ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ ဦးပုိင္လီမိတက္ (၁)

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ ဦးပုိင္လီမိတက္ (Union of Myanmar Economic Holdings Limited) (သုိ႔) တပ္မေတာ္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအေၾကာင္း အပိုင္း (၁)

Asia World ကို Crony capitalist ခရိုနီအရင္းရွင္ (ခရိုနီ) လို႔ေျပာႏိုင္တယ္။ UMEH ဦးပိုင္ကို (ခရိုစိမ္း) လို႔ အရပ္ေခၚ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။

နဝတ မတုိင္မီ တပ္မေတာ္၏စီးပြားေရးလုပ္ငန္း (သို႔) ဦးပိုင္၏အဖ
၁၉၅ဝ စုႏွစ္အေစာပုိင္းတြင္ တပ္မေတာ္သားမ်ားအား စားသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ား အဖုိးႏႈန္းခ်ဳိသာစြာ ေရာင္းခ်ေပးရန္ DSI (Defense Services Institute) ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္႔စြာ ပါဝင္လုပ္ကုိင္ရန္ လုပ္ငန္းက႑ကုိ တုိးခ်ဲ႕ခဲ့သည္။ ၁၉၅ဝ စုႏွစ္ေႏွာင္းပုိင္းတြင္ DSI သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အႀကီးမားဆုံး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္လာသည္။ ထုိေခတ္ကာလက တပ္မေတာ္လုပ္ခင္း အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ အထူးကုမၸဏီ အက္ဥပေဒအရ တစိတ္တပုိင္းအထူးအဆင့္အတန္းရေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ၾကလာသည္။ DSI သည္ ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ သေဘၤာလုပ္ငန္း၊ ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း၊ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း၊ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္းႏွင့္ လက္လီစီးပြားေရး လုပ္ငန္းတုိ႔ကို လည္ပတ္လုပ္ကုိင္သည္။

ဤစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွရရွိေသာ ဝင္ေငြမ်ားကုိ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏မိသားစုမ်ား သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးႏွင့္ ေနထုိင္မႈဘဝ ေကာင္းမြန္ေရးတုိ႔အတြက္ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းအခ်ဳိ႕ကုိ တပ္မေတာ္၏ ႏုိင္ငံေရးအစီအစဥ္ ေရွ႕ေျပး ယာဥ္အေနျဖင့္ ထုိစဥ္ကတည္းက လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဥပမာ ၁၉၅ဝ စုႏွစ္ အေစာပုိင္းကာလက DSI က ပုိင္သည့္ ျမဝတီပုံႏွိပ္လုပ္ငန္းမွ လစဥ္ထုတ္ ျမဝတီစာေစာင္ကုိ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ပထမဆုံးထုတ္ေဝသည့္ ျမဝတီမဂၢဇင္းသည္ တပ္မေတာ္အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဖာ္ထုတ္သည့္ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရးလက္နက္တခုျဖစ္သည္။ တပ္မေတာ္သည္ Guardian ဂါဒီယန္သတင္းစာႏွင့္ ဂါဒီယန္မဂၢဇင္းကုိလည္း ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ၎တုိ႔သည္ စစ္တပ္ကုိ ေထာက္ခံေသာအျမင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေနၾကသည္။ စီးပြားေရးအေျခခံေပၚတြင္သာ ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိသည္။

၁၉၆ဝ စုႏွစ္ေစာေစာပုိ္င္းတြင္ DSI ေအာက္တြင္ လုပ္ငန္းအနည္းငယ္သာက်န္ၿပီး အမ်ားစုမွာ အသစ္ဖဲြ႔စည္း ထူေထာင္လုိက္သည့္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေကာ္ပုိေရးရွင္း BEDC (ဘီအီးဒီစီ) ေအာက္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ဘီအီးဒီစီကုိ တပ္မေတာ္ေအာက္တြင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ စီမံခန္႔ခဲြခဲ့သည္။ ဘီးအီးဒီစီသည္ သြင္းကုန္ပုိ႔ကုန္ လုပ္ငန္းႏွင့္အင္းဝဘဏ္၊ အင္းဝစာအုပ္တုိက္မွအစ ဘီးအီးဒီစီ အရက္ဆုိင္အထိ ေျခလွမ္းက်ဲခဲ့ေသာ အရင္းအႏွီးတရပ္ ျဖစ္သည္။ ဗမာ့စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ အဓိကလႊမ္းမုိးေနရာယူလာေတာ့မည့္ အဖဲြ႔အစည္းတရပ္ဟူ၍ ထုိအခ်ိန္က စီးပြားေရးအသုိင္းအဝုိင္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကရသည္။

