Own glimmer ကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္ရွိၾကသူမ်ား
ေဒၚစုေမြးေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္အဖို႔ ထူးဆန္းတာတခုကို သတိထားမိတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္အသိုင္းအဝိုင္းကို အတန္းအစားခြဲျခားလိုက္ရင္ ေဆြမ်ိဳးအရင္းေတြ၊ ဝမ္းကြဲေတြ၊ ဟိုဖက္သည္ဖက္အမ်ိဳးေတြ။ အတူတူေက်ာင္းေနခဲ့သူေတြ။ တရပ္တည္းတျမိဳ႕ထဲေနခဲ့သူေတြ၊ တဌာနတည္းလုပ္ခဲ့သူေတြ။ သူငယ္ခ်င္းရ့ဲမိတ္ေဆြေတြ၊ သူတို႔သားသမီးေတြနဲ႔ သူတို႔ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ဖရင္းေတြ။ ကြ်န္ေတာ့္ ေဆးပညာအကူအညီယူသူေတြ။
၁၅ ႏွစ္တာ ဆရာဝန္လုပ္ေနခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္က အသက္တဝက္အရေလာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲသက္ေရာက္မႈေတြ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအေျပာင္းအလဲၾကီး ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေရာင္မတူလို႔ျဖစ္ရတာက နည္းပါတယ္။ ရန္ရွာခံရမယ့္အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကေန ရွဲသြားၾကတာပါ။ တျပိဳင္တည္းမွာ အရင္ကခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေနခဲ့သူတခ်ိဳ႕ဟာ အကူအညီေပးသူျဖစ္လာတယ္။ ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနသူတခ်ိဳ႕က သက္ေတာ္ေစာင့္လို တာဝန္ယူေပးတယ္။
အခုလို ရန္ရွာခံရမယ့္ေဘးဆိုတာက ေဝးလာေတာ့ ဆက္ဆံေရးသေဘာေတြ ထပ္ေျပာင္းလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ ျပန္ျပီး နီးစပ္လာပါတယ္။ သည္အေၾကာင္းအရာကို တခါကနည္းနည္းေရးျဖစ္ပါတယ္။ အခုေရးခ်င္တာက ထူးျခားမႈတခုပါ။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့ရတာ ၂ ႏွစ္ေတာင္မွမၾကာခင္ အျပင္ထြက္ရတယ္။ အဲဒီ ၂ ႏွစ္ဆိုတာက တကယ္ကို ေျပးဟယ္လႊားဟယ္။ ကိုယ္နဲ႔လိုင္းတူေတြဆိုတာ အနီးအနားကလူေလာက္ကိုသာ သိႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြက ဘာေရာင္ ၾကိဳက္ၾကသလည္း မသိႏိုင္ခဲ့ပါ။ အမ်ိဳးေတြေတာင္မွာ ေမးမၾကည့္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ပါတီကိုမဲထည့္ဖို႔လည္း တေယာက္ကိုမွ မေျပာမိပါ။
ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘာအေရာင္လည္းဆိုတာ ကေန႔ေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွားသိလာရတယ္။ ေဒၚစုေမြးေန႔မွာ တင္ၾကတဲ့ပို႔စ္ေတြ ဖတ္ေတာ့ လား လား ႕႕႕ ေဆြမ်ိဳးအရင္းေတြ၊ ဝမ္းကြဲေတြ၊ ဟိုဖက္သည္ဖက္အမ်ိဳးေတြ။ အတူတူေက်ာင္းေနခဲ့သူေတြ။ တရပ္တည္းတျမိဳ႕ထဲေနခဲ့သူေတြ၊ တဌာနတည္းလုပ္ခဲ့သူေတြ။ သူငယ္ခ်င္းရ့ဲ မိတ္ေဆြေတြ၊ သူတို႔သားသမီးေတြနဲ႔ သူတို႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ဖရင္းေတြ။ ကြ်န္ေတာ့္ ေဆးပညာအကူအညီယူသူေတြ။
သူတို႔အားလံုးရ့ဲေရြးခ်ယ္မႈမွာ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈကင္းၾကတယ္။ ရွင္းၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အလင္းရွိၾကတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၉-၆-၂ဝ၁၅
