Typing error စာရိုက္အမွား
မေလွ်ာ့နဲ႔။ ဆရာလည္း ဘဝမွာ အဂၤလိပ္လိုစေကားစေျပာရတာ နယ္စပ္ကိုေက်ာ္အျပီးမွာေတြ႔ရတဲ့ ရဲအရာရွိနဲ႔ပါ။ ဆရာက မံုရြာကေနဆယ္တန္းေအာင္တာမို႔ အဂၤလိပ္စာ မေတာ္ပါ။ ေဆးေက်ာင္းမွာ စာအုပ္မွန္သမွ်က အဂၤလိပ္လိုျဖစ္လို႔ ၾကိဳးစားျပီးဖတ္ရတယ္။ (မဆလ) လက္ထက္မွာ အဂၤလိပ္လိုစကားေျပာတာကို အားမေပးတဲ့ျပင္ ျပစ္တင္ခံရမယ္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔ရင္ (ဂြတ္ေမာနင္း) ေလာက္သာေျပာဖူးတယ္။
အိႏၵိယမွာ အဂၤလိပ္စာကရံုးသံုးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေလ့လာရတာ တပမ္းသာတယ္။ အိုက္ေဇာျမိဳ႕မွာ တႏွစ္ၾကာေနတံုးက ဘတ္စကားစီးရင္ မွတ္စုစာအုပ္ေသးေသးေလးအိတ္ထဲထည့္ယူသြားျပီး ေတြ႔သမွ် ဆိုင္းဘုတ္ေပၚက မသိေသးတဲ့ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ မွတ္တယ္။ ျပန္ေရာက္ရင္ ေပါ့ကက္အဘိဓာန္ေလးကို လွန္တယ္။ ဒီလို႔နဲ႔ ဖါသာေလ့လာခဲ့ရတာ။
မီဇိုရမ္ျပည္နယ္က အစစအရာရာ အဆင့္ကနိမ့္တယ္။ သူတို႔ဆီကထုတ္တဲ့အဂၤလိပ္သတင္းစာကို ဖတ္ပါတယ္။ ၆ လ ေနာက္ပိုင္းမွာ တဆင့္တက္ျပီး ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း အဂၤလိပ္လို လက္ေသြးျပီး ေရးၾကည့္တယ္။ အာသန္ေခၚတဲ့ (အာဆမ္) ျမိဳ႕ေတာ္ (ဂဝါဟာတီ) ကေနထုတ္တဲ့ အပါတ္စဥ္ဂ်ာနယ္တခုကေန ပံုႏွိပ္ေပးပါတယ္။
တပုဒ္မွာ အိႏၵိယျပည္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းေလးပါထည့္ေရးပါတယ္။ Hospitality စကားလံုးနဲ႔ေပါ။ အဲတာဗ်ာ Hostility လို႔ရိုက္လိုက္ပါေရာ။ (ေဟာ္စပီတယ္လတီ) ဆိုတာက ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္မႈ၊ (ေဟာ္စတယ္လတီ) ဆိုတာက ရန္လိုမႈလို႔အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ စာရိုက္အမွား ဒုကၡမမ်ားလို႔။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၇-၈-၂ဝ၁၅
ဓါတ္ပံု = ၁၉၉၁ အိုက္ေဇာမွာ
Comments
Post a Comment