ဤအရင္းအႏွီးသည္ အာဏာႏွင့္ေပါင္းစပ္ထားေသာ စစ္ဗ်ဴရုိကရက္အရင္းအႏွီးမ်ားျဖစ္သျဖင့္ အခြင့္ထူးအခြင့္ေကာင္း မ်ားလည္း အမ်ားအျပားခံစားခြင့္ရခဲ့သည္။ အလြယ္ဆုံးဥပမာမွာ စစ္တပ္အရာရွိမ်ား၏ လစာမွန္သမွ် အင္းဝဘဏ္မွတဆင့္ ထုတ္ယူႏုိင္ရန္ စီစဥ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ျပည္အၾကားရွိ စပါးစက္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ စပါးမ်ားကုိ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ဝယ္ၿပီး ျပည္ပတင္ပုိ႔ခြင့္ရခဲ့သည္။ သြင္းကုန္လုိင္စင္မ်ားလည္း အေျမာက္အမ်ားရခဲ့သည္။

ထုိစဥ္က ဘီးအီးဒီစီေပၚေပါက္လာမႈကုိ သာမန္ဟုယူဆလွ်င္ အမွားႀကီးမွားေပလိမ့္မည္။ အင္မတန္ အခုိင္အမာက်ေသာ ေနာက္ခံႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိေနေပသည္။ ထုိအခ်ိန္က ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ မတည္မၿငိမ္ ကေသာင္ကနင္း ရွိလွသည္။ တျပည္လုံးတြင္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ား အားေကာင္းဆဲရွိေနသလုိ ဖဆပလအဖဲြ႔မွာမူ ႏွစ္ျခမ္းကြဲထြက္ သြားခဲ့ေလၿပီ။ ဤတြင္ စစ္တပ္အတြင္းမွ စစ္ဗုိလ္မ်ား အေနျဖင့္ ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ စမ္းသပ္ၾကည့္လုိစိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚေနသည္။ ႏုိင္ငံေရးဇတ္ခုံေပၚတက္ ဗလျပရန္ပင္တာစူလ်က္ရွိသည္။ ၁၉၅၈ အာဏာသိမ္းပဲြမွာ ၁၉၆၂ အာဏာသိမ္းပဲြအတြက္ ဝတ္စုံျပည့္ဇတ္တုိက္ျခင္းဟုဆုိႏုိင္သည္။

တုိင္းျပည္အတြင္း၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံတကာနယ္ပယ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုတရပ္အျဖစ္ ေျဗာင္ထြက္ ရပ္ျပမည္ဆုိလွ်င္ စစ္ေရးအင္အားသာမက ဓနအင္အားပါ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ရွိဖုိ႔လုိသည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကဟန္ရွိသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ဒီအက္စ္အုိင္ (DSI) ေခၚ တပ္မွ ဦးစီးခဲ့ေသာကုန္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္မ်ားမွ အေတြ႔အၾကဳံ ရထားေသာ စစ္ဗုိလ္မ်ားသည္ ဘီအီးဒီစီကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က အရင္းအႏွီးဟူရာတြင္ စစ္သားမ်ားလစာထဲမွ လစဥ္ျဖတ္ယူသည္လည္းပါခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပည္ပထြက္ၿပီးဆက္သြယ္ျခင္း၊ ထုိမွတဆင့္ လာဘ္လာဘသာမက အျခားေသာ ပဲြစားခံစားခြင့္ (ေဝခံစံစားခြင့္) စသည့္ အခြင့္ထူးမ်ား ကုိ ခံစားရသူမ်ားမွာမူ လက္ တဆုပ္စာ ထိပ္ပုိင္းမွအရာရွိႀကီးမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ဘီအီးဒီစီကုိဦးစီးေသာ စစ္ဗုိလ္မ်ားက ႏုိင္ငံတကာႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ဝင္ဆန္႔လာေအာင္ လုပ္ၾကသည္။ ႏုိင္ငံျခားမွ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ၊ ရင္းႏွီးမႈ၊ အထူးသျဖင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံေရးေလာက၊ စီးပြားေရးေလာကႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈရွိလာေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။