ကြ်န္ေတာ့္အသိုင္းအဝိုင္းကို အတန္းအစားခြဲျခားလိုက္ရင္ ေဆြမ်ိဳးအရင္းေတြ၊ ဝမ္းကြဲေတြ၊ ဟိုဖက္သည္ဖက္အမ်ိဳးေတြ။ အတူတူေက်ာင္းေနခဲ့သူေတြ။ တရပ္တည္းတျမိဳ႕ထဲေနခဲ့သူေတြ၊ တဌာနတည္းလုပ္ခဲ့သူေတြ။ သူငယ္ခ်င္းရ့ဲမိတ္ေဆြေတြ၊ သူတို႔သားသမီးေတြနဲ႔ သူတို႔ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ဖရင္းေတြ။ ကြ်န္ေတာ့္ ေဆးပညာအကူအညီယူသူေတြ။
၁၅ ႏွစ္တာ ဆရာဝန္လုပ္ေနခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္က အသက္တဝက္အရေလာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲသက္ေရာက္မႈေတြ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအေျပာင္းအလဲၾကီး ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေရာင္မတူလို႔ျဖစ္ရတာက နည္းပါတယ္။ ရန္ရွာခံရမယ့္အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကေန ရွဲသြားၾကတာပါ။ တျပိဳင္တည္းမွာ အရင္ကခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေနခဲ့သူတခ်ိဳ႕ဟာ အကူအညီေပးသူျဖစ္လာတယ္။ ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနသူတခ်ိဳ႕က သက္ေတာ္ေစာင့္လို တာဝန္ယူေပးတယ္။
အခုလို ရန္ရွာခံရမယ့္ေဘးဆိုတာက ေဝးလာေတာ့ ဆက္ဆံေရးသေဘာေတြ ထပ္ေျပာင္းလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ ျပန္ျပီး နီးစပ္လာပါတယ္။ သည္အေၾကာင္းအရာကို တခါကနည္းနည္းေရးျဖစ္ပါတယ္။ အခုေရးခ်င္တာက ထူးျခားမႈတခုပါ။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့ရတာ ၂ ႏွစ္ေတာင္မွမၾကာခင္ အျပင္ထြက္ရတယ္။ အဲဒီ ၂ ႏွစ္ဆိုတာက တကယ္ကို ေျပးဟယ္လႊားဟယ္။ ကိုယ္နဲ႔လိုင္းတူေတြဆိုတာ အနီးအနားကလူေလာက္ကိုသာ သိႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြက ဘာေရာင္ ၾကိဳက္ၾကသလည္း မသိႏိုင္ခဲ့ပါ။ အမ်ိဳးေတြေတာင္မွာ ေမးမၾကည့္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ပါတီကိုမဲထည့္ဖို႔လည္း တေယာက္ကိုမွ မေျပာမိပါ။
ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘာအေရာင္လည္းဆိုတာ ကေန႔ေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွားသိလာရတယ္။ ေဒၚစုေမြးေန႔မွာ တင္ၾကတဲ့ပို႔စ္ေတြ ဖတ္ေတာ့ လား လား ႕႕႕ ေဆြမ်ိဳးအရင္းေတြ၊ ဝမ္းကြဲေတြ၊ ဟိုဖက္သည္ဖက္အမ်ိဳးေတြ။ အတူတူေက်ာင္းေနခဲ့သူေတြ။ တရပ္တည္းတျမိဳ႕ထဲေနခဲ့သူေတြ၊ တဌာနတည္းလုပ္ခဲ့သူေတြ။ သူငယ္ခ်င္းရ့ဲ မိတ္ေဆြေတြ၊ သူတို႔သားသမီးေတြနဲ႔ သူတို႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ဖရင္းေတြ။ ကြ်န္ေတာ့္ ေဆးပညာအကူအညီယူသူေတြ။
သူတို႔အားလံုးရ့ဲေရြးခ်ယ္မႈမွာ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈကင္းၾကတယ္။ ရွင္းၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အလင္းရွိၾကတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၉-၆-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment