My native ကြ်န္ေတာ့္ရြာ

• ဇာတိရြာ အိမ္ေျခတစ္ရာမရွိ၊
• ဒါေပသိ ေႏြရာသီတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကမာၻလို႔သာထင္မိ။

• ရြာေတာင္ဘက္က ယမားေခ်ာင္း၊ ကားေမာင္းဘို႔ခက္၏၊
• အုန္းလက္၊ ငွက္ေပ်ာဖက္၊ သစ္ရြက္၊ ျမက္၊ လမ္းလုပ္ဖို႔အတြက္ အိမ္တိုင္းက အင္ဂ်င္နီယာထြက္ရ၏။

• သဲေသာင္စပ္တြင္၊ ၾကက္သြန္၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ ႏွစ္စဥ္စိုက္၊
• ေစ်းကိုက္တဲ့အခါကိုက္၊ အရင္းစိုက္ရတဲ့အခါစိုက္။

• ရြာမွာေစ်းမရွိ၊ အိမ္ဆိုင္လည္းမရွိ၊
• ေခါင္းရြက္သည့္အသယ္၊ ေစ်းလည္ေရာင္းသူအလာေစာင့္ရ၏။

• ျခံထြက္တဲ့ ကြမ္းရြက္၊ အခင္းထြက္ အရြက္အသီး၊
• ဝက္မလြတ္ငွက္ေပ်ာသီး၊ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး၊
• မနီးမေဝး ငါးရက္တေစ်း၊ ေစ်းလွည့္ေရာင္းရ၊ ေစ်းလွည့္ဝယ္ရ၏။

• ျခံစည္းရိုးဟိုဘက္မွာ ေျပာင္းဖူးခင္း၊
• အိမ္ေခါင္းရင္းက အုန္းပင္၊
• ပင္ထက္မွည့္ သေဘၤာသီး၊
• ဆီးယိုကႏွစ္ေပါက္၊ မုန္႔လက္ေကာက္၊ မုန္႔ဆီေက်ာ္၊
• ပဲေလွာ္ကမ်ိဳးစံု၊ ဆီဆံုက ႏွမ္းပတ္ခဲ၊
• အမဲေျခာက္ဖုတ္၊ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္၊
• ဧည့္သည္လုပ္မလား၊ အိမ္တိုင္းမွာ ၾကက္ေမြးထား။

• ျမိဳ႕သားကြ်န္ေတာ္၊ ေႏြရာသီျပန္၊ ဆရာေတာ့္ဆြမ္းက်န္စားျပီး စာအံ၊
• ေက်ာက္တန္နဲ႔ ေက်ာက္သင္ပုန္း၊ ဝလံုးကစ၊
• ဆယ္ေျခာက္ ဆယ္ႏွစ္လီထိ အလြတ္က်က္ရ၊
• တက္ဘလက္ေခတ္ၾကမွ အလြတ္သင္ပညာေရး၊ ေရွးၾကတယ္လို႔သတ္မွတ္ခံရ၊
• ငယ္ကတည္းကစာ ခုထိအလြတ္ရ၊ အေတြးၾကေတာ့ ေတာဆန္၊ အေရးကလဲ ေတာသံ၊
• ဘာလိုလိုနဲ႔ ေတာမျပန္ရတာၾကာျပီေကာ။     ။

ဓါတ္ပံု = ကြ်န္ေတာ္ေနခဲ့ဘူးတဲ့ ၁၉၅ဝ ေက်ာ္က ျပည္ေတာ္သာေက်ာင္းေနရာမွာ အသစ္ေဆာက္ထားတဲ့ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ပုလဲျမိဳ႕နယ္၊ မင္းရြာမူလတန္းေက်ာင္း (၁-၅-၂ဝ၁၄)၊

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