Heart-book ဟတ္ဘြတ္
ဇာတ္ပြဲနဲ႔လဲတူတယ္။ မင္းသားလုပ္လိုက္၊ လူၾကမ္းလုပ္လိုက္။ ႏွစ္ပါးသြားလိုက္၊ ငိုျခင္းခ်လိုက္။ စင္ေပၚတက္လိုက္၊ ပြဲခင္းထဲဆင္းလိုက္။ ဒါေပမဲ့ မင္းသားလုပ္ပါလို႔ ေရြးေပးတဲ့ဒါရိုက္တာမရွိပါ။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔လဲတူတယ္။ ပါေမာကၡျဖစ္လိုက္၊ ဖရွက္ရွာျဖစ္လိုက္။ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲေရာက္လိုက္၊ ျမက္ခင္းေပၚ အိပ္လိုက္။ စာဖတ္လိုက္၊ ဖဲရိုက္လိုက္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႔မွာ ဘာပညာရွိသလဲဆိုတာ အသိေပးသူရွားတယ္။
ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ပံုလွလွေလးေတြ၊ စကားလံုးေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ေတြ ျမင္တာနဲ႔ အထင္ၾကီးတခြဲသားနဲ႔၊ ေလးစားပစ္ၾကသူေတြက မ်ားတယ္။ သူမ်ား ငယ္က်ိဳးငယ္နာ ၾကံဖန္ေရးေနသူဆိုရင္ ဆက္ပါအံုး၊ ေမွ်ာ္ေနမယ္နဲ႔ အားေပးသူကလဲ မရွား။ မွားေရးေနတာကို ေထာက္ျပခ်င္သူက နည္းလွတယ္။
မ်က္ႏွာျမင္ ခ်စ္ခင္ခံရတာ ကုသိုလ္ထူးလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ႏွလံုးသားကလာတာက ပိုျပီးတန္ဖိုးရွိပါတယ္။ ဒီစာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ကေရးခဲ့တာ။ မ်က္ႏွာသာမ်ားျပီး၊ ႏွလံုးသားထိျမင္ရတာ ရွားေသးတယ္။ Heart-book ေပၚပါေစသတည္း။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၁၂-၂ဝ၁၃
၂၄-၁၂-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment