Humor and Satire ရီစရာမွာ ေစတနာပါမွ

Ant Bwe Kyaw မဆလ ေခတ္္တုန္းကမွ ဆရာဦးထင္ဖတ္ (ေခၚ) ဆရာ ေမာင္ထင္တို႔ ဦးကိုယု (ေခၚ) ေမာင္ကိုယုတို႔က သေရာ္စာ satire ေရးခဲ့ၾကေသး။ အခုေခတ္မွာ ေရးမယ့္သူ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိ။

ဟာသဉာဏ္နဲ႔ သေရာ္စာမတူပါ။ သေရာ္တာမွာ ေဝဖန္ကန္႔ကြက္တာနဲ႔ ရွံဳ႕ခ်တာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ စာေရးတာမွာ တခါတခါ ဟာသေလးေႏွာတာကို သေရာ္စာမေျမာက္ဘူးလို႔ အေျပာခံရဘူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က သူမ်ားကို သေရာ္တာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ပါ။ စစ္အုပ္စုကိုေတာင္မွ ခပ္ေထ့ေထ့သာေရးတယ္။ ေရးျပီးရင္ အားနာေနတတ္ေသးတယ္။

သူမ်ားကို သေရာ္လို႔၊ ရီစရာေျပာလို႔ ဘာအက်ိဳးရမလဲ ၾကည့္သင့္တယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ သေရာသလိုလိုေတြက မ်ားလြန္းတယ္။ ခႏိုးခနဲ႔ေရးတာ၊ အပုပ္ခ်တာ၊ မထိတတိကလိတာေတြကို ဘယ္သူေရးသလဲ ၾကည့္တာနဲ႔ ရယ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာလား၊ ျပဳျပင္ေစလိုတဲ့ စိတ္ထားလား သိတယ္။

ရီစရာေျပာၾကတာမွာ အေႏွာင့္အသြားလြတ္တာမ်ိဳးဆို ပိုေကာင္းတယ္။ လူအမ်ားဖတ္ႏိုင္ေအာင္ေျပာတာ၊ ေရးတာမ်ိဳးဆိုရင္ ခ်က္ေအာက္မေရာက္ရပါ။ ရီစရာမွာ မယဥ္ေက်းရင္ ေအာက္တန္းက်တယ္။

ကြ်န္ေတာ္က စာသင္ေပးရင္း မပ်င္းရေအာင္၊ မွတ္မိေအာင္၊ တျခားအရာေတြနဲ႔ ေခါင္းပူေနခ်ိန္မွာ ေပါ့ပါးသြားေအာင္ ရီစရာသေဘာ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ပညာဉာဏ္နည္းသူေတြကေန မွားလုပ္၊ လြဲေျပာတာကို ရီစရာလုပ္တာမ်ိဳးက မသင့္ပါ။ စိတ္ေဝဒနာသယ္ေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ထိထိမိမိျဖစ္တဲ့ဟာသ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ငါကမွ နပိုလီယန္အစစ္ဆိုတဲ့ ဟာသကို ေျပာဘူးပါတယ္။ စိတ္ေဝဒနာသည္ေတြကို ႏိွမ္သလိုေျပာတာ မေကာင္းဘူးလို႔ ယူဆလာပါတယ္။ တျခားေရာဂါေတြလည္း အတူတူဘဲ။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႔ မ်ိဳးပြားလမ္းေရာဂါစာေတြေအာက္မွာ ကြန္မင့္ေရးတာတခ်ိဳ႕ကို ဖ်က္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ကို ဘေလာ့လုပ္ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာစာမွာ ကံမေကာင္းပါ။ ၁၉၉၁ ကတည္းက အတူေနရသူေတြက ဗမာစကားတတ္တဲ့သူနည္းလို႔ စကားကို တမင္တကာ ခ်ေျပာရတယ္။ စာေရးရင္ ေလွ်ာ့ေရးရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ျမန္မာစာ မတိုးတက္ပါ။ ရီစရာသေဘာ ေျပာျပီးရင္လည္ ဘာသာကျပန္ေပးရေသးေတာ့ မရီရတဲ့အျပင္ ရီေတာင္ရီရေသးဆိုသလို။ ေဆးစာေတြသင္တဲ့အခါ ရီစရာထည့္ရင္ ပိုမွတ္မိတယ္။ လက္အိတ္ကို အဂၤလိပ္လိုဘယ္လိုေခၚလဲ။ Love ေရွ႕ကေန G ထည့္လိုက္ပါ။ တေယာက္က မွန္ၾကိဳက္သူသီခ်င္းတင္ေတာ့ မွန္ပဲၾကိဳက္ေနာ္လို႔ ေရးလိုက္တယ္။ ဗမာမဟုတ္တဲ့ဆရာမေလးေတြကို ဘီးၾကိဳက္ကို ေျပာင္းျပန္ေဖၚေပးတာေတာင္ လိုက္မမီၾကေတာ့ ခက္ေရာ။ သူထင္ေနတာက ၾကိဳက္ဘီးတဲ့၊ ျပီးၾကေရာ့။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၁၂-၂ဝ၁၆