သုိ႔ေသာ္ စစ္အုပ္စုဟူ၍ ႏုိင္ငံေရးစစ္ေျမျပင္သုိ႔ထြက္လာရာတြင္ ၎တုိ႔အတြင္းရွိ ေမြးရာပါေရာဂါကုိ မကုစားႏုိင္ပဲ ထြက္ခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ယင္းေရာဂါမွာ အျခားမဟုတ္၊ စစ္အုပ္စုအတြင္း၌ စစ္အုပ္စုကြဲမ်ား ထပ္မံကြဲေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဘီးအီးဒီစီေပၚခဲ့ျခင္းသည္ပင္လ်င္ ထုိစဥ္က စစ္အုပ္စုအတြင္း၌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းတဦးတည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ဝင္ေငြမ်ားႏွင့္ ႂကြယ္ဝေနျခင္းကုိ မေက်နပ္သျဖင့္ ေနာက္အုပ္စုတခုမွ ထိပ္ပုိင္းက စီစဥ္ခဲ့ဲျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘီအီးဒီစီကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္းက အင္မတန္မ်က္စိစပါးေမြးစူးခဲ့သည္ဟု အဆုိရွိခဲ့သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီးသည့္ေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ သိမ္းပုိက္ၿပီး အျခားႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားကုိ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းႏွင့္အတူ စစ္တပ္အတြင္း၌လည္း အျခားေသာ စစ္အုပ္စုဝင္မ်ားကုိလည္း အျပတ္ႏွိမ္ႏွင္းေတာ့သည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ပါးစပ္ေတြထဲကဟာေတြ အကုန္ေကာ္ထုတ္ပစ္မွာပဲ ဟု ေခါင္းေဆာင္ခ်င္း ေဆြးေႏြးပဲြတခုတြင္ ဦးေနဝင္းကထုတ္ေျပာခဲ့သည္။ သုိ႔ျဖင့္ ဘီအီးဒီစီ၊ အင္းဝဘဏ္စသည့္ လုပ္ငန္းအားလုံး ျပည္သူပုိင္စာရင္းတြင္ ပါသြားေတာ့သည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအမည္ျဖင့္ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဆုိရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ကုိ စတင္ခ်ိန္၌ ဤတပ္မေတာ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္ ျပည္သူပုိင္လုပ္ေရး အစီအစဥ္ေအာက္တြင္ ပထမဆုံးေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ (၂ဝ) ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစုိးရသည္ DSI ႏွင့္ BEDC ပုိင္ဆုိင္သည့္ပုိင္ဆုိ္င္မႈႏွင့္ကုမၸဏီအားလုံး စုစုေပါင္း (၄၇) ခုကုိ ျပည္သူပုိင္အျဖစ္ သိမ္းပုိက္ခဲ့သည္။ ျပည္သူပုိင္သိမ္းခ်ိန္က DSI ေအာက္တြင္ ကုမၸဏီ (၅) ခုရွိၿပီး BEDC ေအာက္တြင္ ကုမၸဏီ ၄၂ ခုရွိသည္။ (ေနာက္ဆက္ တဲြ (ခ)ႏွင့္ (ဂ)တြင္ ရႈ)

၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္တေလွ်ာက္လုံး တပ္မေတာ္ကုိ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ လုိအပ္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္တပ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမရွိခဲ့၊ သုိ႔ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္သည္ အေျခခံကုန္ထုတ္လုပ္ ေရးတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ အမ်ားစုမွာ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏မိသားစုမ်ား သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျဖစ္ၿပီး အဓိကအားျဖင့္ အေသးစားလုပ္ငန္းအေနျဖင့္ တဦးခ်င္းလုပ္ကုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ တပ္ရင္းရံပုံေငြမွ ဘ႑ာေရး အေထာက္အပံ့ ရယူသည္။ ဥပမာ၊ တပ္ရင္းအလုိက္ စပါးႏွင့္ အသီးအရြက္စုိက္၊ ၾကက္ဝက္ငါး ေမြးျမဴ၊ စားေသာက္ဆုိင္၊ အရက္ဆုိင္ဖြင့္ျခင္း၊ ဗီဒီယုိျပျခင္းႏွင့္ ဖေယာင္းတုိင္လုပ္ငန္းကဲ့သုိ႔ အိမ္တြင္းမႈလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကုိင္ျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ အာလုံးကုိ တပ္ရင္းရံပုံေငြက စုိက္ေပးသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ၊ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္မွ သာလ်င္ စစ္တပ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား အႀကီးအက်ယ္ ျပန္လည္ရွင္သန္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
(မွတ္ခ်က္။ ဦးဗလ ေရးသားခ်က္ေတြကို အေျခခံထားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ စာတမ္းက ၂၅ မ်က္ႏွာရွည္လို႔ အပုိင္းခြဲတင္ပါမယ္။)