A Gathering in Monywa
လက္ပန္းေတာင္းမွာ မီးေလာင္ဗံုးဒဏ္ခံရတဲ့ ဦးတိကၡဉာဏ။ ကြ်န္ေတာ့္ညီတဝမ္းကြဲ။
သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း ဦးေမာင္ေမာင္စိုးတင့္က ကြ်န္ေတာ့္ဦးေလး။ မံုရြာ စတိတ္တူးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္လုပ္ေနတံုး ဟာဝိုင္ယီကို ပညာေတာ္သင္သြားရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ခုနစ္တန္းေအာင္ျပီး၊ ေႏြရာသီေက်ာင္းမပိတ္ခင္မွာ ဝါးလံုးေထာက္အခုန္ေကာင္းလို႔ ဘယ္ဖက္တံေတာင္ဆစ္မွာ ေက်ာက္ပတ္တီးနဲ႔ ဦးေလးေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ရတယ္။
ေနာက္တေယာက္က ဘာသာျပန္စာေရးဆရာ ေမာင္ရဲခိုင္။ သူ႔အကိုက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔တတန္းတည္း။ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ၾကီး ေျမးေတြ။
ေနာက္တေယာက္က ေဒါက္တာဗဟိန္းက ကြ်န္ေတာ္ထက္ေစာျပီး ဆရာဝန္ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လိုပဲ မံုရြာစတိတ္တူးထြက္။ ဆယ္တန္းမွာ ဂုဏ္ထူးေပးတာ အလြန္ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္သူမွာ ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ေအာင္လို႔ ေက်ာင္းကထူးခြ်န္ေက်ာင္းသားသင္ပုန္းမွာ သူနဲ႔ ဂုဏ္ထူးဦးသိန္းႏိုင္တို႔နာမည္ေတြက ထိပ္ဆံုးက။ (ကြ်န္ေတာ္ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ တခါမွ မေအာင္ပါ။) No Smile!
ေနာက္တေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ျပည္ပထြက္ေျပးလို႔ ကိုယ္စားေထာင္အခ်ခံရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီအရင္း အဂၤလိပ္စာ က်ဴရွင္ဆရာ ဦးတင္ေလး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၁၂-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment