မေျဖခ်င္တဲ့ေမးခြန္း
ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲဆရာ။ အေျခအေနမွန္ကို ဘာလို႔မေျပာၾကတာလဲ သမီးသိခ်င္ပါတယ္ရွင္။ စိုးရိမ္႐ရင္လည္း စိုးရိမ္ရတယ္ မစိုးရိမ္ရရင္လည္း မစိုးရိမ္ရပါဘူးဆိုတာေလာက္ေတာ့ သမီးသိခ်င္ပါတယ္ရွင္ သမီးအရမ္းေနလို႔မေကာင္းလို႔ပါဆရာရယ္။ သမီးအေနွာက္အယွက္ျပဳမိတဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါရွင္။
စိုးရိမ္ရလား နဲ႔ ဆရာဝန္ျပသင့္လား ေမးခြန္း ၂ ခုကို ဘယ္သူကေမးေမး မေျဖပါ။
စိုးရိမ္မႈဆိုတဲ့ စိတ္အေျခအေနဟာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္မွာ မတူၾကပါ။ လူနာေပါင္း ေထာင္ေသာင္းကို ၾကည့္ေပးဖူးတယ္။ လက္ခံပံုခ်င္း မတူၾကဘူး။ အေရးၾကီးတယ္ေျပာလည္း အေလးမထားသူေတြရွိတယ္။ ဂရုစိုက္ပါ ေျပာလိုက္လို႔ ျပာေလာင္ခတ္သြားသူေတြရွိတယ္။ လူနာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေျပာရဆိုရတာက တပန္းသာတယ္။ မ်က္ႏွာအမူအယာနဲ႔ အသံအနိမ့္အျမင္သံုးျပီး တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြ မထြက္ပဲေနလို႔ရတယ္။
ဘာမွမဟုတ္ေလာက္တဲ့ ေရာဂါေလးတခုက ဝ႕ဝ၁% လြဲေခ်ာ္တာရွိႏိုင္တယ္။
တခ်ို႕က ေမးလို႔ ၂-၃ မ်က္ႏွာစာ စာတပုဒ္ ပို႔လိုက္ေတာ့ အဲတာဆို ဆရာဝန္ျပလိုက္မယ္လို႔ လာတယ္။ စာေရးဘို႔ရာ သုေတသနအရင္လုပ္ရေသးတာ။ ၁-၂ နာရီၾကာ ေရးရတဲ့စာလည္းရွိတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၅-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment