History repeats itself ဘီးတပတ္လည္ျခင္း
၁။ သမိုင္းဆိုတာ ဘီးတပတ္ျပန္လည္တယ္။ ပဌမေတာ့ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျခင္း။ ဒုတိယက ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ျခင္း။ (ကားလ္မတ္စ္၊ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ဖီေလာ္ေဆာ္ဖါ၊ ကြန္ျမဴနစ္ မင္နီဖက္စတိုနဲ႔ အရင္းက်မ္းကို ေရးသားစီရင္ခဲ့သူ)
၂။ သမိုင္းဆိုတာ ဘီးတပတ္ျပန္လည္တယ္။ ေသဆံုးသြားတဲ့အႏုပညာကိုေတာ့ တဖန္ျပန္ေမြးမေပးပါ။ အဲတာဟာ ကမာၻေပၚကေန အျပီးအပိုင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တာျဖစ္တယ္။ ဖ်က္ဆီးတာခံလိုက္ရတဲ့ ေတာငွက္ေလးတေကာင္ ေတးဆိုသလိုပဲ။ (ဂ်ိဳးဆက္ ေကာနတ္၊ ပိုလန္-ျဗိတိသွ် စာေရးဆရာ)
ျပည္ပမွာသာေနရတဲ့သူ ျပည္တြင္းကို ေနလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံေရးမွာ ဆီခမ္းသြားတာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု ေၾကာင့္ပါ။ မီးစာေတာ့ မကုန္ေသးပါ။ အဲဒီအေျပာင္းအလဲမွာ အျပင္ေနလုပ္သူေတြက ပရိသတ္ျဖစ္သြားရတယ္။ တခ်ိန္တံုးကေတာ့ ျပည္တြင္း-ျပည္ပ ဆက္သြယ္ေရးရယ္လို႔ လိႈင္းတိုေရဒီယိုသာရွိခဲ့တယ္။ နဂိုကတည္းကရွိျပီးသာ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအေနာက္မွာ အာရ္အက္ဖ္ေအနဲ႔ ဒီဗြီဘီ ေပၚလာတယ္။ ဒီဗြီဘီကပိုေစာတယ္။ ဒီဗြီဘီစလႊင့္တဲ့ရက္က အာဇာနည္ေန႔မွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ နယူးေဒလီျမိဳ႕ ဗီကပ္စ္ပူရီအရပ္ထဲမွာ အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုငွားေနခဲ့ၾကတံုးက ဝိုင္းစုျပီးနားေထာင္ခဲ့ၾကတာကို အမွတ္ရတယ္။
ဒီဗြီဘိ နယူးေဒလီ စတူဒီယိုဖြင့္ပြဲမွာ စကားေျပာရတယ္။ ခ်င္းတြင္းစတူဒီယိုလို႔ အမည္ေပးထားတယ္။ ျပည္ပကအသံေတြ ျပည္တြင္းကို ေရာက္ေစခဲ့ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အသံလည္း ပါေလ့ရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီဗြီဘီက တီဗြီအစီအစဥ္ပါ ျဖစ္လာတယ္။ ရုပ္ကိုပါဖန္သားျပင္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေအာ္ေအာ္ေျပာေနတဲ့ပံုေတြ ၾကည့္ရတယ္လို႔ မိတ္ေဆြေတြက လွမ္းေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေသျပီလို႔ သတင္းထြက္ထားတာမို႔ ျပန္ျမင္ရလို႔ အမ်ိဳးေတြကဝမ္းသာၾကသတဲ့။
ျပည္ပမွာ အသင္းအပင္းေတြဖြဲ႔ၾကတယ္။ ၾကာေတာ့ မိႈလိုေပါက္တယ္လို႔ တင္စားခံရတယ္။ စာအုပ္ေတြထုတ္ၾကတယ္။ စာအုပ္ထုတ္ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခံရတယ္။ ဆရာတင္မိုးလာတံုးက သူ႔အကဲျဖတ္ခ်က္ကိုေမးေတာ့ ဆရာက ေကာင္းပါ့ စာရြက္စာသားေတြ၊ ေကာင္းပါ့ မင္က်မင္နေတြတဲ့။
ျပည္ပမွာ အစည္းအေဝးေတြ လုပ္ၾကတယ္။ လူ ၂ ေယာက္ေလာက္သာေနႏိုင္တဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ၁ဝ-၁၅ ေယာက္ ထိုင္ျပီး စည္းေဝးတာလည္းရွိတယ္။ ဖိုက္စတားေဟာ္တယ္မွာလည္း လုပ္တဲ့အခါလုပ္ၾကတယ္။ မိုးရြာထဲ ထီးေဆာင္းသြားရတာ ရွိသလို ဘိုးရင္းေလယာဥ္ပ်ံၾကီးစီးသြားရတာလည္းရွိတယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ဆႏၵျပၾကရတာေတာ့ တကယ့္ကို မေရမတြက္ႏိုင္ပါ။
ျပည္ပကို အင္ဂ်ီအိုေတြ တဖြဲ႔ျပီးတဖြဲ႔လာၾကတယ္။ သင္တန္းေတြ တမ်ိဳးျပီးတမ်ိဳးေပးၾကတယ္။ အစံုပါပဲ။ သင္တန္းဆင္းေတြက ဆရာၾကီးေတြ ဆရာမၾကီးေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ မီဒီယာလူတန္းစားေပၚလာတယ္။ အင္ဂ်ီအိုကိုယ္ပိုင္ေတြျဖစ္လာတယ္။ ဘိုလိုေျပာတတ္သူေတြ မ်ားလာတယ္။
ကေန႔ ျပည္တြင္းမွာ အဲတာေတြအကုန္ မိတၲဴကူးသလိုျဖစ္လာေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေရဒီယိုကိုနားစြင့္ျပီး တီဗြီကို ေငးၾကည့္ေနရတယ္။ သူတို႔ ရွင္သန္ေနၾကပါလား။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၁၂-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment