝလိက သံေတာ္ဦးတင္ျပန္သတဲ့။ ႕႕႕႕႕
တစ္ေငးမိႈင္ မဟုတ္။ တစ္ေတာျမိဳင္ မဟုတ္။ မဟီယံတစ္ဝိုက္မွာလ မဟုတ္။ သင့္ေအာင္ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း မဟုတ္။
ပဲ နဲ႔ ဘဲ ကို ကြ်န္ေတာ္လည္း မွားတတ္လို႔ ေစတနာနဲ႔ ျပင္လာေပးၾကပါတယ္။ မ သေဘာ၊ မရွိ-မဟုတ္ သေဘာ ပါမွသာ ဘဲ လို႔သံုးတယ္။ မ ေနာက္က ဘဲ လိုက္သည္တဲ့။
သိပၸံေမာင္ဝေရးခဲ့တာေလးရွိတယ္။ ေမာင္ဝဆိုတဲ့ ေမာင္ဝကေတာ့ သတ္ပံုက်ရင္ျဖင့္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းဘဲ။ ေရးခ်င္သလို ေရးေတာ့တာဘဲ။ သည္ေနရာမွာ ဦးေဇာ္ဂ်ီတို႔ မင္းသုဝဏ္တို႔က သာသဗ်ာ ႕႕႕ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခုေတာ့ျဖင့္ ကဝိမ်က္မွန္သတ္ပံုစာအုပ္ၾကီးကို အျမဲ လက္ကိုင္ထားတယ္။ ဒါေတာင္မွ တခါတခါ (တစ္ခါတစ္ခါ မဟုတ္ပါ) အမွားေတြေဖါက္ေဖါက္လာတယ္။ ေမာင္ဝဆိုတဲ့ ေမာင္ဝဟာ ဘယ္လိုဘဲ ထြင္တယ္ဆိုဆို၊ ဘယ္လိုဘဲ အေရးေကာင္းတယ္ဆိုဆို၊ ဘယ္လိုဘဲ စိတ္ကူးစိတ္သန္း ေကာင္းတယ္ဘဲဆိုဆို (ေကာင္းတယ္ပဲဆိုဆို မဟုတ္ပါ)၊ မေသခ်ာတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ပထမတန္းဘဲဗ်ိဳ႕။ ႏို႔ေပမဲ့ ေမြးကတည္းကပါလာတဲ့ အက်င့္မို႔လားမသိဘူး၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျပင္လို႔မရဘူး။ ေသသည္တိုင္ေအာင္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းသမားျဖစ္သြားမဲ့ ေမာင္ဝပါဘဲဗ်ာ။ (၁၁-၁ဝ-၁၉၃၇ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း)
ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ေတာ့ ေရးၾကေပါ့။ အရင္ေရးခဲ့တာေတြက မွားတယ္၊ ေနာက္လူေတြေျပာတာသာ မွန္တယ္လို႔ေတာ့ သင့္ပါ့မလား။ စာေဟာင္းေတြကို ေနာက္သတ္ပံုေတြနဲ႔ျပင္ေရးျပီး ေရာင္းမစား အျမတ္ေတာ့ရမယ္၊ သင့္ပါ့မလား။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၃-၁၂-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment